Paramadaniy 📣

Bolalarni zamonaviy san’at ko‘rgazmalariga olib boring

Menimcha, kichkina bolalar o‘zlari yashayotgan dunyoni ota-onalari orqali anglaydilar. Agar ular bolaligidan san’at hayotning tabiiy qismi ekanini ko‘rsalar, uni xuddi bog‘da sayr qilish, supermarketga borish yoki smartfonda o‘yin o‘ynash kabi odatiy mashg‘ulot sifatida qabul qilishadi

Xo‘p keyinchi?

Agar bola erta yoshidan ko‘rgazmalar va muzeylar borib tursa, unda san’atga qiziqish odatga aylanadi. U san’at va madaniy tadbirlarni zerikarli emas, balki qiziqarli va tabiiy jarayon sifatida qabul qiladi. Kelajakda bunday inson san’atni osonroq tushunadi, undan ilhom oladi va hayotida qo‘llaydi

Foydasi nima endi?

San’at odamni o‘ylashga, ma’nolarni izlashga va fantaziya qilishga undaydi, shuningdek, noodatiy yechimlar topishga yordam beradi. Zamonaviy san’at ayniqsa foydali, chunki u savollar tug‘diradi va dunyoni turli nuqtai nazardan ko‘rishga o‘rgatadi. Kreativlikni rivojlantiradi. Bu nafaqat kelajakdagi rassomlar uchun, balki barcha sohalarda, biznesdan tortib ilmgacha, muvaffaqiyatli bo‘lish uchun zarur bo‘lgan ko‘nikmalarni shakllantiradi

Innan keyinchi?

Rangtasvir, installyatsi, performans — bularning barchasi hissiyotlarni uyg‘otadi va boshqalarning his-tuyg‘ularini tushunishga o‘rgatadi. Empatiya rivojlanadi. Bolaligidan san’at bilan tanish bo‘lgan bolalar o‘z his-tuyg‘ularini yaxshiroq anglab, ifoda eta oladigan bo‘ladi. Bu ularni muloqotga ochiq, o‘ziga ishongan va o‘z fikrini bildirishdan qo‘rqmaydigan insonlarga aylantiradi

Bizga nima foyda endi?

San’at muhitida ulg‘aygan bola madaniyatni qadrlaydigan va tushunadigan kattaga aylanadi. Bunday insonlar ko‘pincha atrof-muhit go‘zalligiga e’tibor beradi, muzeylar, teatrlar va ko‘rgazmalarni qo‘llab-quvvatlaydi. Bu jamiyatni rivojlangan, intellektual va boyroq qiladi. Shuning uchun bolalarni ko‘rgazmalarga olib borish — bu nafaqat vaqtni yaxshi o‘tkazish, balki ularning va o‘zingizning kelajagingizga sarmoyadir

Bo‘ldi, qani bolalar tezgina kiy…

Lekin bolalarni bunga majburlash kerak emas. Ko‘pchilik kattalar nima uchun ko‘rgazmalarga bormaydi va muzeylarni zerikarli deb biladi? Chunki bolaligimizda bizni ko‘pincha “majburiy dastur” deb muzeylarga olib borishgan — ko‘rgan narsalarimizni tushuntirmasdan, shunchaki zal bo‘ylab aylantirib, zerikishimizni bildirsak, bizga tanbeh berishgan

Agar bola qiziqmasa, majburlamang. Agar zeriksa, uni olib chiqib keting. Ushbu tajribani qiziqarli qilishga harakat qiling: ko‘rgan narsalarni birga muhokama qiling, savollar bering va uning fikrini tinglang. Agar bola o‘z fikrining muhimligini his qilsa, vaqti kelib o‘zi dam olish kunida galereyaga borishni taklif qiladi

@paramadaniy

#KINOTAVSIYA

Yaqinda sobiq twitterda “Lost in translation” (ruscha «Трудности перевода») filmi muhokamasiga ko‘zim tushdi. Bu mening ham sevimli kinolarimdan biri. Rejissor Sofia Koppola (ha, o‘sha “Cho‘qintirgan ota”ni ishlagan afsonaviy Frensis Ford Koppolaning qizi) bu filmda o‘zga yurtda, Yaponiyada uchrashgan ikki insonning yolg‘izlik va tushunmovchiliklar orqali bir-biriga emotsional bog‘lanishi haqida so‘zlab beradi. Film suratga olinganiga 22 yil bo‘libdi. Ko‘rmagan bo‘lsangiz ko‘rib qo‘ying — arziydi. Lekin bugungi asosiy kinotavsiyam boshqa asarga tegishli

“Slice of life” (hayotdan bir parcha) janri haqida eshitganmisiz? Mening sevimli janrim. Unda oddiy hayot voqealari, kundalik muammolar va insonlarning hissiyotlari realistik tarzda tasvirlanadi, va ana shu oddiylikda go‘zallikni ko‘rishga o‘rgatadi. Dramatik voqealar yoki keskin syujet burilishlari juda kam. Asosan hayotning tabiiy oqimi va insonlar orasidagi munosabatlar

Va bugungi tavsiyam mana shu uslubdagi 2023-yilda olingan va “Lost in translation” kabi Yaponiyaga bag‘ishlangan film — “Perfect days” (ruscha «Идеальные дни). Kinoning yaratilish tarixi qiziq. Tokyo administratsiyasi taniqli rejissor Vim Vendersni “Sibuya” rayonidagi yangi qurilgan hojatxonalarni reklama qilish uchun taklif qiladi. Venders esa reklama o‘rniga kino olishga qaror qiladi. Bosh qahramon — hojatxona farroshi, va butun syujet uning oddiy ish kunlariga bag‘ishlangan. Lekin shu filmni ko‘rib kino san’atining asl ga’aroyib kuchini sezasiz. Ya’ni hatto hajotxonalar haqida ham go‘zal falsafiy film yaratsa bo‘lar ekan

Bundan tashqari film yaratilishini men Tokyoning kuchli PRi sifatida qabul qildim. Shu yo‘nalishda ishlar ekanman, albatta har qanday PRni darhol sezaman. Oddiy reklamani necha kishi ko‘radi? Ha, sanoqli. Filmni esa butun dunyo! Hojatxonalar uyog‘da tursin, butun Yaponiya madaniyati uchun ajoyib PR chiqdi. Xullas, bugungi dam olish kunini haqiqatdan dam olib o‘tkazmoqchi bo‘lsangiz, shu kinoni tavsiya qilaman

Lekin ogohlantirdim — “slice of life” uslubidagi filmlar ko‘chilikka zerikarli tuyuladi

@paramadaniy

HD magazine loyihasi uchun zamonaviy rassomlar haqida bir-ikkita fikrlarim 💭

Teplo Fest nomli mahalliy ustalarning kuzgi yarmarkasi Yapon bog‘ida. Agar bu yorqin festival haqida eshitmagan bo‘lsangiz, mana bu yerda batafsilroq 👈🏼

@paramadaniy