Jamoada tempi umumiy tempdan past insonni ushlamang. Oxirida yutkazgan siz bo‘lasiz
Yaqinda yana bir jamoa a’zosi bilan xayrlashdik. Tabiatan juda yumshoqligim sabab bu qarorni 3 oyga kechiktirib qabul qildim. Aslida o‘shanda qabul qilishim kerak ekan. Lekin nima bo‘lganda ham oxir oqibat to‘g‘ri qaror qila olganimdan xursandman.
3 oy oldin fikrlashda, ishlash tartibi va tempida bir-birimizga to‘g‘ri kelmayotganimiz ma’lum bo‘lgandi. Lekin o‘zgarish bo‘lar, holat yaxshilanar degan bahonalar bilan xayrlashishni ortga surib yurdim. Holat borgan sari yomonlasha boshladi. Natija yo‘qligidan mening asabim buziladi, bosimdan u insonda demotivatsiya kuchayadi.
Oxirgi 3 oy – 0% o‘zgarish. Xuddiki joyimizda turgan holatda shunchaki qadam tashlayotgandek edik. 2 kun oldin xayrlashdik. Uning zimmasidagi ishlarni jamoadagilarga bo‘lib berishga to‘g‘ri keldi. Shunday ham qildik. Ba’zi qismlarni vaqtinchalik o‘zimga oldim.
6 oydan ortiq erisha olmagan ichki tizim va natijalarga 1 haftada erishdik. Hammasi yaxshilanayotgandek, natija bordek.
Olgan xulosam shu bo‘ldi: tempga tusha olmayotgan jamoadoshlar bilan o‘rnida xayrlashish o‘zimiz uchun ham ular uchun ham eng yaxshi qaror ekan.
Kecha bitta zo‘r HR interview’sida ham ko‘rgandim. Muvaffaqiyatli kompaniyalar – bu to‘g‘ri insonlarni ishga ola olgan kompaniyalar emas, balki to‘g‘ri insonlarni bo‘shata olgan kompaniyalardir dedi. Bu fikrga qo‘shilmay ilojim yo‘q…
Yaqinda yana bir jamoa a’zosi bilan xayrlashdik. Tabiatan juda yumshoqligim sabab bu qarorni 3 oyga kechiktirib qabul qildim. Aslida o‘shanda qabul qilishim kerak ekan. Lekin nima bo‘lganda ham oxir oqibat to‘g‘ri qaror qila olganimdan xursandman.
3 oy oldin fikrlashda, ishlash tartibi va tempida bir-birimizga to‘g‘ri kelmayotganimiz ma’lum bo‘lgandi. Lekin o‘zgarish bo‘lar, holat yaxshilanar degan bahonalar bilan xayrlashishni ortga surib yurdim. Holat borgan sari yomonlasha boshladi. Natija yo‘qligidan mening asabim buziladi, bosimdan u insonda demotivatsiya kuchayadi.
Oxirgi 3 oy – 0% o‘zgarish. Xuddiki joyimizda turgan holatda shunchaki qadam tashlayotgandek edik. 2 kun oldin xayrlashdik. Uning zimmasidagi ishlarni jamoadagilarga bo‘lib berishga to‘g‘ri keldi. Shunday ham qildik. Ba’zi qismlarni vaqtinchalik o‘zimga oldim.
6 oydan ortiq erisha olmagan ichki tizim va natijalarga 1 haftada erishdik. Hammasi yaxshilanayotgandek, natija bordek.
Olgan xulosam shu bo‘ldi: tempga tusha olmayotgan jamoadoshlar bilan o‘rnida xayrlashish o‘zimiz uchun ham ular uchun ham eng yaxshi qaror ekan.
Kecha bitta zo‘r HR interview’sida ham ko‘rgandim. Muvaffaqiyatli kompaniyalar – bu to‘g‘ri insonlarni ishga ola olgan kompaniyalar emas, balki to‘g‘ri insonlarni bo‘shata olgan kompaniyalardir dedi. Bu fikrga qo‘shilmay ilojim yo‘q…