Hoja Bahouddin Naqshband (1318–1389) – buyuk tasavvuf allomasi, Naqshbandiya tariqatining asoschisi. U Buxoroda tug‘ilib, yoshligidan diniy va tasavvufiy ilmlarni o‘rganib, avliyo Shamsiddin Kulol va Xoja Ali Romitaniy kabi mashhur shayxlarning ta’limini olgan. Naqshbandiya tariqatining asosiy tamoyili – “Xilvat dar anjuman” (“Yolg‘izlik olomon ichida”) bo‘lib, bu kishi dunyoviy hayotda faol bo‘lish bilan birga Allohni doimo yodda tutishi lozimligini ta’kidlaydi.

Mashhur asari:
Bahouddin Naqshbandning o‘z qalamiga mansub mustaqil asarlari deyarli yetib kelmagan, ammo uning hikmat va ta’limotlari shogirdlari tomonidan “Maqomoti Bahouddin Naqshband” va boshqa manbalarda qayd etilgan.

Iqtibos:
“Dil ba yoru, dast ba kor” – Ya’ni, qalb Alloh bilan, qo‘l esa mehnat bilan band bo‘lsin.

🔗 Batafsil