Posts filter


‘Odmi odam’ bo'lishdan ortig'ini eplab qo'ysak, hamma bilan bir xil ekanligimizni his qilishni boshlaymiz))


#tahlil San’at asari

"Fallen angel" (Quvilgan farishta) - Kabanel

Kabanelning bu asari qanotlari qirqilib, bir zumda poklik maqomidan tushirilib, iblisga aylangan farishtani tasvirlaydi.
Ko‘pchiligimizda uchrashi mumkin bo‘lgan holat.
Insonlar doimo shunday, pok bo‘lib tug‘iladi, ular nurdek yorqin bo‘ladi.
Ammo bir kun keladi, ular bu maqomdan tushiriladi. Biz hammamiz poklik maqomidan tushirilganlarmiz.

Uni nima bu ko‘yga soldi?
Takabburlik?
Kibr?
O‘zni ustun qo‘yish?
Umuman bularning barchasi.
Va quvilgach afsuslanish, g‘azab, alam paydo bo‘ladi.
Ich-ichimizdan avval qanchalik oppoq bo‘lganimizni, darajamiz qanday bo‘lganini eslaymiz, va endi kechligini bilib alamdan battar noto‘g‘ri yo‘lga kirishga moyillik orttiramiz.
Bizni takabburligimiz o‘z boshimizga yetadi.

Rasmda tasvirlangan ko‘zlar, qoshlar juda katta ma’no jamlaydi.
Chimirilgan qoshlar- nafrat
Tomayotgan ko‘z yoshi-qayg‘u
Qizargan ko‘zlar- charchoq va alam
Peshonadagi chimirilish esa g‘azab.
Shahd bilan qarashlar, qorachiqlarning tepaga qarashi esa bachasini jamlagan holda ichidan otilayotgan yovuzlik.
Bizning bu holatda o‘zimizni tutishimiz ikkiga bo‘linadi, mening nazarimda, ichiga yutilgan g‘azab qayg‘uga aylanib, keyinchalik u umidsizlik va loqaydlikka olib kelishi mumkin, yoki ikkinchisi, qayg‘u va charchoq g‘azab va nafratga aylanib dunyoga yozuvlik olib keluvchi kuchga aylanadi.
Ikkisida insonlarni o‘ldiradi.
Lucifer esa ikkinchisi edi....


Postlar soni biroz kamaygani uchun uzr so'ragan holda aytmoqchimanki, bundan buyog'iga biroz vaqt kamayishlar yuzaga keladi, va albatta yaxshi postlar oldinda. Ammo yanada yaxshilangan postlar yozishga harakat qilaman. ))


#san_atdan
Umr-qumsoat ham yarimlab qoldi,
Ko‘nglim to‘lgani yo‘q bilganlarimdan.
Yodimni og‘ritar kechirganlarim,
Ko‘pdir qilmaganim qilganlarimdan.

Kechalar tobora oydinlashadi,
Ko‘zingda quyoshning chechagi so‘lmas,
Yashaging keladi, faqat umrni
Qumsoat singari to‘nkarib bo‘lmas.

Go‘zallar yodimdan o‘chdilar bir-bir,
Do‘stlarim bag‘rimdan ko‘chdilar bir-bir,
Yo‘llarim uzilib tushdilar bir-bir,
Faqat bu ko‘ngilni to‘ldirib bo‘lmas.

Kun keldi, ohlaring uchadigan kun,
Yuraging olamga sig‘maydigan kun,
Yuzingni bosgancha yerning yuziga,
Silkinib-silkinib yig‘laydigan kun.

Kimni baxtli qildim, kimni umidvor,
Kimlarga ko‘nglimni yorib so‘yladim.
Qo‘limni berdimmi moziy qa’ridan
Cho‘zilgan sanoqsiz ojiz qo‘llarga?!

Quyosh daldasida egilganlarning
Yengilroq qildimmi og‘riqlarini?
Aytdimmi kimlarning asl do‘stligin,
Kimlarning haqiqiy yog‘iyligini?!

Kun keldi-boshingni egadigan kun,
Hattoki o‘zgalar gunohi uchun
Yuzingni bosgancha yerning yuziga,
Silkinib-silkinib yig‘laydigan kun.

Mendan nima qolur, abadiy nurlar
Barq urib yashnagan dunyo tomonda?
Urinib-surinib, sira to‘lmagan
Bir ko‘ngil qoladi, qolsa ham mendan.

©Shavkat Rahmon 1983




Shaharning osmonida yulduzlarning ko'rinishidan-da ortiqroq baxt yo'q aslida))


-Maybe she prefers to fix others' messy lives?
- And what about her own messy life? Who will fix that?

©Amelie, movie


Ba'zida ozgina yengilroq qarab ko'rish kerakdir. Shunchaki jiddiy olmaslik kerakdir?)


#taqriz_kitob

"Kichkina shahzoda"- Antuan de-Sent Ekzyuperi


Eng muhim narsalarni ko'z bilan ilg'ab bo'lmaydi.


Bolaligimizda bizga doimo uqtirib kelishgan qonunlar, qoidalar, va o'lchamlarga o'rganib qolgach bir kun kelib katta bo'lamiz.
Ichimizda qolib ketgan bolalikning kichik bo'laklarini kattalardan yashiramiz, ular bilan raqamlar va galstuklar haqida gaplashamiz.
Kichikligimizda bizga uqtirilgan tushunchalar sababli g'ayrioddiy qarashlardan qochamiz.

Ammo bir kun keladi-ki, biz ichimizdagi go'dakning yuziga tik qarashimiz, unga hisob topshirishimiz kerak bo'ladi.Bir paytlar unut bo'lgan qarashlarimiz, beg'uborligimizga qayta duch kelamiz va uning savollariga javob izlaymiz.

Unut bo'lgan Gul, Tulkimiz yoki Sayyoramizga yordam berish uchun qilgan kurashlarimiz, g'alati xalq bo'lmish kattalarning qiliqlariga bo'lgan ensamizning qotishini eslaganimizda allaqachonlar kech bo'lgan bo'ladi.

Qo'ng'iroqdek jarangdor eski tovush endi qulog'imizga chalinmaydi, yolg'ondan yo'talgan Gulga qaytib tikilmaymiz, o'rgatib olgan Tulkimizni-da unutamiz, bir paytlar qo'rqmagan ilonimizdan qo'rqamiz, charog'bonga hurmat bildirmaymiz, unut qilamiz, endi barini unutamiz.

Ichimizdagi Kichkina shahzodani unut qilamiz.

Asta sekinlik bilan korchalondek raqamlarni urishtirishni, keksa choldek keraksiz kitoblar yozishni, piyonistadek o'z vijdonimiz oldidagi qarzimizni yopolmay qiynalishni, shuhratparastlik qilishni va keksa qiroldek yo'q dunyoga "egalik" qilishni boshlaymiz. O'zimizcha jiddiy odamga aylanamiz.

Ana shundag g'alati xalqqa aylanamiz.

Ammo uzoqlardagi yulduzlarga tikilganimizda, yoki suv ichganimizda, yoki miriqib, chindan kulganimizda ichimizda yashayotgan Kichkina shahzodani ko'ramiz.
Qayerlardadir u bizni kutadi.

Qachondir unga duch kelamiz. Unga asrashimiz kerak bo'lgan Feruza Gul yoki Tulki haqida gapirib bera olishimiz kerak.

Xo'sh, o'zingizga savol bering, agar ichimizdagi bolakay-Kichkina shahzodaga duch kelib qolsak, uning yuziga tik qaray olamizmi? Uni taniy olamizmi?

Katta ehtimol bilan- yo'q!

Ammo U yashaydi, qaysidir yulduzdan uning miriqib kulgan ovozi eshitilib turadi.
Qaysidir mitti yulduzda uni Guli yashaydi.

Barchangizdan iltimos, doimo, bir kun kelib B-612- asteroiddan tushadigan bolakayni uchratib qolganda, uning ko'zlariga tik qaray olish uchun harakat qiling, uni o'ldirmang.
Unutmang.


Yaxshi bilan yomonni orasi bir enlik))


Forward from: ephemera
Did I cross the line?


Bolalar, baobablardan ehtiyot bo'linglar))


#yoziqlar

Dunyoning shakliga doimo moslasholmayman.
Avvallari dunyoni odamlar bilan o‘lchashardi, endi biroz o‘zgardi. Endi odamlar hammasini mantiq bilan o‘lchashga harakat qiladi.
Endi dunyo mantig‘imiz tugagan joyda tugaydi. Qanday achinarli, agarki anglash mantiqning chegarasida bo‘lsa.

Nega bilishmaydiki, doim ham hammasini aql bilan o‘lchab bo‘lmasligini.
Doim ham hamma narsaning shakli mavjud bo‘lmasligini bilishmaydi.
Ular hammasini o‘zlarining shakl-u shamoyiliga solmoqchi bo‘ladi.
Shuning uchun to‘rtburchak.
Yo‘q hamma ham to‘rtburchak emas. Ba’zida, uchburchak va aylanalar mavjud bo‘lishi ham mumkin, yoki boshqa shakl.
Ammo shaklga ega bo‘lmaganlar yo‘q.
Beshakllikni mavjud qilish harakatida bo‘lganlar yo‘q.

Men odamlarni hurmat qilaman, to‘rtburchaklarni emas. Ammo, hamma ham to‘rtburchak emas degani, ular ajralib turadi degani emas. Ular boshqa shaklga ega bo‘lishi mumkin-ku.

Faqat beshakllar ajralib turadi.
Chunki ularda chegara yo‘q.
Chunki ularda cheklov yo‘q, qoidalar yo‘q.
Qoida yo‘q joyni boshqarish mumkin emas.

Yuqoridagi fikrim, dunyoni mantiq bilan o‘lchamang, dunyongiz mantig‘ingiz tugagan joyda tugaydi.

Uni qalb bilan o‘lchang. Ruh bilan o‘lchang.
Uning chegarasi yo‘q.

Anglash qalb bilan bo‘ladi, qalbi bor odamgina anglay oladi.
Doim ham isbot kerak emas, shunchaki anglash kerak, his qilish kerak.

Chegaralar mavjud joyda anglash mavjud bo‘lolmaydi.

Shuning uchun Xudoni anglash uchun aqlimiz yetmaydi, chunki aqlimiz chegaralangan.
Biz Xudoni qalb bilan anglaymiz.

Ana, ikki xil, bir-biriga aloqasi yo‘qlikni yopishtirdim.

Xullas, beshakl bo‘ling agar noyob bo‘lishni istasangiz, ammo hech bo‘lmasa to‘rtburchak bo‘lmang, boshqa shaklda bo‘lishni eplang.

Aql chegaralangan. Qalb emas.

Qoidalar- Chegalar- Shakl-u Shamoyil.
Nega mahkummiz?


Video is unavailable for watching
Show in Telegram
She is just a common rose))


#yoziqlar

-Huuuuhhh.....

Yana chuqur nafas oladi.

Shomning g‘ira-shira qorong‘usi xonada motam ohangini beruvchi iz qoldirgan. Derazaning pardasi biroz ochiq, derazadan esa og‘riq sanchuvchi sovuq shabboda kirib turadi. Mehrga talpinishga majburlovchi bu sovuqning ta’sirida odam qo‘lini olovga bosishga tayyordek, martning ilk kunlarida yog‘gan yomg‘irning zahliklari yerni loy qilishidan tashqari, kulrang ob-havoni xonaga tashlab ketdi.
Endi ko‘klam ko‘karganiga qaramay, shom-kech noyabrni eslatib yuboradi, faqat daraxtlardagi yaproqlargina kichik umid bo‘laklarining ifodasi bo‘lib turibdi.

Uning nafasi siqardi. Tinmay, har besh-olti soniyada bir marta chuqur nafas olar, buni ko‘tarolmay qolgan yuragi atrofida qandaydir hafsalasizlik uyg‘onardi.
Quloqchinlarida o‘sha boshni og‘rituvchi musiqa emas, chindanda nimadir olib kelishiga ishonilgan so‘zlar yangraydi.
Uning boshida qandaydir naqshlar chizilayotgandek, u naqshlar ko‘zlari oldida gavdalanib, shomning ko‘zni o‘yib oladigan g‘iraliklari ustiga yopishmagan bezakdek edi, qanchalik ikki tarafdan siqilayotgandek his qilinmasin, uning boshi qo‘llari ustiga osilgan, qo‘llari esa yomg‘irning zahliklariga chiday olmasdan, qalin yopinchiqqa o‘rab olingandi.
Qanchalik sovuq...
Sovuq uning qayerigadir zarba urayotgandek.
Qo‘llarining ustidan muzdek olov quyilib ketgandek.
Qo‘llari va yuragining atrofi bo‘sh qolib ketgandek, o‘zligini, boshini quchoqlaydi.
Uning qulog‘iga oqib kelayotgan so‘zlar jonni olib, jon beruvchi edi, umid qilishga, nimadir o‘xshashiga ishontirardi.
Lekin uning shu nafas siqish muammosi hammasini o‘ldirardi.

-Huuuuhhh.....

O‘ylaydi, shu so‘zlar menga yordam bermasmikin deb?

Bir soniya jim bo‘ladi. Xonada shu darajada yolg‘izki, uning quloqlariga oqayotgan nurni, boshida chizilayotgan naqshlarni va qayerdandir kelayotgan yorug‘likning to‘soladigan hech kim yo‘qdek edi. U hatto suhbatlashayotganini ham bilmasdi. Ora-orada yana chuqur nafas olar, yana eski holat qaytalanib, uning nimadirdan umidi so‘nib, qayta tiklanib olardi.
So‘zlarni esa najot deb bilardi xolos:

Albatta, hidoyatga boshlash bizning zimmamizdadir.
[92:12]

Uning ichidan nimadir otilib chiqay deydi.
Ammo nafasdan uyog‘iga o‘tolmaydi.
Shomning kulrang orong‘uligi ham so‘zlarga uyg‘unlashib boradi:

Tunning qoplab kelayotgan payti bilan qasam
[92:01]

Uyqu eltishni boshladi.
Shomning sovug‘i yana tanani achishtiradi.
To‘lmay qolgan quchog‘ini onasi bilan to‘ldrilishini istaydi, ammo ularga yaxshi bo‘lsin. Mayli u qiynalsa ham.
Axir ona hatto olgan nafasingdan senga nima bo‘lganini biladi. Uni shuning o‘zi qiynagani yetmaydi-mi?

So‘zlar to‘xtadi.

Ovoz baland yangray boshlaydi. Ibodatga chorlash vaqti kelibdi. Shu daqiqada uni yangi orzuning hafsalasi yetaklay boshladi.
Boshini ko‘taradi, sovuqdan shilinay degan qo‘llarini va ko‘z yoshlardan kipriklari bir-biriga yopishib qolgan ko‘zlarini birin-ketin ko‘taradi.

-Huuuuhhh.....

Shomning og‘rituvchi sovug‘i ketdi, kulrang og‘ushi ketdi, va hatto so‘zlarning Egasiga yetaklagan lahzalari ham.
Shunchaki davom etadi.
-Huuuuhhh.......


Bunchalik yomonlaydigan darajada o'qib qo'ymaganman-ku, lekin men ham Zaynabni aybdor emas, jabrdiyda hisoblayman. Unda ayb yo'q !!!


#shaxsiy_fikrim

Oq oqqush zaiflik, poklik va beg‘uborlik belgisi. U zarrin oqligini ifodalab insonning qalbiga, ko‘ngliga nafislik sochadi.

Uni ko‘rsak xuddi yaxshilikning va beg‘uborlikning cho‘qqisini ko‘rgandek bo‘lamiz.

Shu mukammallik emasmikin?

Ammo ko‘lda doim ham oq oqqush suzmaydi-ku?
Unga qarama-qarshi, uning barcha nafosati-yu, beg‘uborligiga zid bo‘lmish, hatto ranglariga qarshi chiqmish qora oqqush ham ko‘l uzra suzib yuradi.
U nafosatni ehtiros bilan, beg‘uborlikni qat’iyati bilan parchalab tashlaydi.


Ko‘lda ham qora oqqush, ham oq oqqush suv bilan hamohang yashaydi.
Ularni ajratishning imkoni yo‘q.

Mukammallik faqat oq oqqushdan iborat emas-ku!?

Biz- ko‘lmiz.
Unda ham oq oqqush ham qora oqqush birdek yashaydi.

Mukammallik o‘zlikning qora tomonlarini-da qabul qilish. Mukammallik imkonsiz. U faqat oqdan iborat bo‘lolmaydi.
Uning qora tomonlari doimo mavjud.

P.s. Aronofskiyning " Black Swan" filmi asosida olingan xulosa.


You can talk a lot about a person what's on their playlist

©Begin Again, movie


#taqriz_kino

Nomi: Atonement ( Poklanish, Gunohni yuvish)
Yil: 2007
Davlat: Buyuk Britaniya 🇬🇧
Rejissyor: Joe Wright

Film yosh qizaloq, uning opasi va sevgan insoni haqida.
Syujetning borishi sekinroq, men uchun esa biroz zerikarli tuyildi. Filmda ikkinchi jahon urushidagi holatlar ham tasvirlangan. Ko‘pchilik filmlarga o‘xshab, oxirgi sahnalar ko‘proq qiziqarli chiqqan.
Filmning eng katta yutug‘i, men uchun, uning tasviri, ayniqsa landshaft va tabiat estetikasi menga juda yoqdi. Filmda nima bo‘layotganini anglashda ham ko‘ra, uning kartinalariga tikilib o‘tirish o‘zgacha zavq beradi.
Saundtrek esa qo‘lda yozadigan mashinkaning chiqillashini eslatadi va tezligi syujet tezligi bilan hamohang.
Umuman olganda, tasvirning juda yuqori baholayman, ammo syujet biroz zerikarli tuyildi. Film g‘oyasi esa achinarli bo‘lganligi uchun ham diqqatimni tortdi, chunki bir vaqtda ikkita o‘lim bilan tugash hammada ham shunday his uyg‘otgan bo‘lardi.
Maslahat beraman.
@izlanuvchi_learner.


#taqriz_kitob

"Portabello jodugari"- Paulo Koelo

Hayotda ham eng oliy nuqta bo‘ladi. Hamma kabi xato qilsa ham, yuragidan taralayotgan nurni ko‘ra oladigan odamlarning bosh yutug‘i ham aynan shu oliy nuqta bilan bog‘liq. Biz aynan shu narsani qidiryapmiz


Bu safar kitobni o‘qiguvchi sifatida baholamoqchiman, yo‘qsa ba’zi tanqidlarga sabab bo‘lgan bo‘lardi.

Paulo Koeloning Alkimyogari kabi, bu asari ham tasavvur ustiga qurilgan. Diniy tushunchalar, ishoralardan keladigan taqdir bashorati
va qadimiy irim-sirimlar hamon Koeloning uslubi bo‘lib qolgan.

Asar anchagina o‘ylantirib qo‘ydi, hatto biror diniy yoki majusiy tushunchalarga da’vat bor ham deb o‘yladim, ammo Koeloning falsafasida barcha dinlar umumiylashtirilib ma’naviylik tushunchasini o‘rtaga qo‘yishini sezdim. Shu sababli kitobni o‘qish davomidagi diniy va majusiy tushunchalarga unchalik qattiq e’tibor bermaslikni va buni umuminsoniy tushunchalar deb qabul qilishni maslahat beraman.

Asarda muhabbat tushunchasi va parvardigorga bog‘lanish uchun ruh bilan aloqaga kirishish kabilar orqali o‘zlikni tanish, hayotga ma’no kirgizishga undash bor.
Izlashdan to‘xtamaslik, umidni yo‘qotmaslik va voz kechmaslik kabi xarakterlar bosh qahramon ayolda mujassam etilgan.

Yana bir asosiy g‘oya- o‘zgacha bo‘lish. Jamiyat aytganlari va ularning normalariga har doim ham yurmaslik va o‘zgacha bo‘lish, yangilik yaratishga ilhom beruvchi bu asar, qanchalik ko‘zingizni ochmasin, so‘ngida noto‘g‘ri talqinda va tayyor bo‘lmagan insonlarga o‘zgachalikni va o‘zlikni ochish ko‘plab tushunmovchiliklarga sabab bo‘lishini ko‘rsatgan.

Yozilish uslubiga baribir biroz to‘xtalaman, maqtaganga yarasha tanqid ham qilaman.
Yozish uslubi men uchun juda noyob, chunki asar bir kishi tomonidan emas, bosh qahramonning yaqinlari va do‘stlari tomonidan hikoya qilinadi. Tilsim bo‘lgan bosh qahramonga har xil ko‘zlar tomonidan qarashni boshlaysiz.
Ammo so‘zlar biroz tushunarsiz va murakkab, syujetning borishi sekinroq bo‘lishi-ku mayli, ammo dialoglarda aytilayotgan fikrlar biroz bo‘rttirma bezakli va quruq ilhom beradi ba’zida.

Umuman olganda g‘oya biroz ko‘proq yoqdi, ammo asar sifatiga unchalik katta baho bermayman.
G‘oya uchun o‘qish va bosh qahramonning harakatlari ustida bosh qotirishni maslahat beraman.
@izlanuvchi_learner

20 last posts shown.