ФИРҚА ВА ОҚИМЛАРГА ҚЎШИЛИШ ШАРЪАН ҲАРОМДИР!
Ислом дини мусулмонлар ҳамжамиятини якдилликда ва иттифоқликда яшашга чақирадиган таълимотлар мажмуидир. Иттифоққа путур етказадиган ишлар қилиш, ҳамжамиятдан, мусулмонлар жамоатидан айрилиб, алоҳида фирқа ва оқим бўлиб олиш шариатга кўра ҳаромдир. Ҳатто ислом динида мусулмонлардан айро ҳолда, тарки дунё қилиб, тоат-ибодатда умр ўтказиш ҳам мақбул иш деб ҳисобланмайди. Шунинг учун ҳам бир ўзи ўқиган намоздан кўра ҳамма билан биргаликда ўқилган намознинг савоби 25-27 марта кўпроқдир. Аллоҳ субҳонаҳу ва таоло Қуръони каримда тафриқага берилишдан қайтарган, фирқаларга бўлиниб-бўлиниб кетишдан ман қилган:
و اعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا
“Ҳаммангиз Аллоҳнинг “арқони”ни (Қуръонни) маҳкам тутинг ва фирқаларга бўлинманг!” (Оли Имрон, 103).
Мусулмонлар бир-бирлари билан ошно-оғайни, дўсту-ёр, ака-ука, опа-сингил, қавму қариндош, таниш-билиш бўлиб умргузаронлик қилар эканлар, ана шу ижтимоий яқинликни бузмаслик, ушбу жамиятдан ажралмаслик талаб қилинади. Жамиятда биргаликда саъй-ҳаракат қилиб яшаганда ҳаётни фаровон, юртни обод, тинчликни барқарор қилиб яшалади. Ана шу фаровонлик, ушбу ободлик, бу тинчликни ҳеч ким буишга ҳаққи йўқ. Юқоридаги ояти карима давомида шу нарсага эътибор қаратилган:
و اذكروا نعمت الله عليكم اذ كنتم أعداء فألف بين قلوبكم فأصبحتم بنعمته إخوانا و كنتم على شفا حفرة من النار فأنقذكم منها كذلك يبيّن الله لكم آياته لعلكم تهتدون
"Ҳамда ўзаро адоватда бўлган пайтларингизда дилларингизни (туташтириб) ошно қилиб қўйган Аллоҳнинг неъматини ёдда тутинг. Унинг неъмати туфайли биродарларга айландингиз. Дўзах чоҳи ёқасида турганингизда, сизларни ундан қутқарди. Шояд ҳақ йўлни топгайсизлар, деб, Аллоҳ Ўз оятларини сизларга шундай баён қилади” (Оли Имрон, 103).
Одамларнинг тинч-тотув, мазкур ояти каримада айтилганидек, ўзаро биродар, қалблар бир-бирига мойил, дўст бўлиб яшамоқлик учун уларни огоҳликка даъват қилиб турадиган, уларга яхши-ёмонни кўрсатиб берадиган олимлар ва мутахассислар гуруҳи халқ орасида масъулият билан тарғибот ва ташвиқот ишларини доимо олиб бормоқлари керак бўлади. Шундагина дунёдаги фитналар, халқ ва миллатларнинг урушлар ва ўзаро ихтилофлар гирдобида қолиб кетишининг олди олинади:
و لتكن منكم أمّة يدعون الى الخير و يأمرون بالمعروف و ينهون عن المنكر و أولئك هم المفلحون
“Сизлардан яхшиликка даъват этадиган, амри маъруф ва наҳйи мункар ишларини олиб борадиган (бир) уммат бўлсин! Айнан улар (охиратда) нажот топувчилардир” (Оли Имрон, 104).
Халқ орасидаги олимлар ва мутахассислар одамларни огоҳликка чақириб тургандан кейин, фитналарни ва ҳар хил вайронкор ғояларни аҳолига рўй-рост ва очиқ-ойдин кўрсатиб бериб турганидан кейин асло фирқаларга бўлиниб кетмаслик лозим. Акс ҳолда, уларни бу дунёда ҳам, охиратда ҳам катта азоблар, машаққатлар кутиб қолади:
و لا تكون كالذين تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جاءهم البينات و أولئك لهم عذاب عظيم
“Ҳужжатлар келгандан кейин ҳам бўлиниб, ўзаро ихтилофга берилган кимсаларга ўхшамангиз! Ана ўшаларга улкан азоб бордир” (Оли Имрон, 105).
Ҳа, ёмонларнинг ёмонликларини, фитначиларнинг фитналарини, тинчликка, тотувликка рахна солувчилардан огоҳлантирганидан кейин, бирга намоз ўқиб, бирга рўза тутиб, қавму қариндошлари, ёру биродарлари, юртдош ва ватандошлари билан бирга умргузаронлик қилиб келаётгандан кейин, куфрони неъмат қилиб, имон-ишончини ўзгартириб, кофир фитначиларга қўшилганлар охират кунини, юзлар қораядиган кунни эсламоқлари даркор. У кунда оқ юзли, обрўли бўлганлар ютади, обрў-эътиборидан айрилган, дунёда шарманда бўлганлар, у кунда ҳам шарманда бўладилар:
يوم تبيضّ وجوهٌ و تسودّ وجوهٌ فأمّا الذين اسودّت وجوههم أكفرتم بعد إيمانكم فذوقوا العذاب بما كنتم تكفرون
و امّا الذين ابيضّت وجوههم ففى رحمة الله هم فيها خالدون
“Баъзи юзлар оқарадиган ва баъзи юзлар қораядиган кунни (қиёматни) эсланг: юзи қорайганларга (ҳужжат-исботи учун шундай дейилур): “Имон келтиргандан кейин яна куфрга қайтган эдингизми? Куфрингиз туфайли мана шу азобларни тотиб кўринг, энди!” (Оли Имрон, 106).
“Юзлари оқарган зотлар эса Аллоҳнинг раҳматида (жаннатида)дирлар. Улар у ерда абадий қолувчилардир” (Оли Имрон, 107).
Аллоҳ таоло фи
