Кимки ўз оға-инилари, опа-сингиллари била ота-она ҳаётлигида бўлсин ёки улардан сўнг бўлсин, кунлик, ҳафталик ёки ойда бир марта жамланиб кўришиб учрашиб тураркан, ушбу ибодати учун унга саломлар, мақтовлар бўлсин.

Ибн Қоййим раҳимаҳуллоҳ айтади:

"Одамлар агар ўзаро қариндош- уруғчилик алоқаларини сақлаб тураркинлар, уларнинг мол-дунёлари зиёда бўлади, уларнинг сонлари, ададлари зиёда бўлади.

Энди агар одамлар қариндош- уруғчилик алоқалари(силаи раҳм)ни узар эканлар, уларнинг мол-дунёлари камаяди. Чунки юқоридагиларнинг насибалари кўп бўлиши сабаби, раҳмат, ўзаро меҳрибонликдир.

Шунингдек насибалари кам бўлиши ҳам шундан (яъни, ўзаро муносабат, раҳм-шафқатнинг кам бўлганидандир)".