40 йилдан сўнг…

1984 йил. 4-синф ўқувчисиман. 11 ёш. Ўқитувчилар синфда қизларни сафлашди. Қорқизликка. Битта мени сафдан чиқаришди. “Сен қорасан, қорқиз бўлолмайсан” дейишди. Бола кўнглим ўксиди. 27 нафар ўқувчи олдида камситилдим. “Менам барибир, бир кун келиб қорқиз бўламан!”-деб синфдан йиғлаб чиқдим…

Шу-шу, ҳар Арча байрамда ҳазиллашиб: “Мен қорқиз бўламан!” дейдиган бўлдим.

Кеча тадбирда қўлимдан ушлаб, олиб чиқишди. Сабабини билмасдим. “Тез кийининг, қорқиз бўласиз!’ Томдан тарашадек айтилган таклиф мени болаликка учирди. Ўйлаб турмадим. Шартта кийиндим… Зинадан кўтарилган сари ўқитувчимнинг “Сен қорасан, қорқиз бўлолмайсан” деган гапи яна қулоғим остида такрорланарди…

…Орадан роппа-роса 40 йил ўтиб, 51 ёшда Қорқиз бўлдим. 40 йилда болаликдан қолган қалб оғриғини аритган ёшлар ташкилотига - севимли жамоамга миннатдорлик билдираман.😍

Ҳеч қачон ҳеч бир бола кўнгли камситилмасин😇

Р/S: қорқиз ва қорАқизни биттагина А ҳарфи ажратиб тураркан😅 битта ҳарф учун 40 йил ўтибди орадан…😜

@Leyla_Tun_Qizi