#МухаммадИсмоил
Муҳаммад Исмоил ижоди dan repost
ТОПШИРИҚ
Бугун шанба. Ховосга оғизочар пайти етиб бордим. Мени кўриб онам гул гул яшнаб кетди. Рўза онамнинг юзига нур, қалбларига шиддат, танларига қувват бағишлабди. Оғизларини муздай сув билан очдилар. Сувни илитиб бермоқчи эдик, кўнмадилар. “Жили сувди таъми жўқ” дедилар. Бир тўғрам нон едилар-у, қанча тутсак ҳам бошқа ройиш бермадилар. Шом номозидан кейин анча суҳбатлашиб ўтирдик:
“- Худойга шукур, тўқчилик замони келди. Бир вақтлар отанг аллағайтиб жанғи калиш олиб берди. Бурун, шу зорманда калиш отлиққа жўқ эди. Энамга кўрсатаман деб эшкинлаб жўлға тушиппан. Жўлда, калишим эскириб қолса қайтаман деб, калишни қўлтиққа урдим-у жаёв кетабердим. Поезд жўл жоғалаб ўн чақирим жўл оёқ жаланг журиппан. Калиш одамдан азиз замонлар эканда. Энди биров калишга қарамайди. Отанг поезд жўлда ишларди. Ҳар кун битта хлеб кўтариб келади. Тўрт киши қараб ўтирамиз. Ҳар кун тўрт кишидан орттириб, бир бурдасини қайнанамга олиб қўямиз. Қайнанам ҳар ҳафта охирида эшакда ўттиз чақирим жўл босиб Пасткичақирдан эниб келади. Эшак хуржунида олма ўрик олиб келади. Нонни кўриб мааз бўлади. У вақтларда кўп одам кунжара жерди. Кунжара гўр вақтида тобилабермасди. Ҳазир бировга айтсанг ишанмайди. Пайғамбар замонида одамлар бир қултум сув, битта хурмо билан бир кун рўза тутган. Уйида бир ҳовуч хурмоси бор одам, одамларни ифтор қилиб чақирган. Ифторга ўнта одамни чақирса, ўнта одамнинг дуосини олган, рўза пайти қилинган ўнта дуонинг ҳаммаси Худойим таолога жетиб борган. Худо, рўзадорнинг дуосини амалга ошираман деган. Худо, ифтор қилган одамнинг ҳамма гуноҳини кечираман, деган. Қийинчилик жиллари ҳам рўза тутдик, қимматчилик жиллари ҳам ҳар жил ифтор қилдик, кам бўмадик. Худога шукур. Диволни нам жиғитар, жигитти ғам жиғитар, дейди. Овир жилларда тош келса кемирдик, сув келса симирдик, ғам чекмадик. Орада отанг ўлиб берди. Ҳаёҳуйт дедида, ҳаммамизни ташлади, кетди. Одамнинг боши тошдан қотти экан, қотин бошим эркак бўлди, қора чачим телпак бўлди. Ҳеч рўзани, ифторди канда қимадик, кам бўмадик. Сен ҳам бир ифтор қиб жер. Бу кунлардан ортиқ кун бўмайди. Кучинг бор, қувватинг бор, гарттай бир нарсанг кетса, қайғурма, Худойим жетқизиб, яна тўлдириб қўяди. Бақил, очқап қоламан деб, хажатка чиқмас экан. Қош қайтарма. Кийимди жамаса бўлади, тамақти жамап бўмайди. Туя миниб журипсан, қўй орасиға жаширинаман деб ўйлама. Худойим яна бераверади. Савоб бўлади. Рўзадорнинг қорнини тўйдириш, рўза тутган билан баббаравар савоб. Худойим ҳамма гунайингни кечиб жубаради. Кўпчилнинг кўнглини олабер, болам,- дедилар.
- Бир оғиз гапингиз Онажон, топшириғингиз албатта бажарилади, - дедим.
Шундан кейингина онам, яна бир тўғрам нонга қўл узатдилар.
Илоҳо, онажон умрингиз узоқ, ризқингиз бутун, мартабангиз бунданда зиёда бўлсин. Илоҳо, бошимизда тожимиз бўлиб, қалбларимизни қувонтириб, белимизга қувват бўлиб юринг. Сизни кўриб ҳар доим тоғдай ўсамиз. Мана шу буюк бахтдан Оллоҳ таоло бизни мосуво этмасин, Омийн Оллоҳу акбар. Рўзаи рамазон ойлари муборак бўлсин Онажон! Дуо қилган дўстларимизни ҳам Оллоҳ таоло Сизни ёшингизга етқазсин, хонадонларида ҳамиша тўй бўлсин, оилаларига Оллоҳ таолонинг раҳмат нури, марҳамат нури, файз барака нури, бахт нури, иззату саховат нури ҳамиша ёғилиб турсин! Рўза пайти қилинган дуо, албатта ижобат бўлади, дейдилар. Бунга шубҳа йўқ.
Бугун шанба. Ховосга оғизочар пайти етиб бордим. Мени кўриб онам гул гул яшнаб кетди. Рўза онамнинг юзига нур, қалбларига шиддат, танларига қувват бағишлабди. Оғизларини муздай сув билан очдилар. Сувни илитиб бермоқчи эдик, кўнмадилар. “Жили сувди таъми жўқ” дедилар. Бир тўғрам нон едилар-у, қанча тутсак ҳам бошқа ройиш бермадилар. Шом номозидан кейин анча суҳбатлашиб ўтирдик:
“- Худойга шукур, тўқчилик замони келди. Бир вақтлар отанг аллағайтиб жанғи калиш олиб берди. Бурун, шу зорманда калиш отлиққа жўқ эди. Энамга кўрсатаман деб эшкинлаб жўлға тушиппан. Жўлда, калишим эскириб қолса қайтаман деб, калишни қўлтиққа урдим-у жаёв кетабердим. Поезд жўл жоғалаб ўн чақирим жўл оёқ жаланг журиппан. Калиш одамдан азиз замонлар эканда. Энди биров калишга қарамайди. Отанг поезд жўлда ишларди. Ҳар кун битта хлеб кўтариб келади. Тўрт киши қараб ўтирамиз. Ҳар кун тўрт кишидан орттириб, бир бурдасини қайнанамга олиб қўямиз. Қайнанам ҳар ҳафта охирида эшакда ўттиз чақирим жўл босиб Пасткичақирдан эниб келади. Эшак хуржунида олма ўрик олиб келади. Нонни кўриб мааз бўлади. У вақтларда кўп одам кунжара жерди. Кунжара гўр вақтида тобилабермасди. Ҳазир бировга айтсанг ишанмайди. Пайғамбар замонида одамлар бир қултум сув, битта хурмо билан бир кун рўза тутган. Уйида бир ҳовуч хурмоси бор одам, одамларни ифтор қилиб чақирган. Ифторга ўнта одамни чақирса, ўнта одамнинг дуосини олган, рўза пайти қилинган ўнта дуонинг ҳаммаси Худойим таолога жетиб борган. Худо, рўзадорнинг дуосини амалга ошираман деган. Худо, ифтор қилган одамнинг ҳамма гуноҳини кечираман, деган. Қийинчилик жиллари ҳам рўза тутдик, қимматчилик жиллари ҳам ҳар жил ифтор қилдик, кам бўмадик. Худога шукур. Диволни нам жиғитар, жигитти ғам жиғитар, дейди. Овир жилларда тош келса кемирдик, сув келса симирдик, ғам чекмадик. Орада отанг ўлиб берди. Ҳаёҳуйт дедида, ҳаммамизни ташлади, кетди. Одамнинг боши тошдан қотти экан, қотин бошим эркак бўлди, қора чачим телпак бўлди. Ҳеч рўзани, ифторди канда қимадик, кам бўмадик. Сен ҳам бир ифтор қиб жер. Бу кунлардан ортиқ кун бўмайди. Кучинг бор, қувватинг бор, гарттай бир нарсанг кетса, қайғурма, Худойим жетқизиб, яна тўлдириб қўяди. Бақил, очқап қоламан деб, хажатка чиқмас экан. Қош қайтарма. Кийимди жамаса бўлади, тамақти жамап бўмайди. Туя миниб журипсан, қўй орасиға жаширинаман деб ўйлама. Худойим яна бераверади. Савоб бўлади. Рўзадорнинг қорнини тўйдириш, рўза тутган билан баббаравар савоб. Худойим ҳамма гунайингни кечиб жубаради. Кўпчилнинг кўнглини олабер, болам,- дедилар.
- Бир оғиз гапингиз Онажон, топшириғингиз албатта бажарилади, - дедим.
Шундан кейингина онам, яна бир тўғрам нонга қўл узатдилар.
Илоҳо, онажон умрингиз узоқ, ризқингиз бутун, мартабангиз бунданда зиёда бўлсин. Илоҳо, бошимизда тожимиз бўлиб, қалбларимизни қувонтириб, белимизга қувват бўлиб юринг. Сизни кўриб ҳар доим тоғдай ўсамиз. Мана шу буюк бахтдан Оллоҳ таоло бизни мосуво этмасин, Омийн Оллоҳу акбар. Рўзаи рамазон ойлари муборак бўлсин Онажон! Дуо қилган дўстларимизни ҳам Оллоҳ таоло Сизни ёшингизга етқазсин, хонадонларида ҳамиша тўй бўлсин, оилаларига Оллоҳ таолонинг раҳмат нури, марҳамат нури, файз барака нури, бахт нури, иззату саховат нури ҳамиша ёғилиб турсин! Рўза пайти қилинган дуо, албатта ижобат бўлади, дейдилар. Бунга шубҳа йўқ.