Unda boshladik...
"Assalomu alaykum. Ismimni ochiqlashni xohlamadim.
Hullas 25 yoshimda ona bo'ldim. Kesarcha kesish yo'li bilan farzandimni dunyoga keltirgandim. Juda baxtli edim. Ilk kunlarida bolam juda yaxshi uxlagan edi. Men esa endi doim shunaqa uxlaydi, degan homxayollarga berilgandim. Aslida esa menga berilgan narkoz ta'sirida bo'lgan bola ixtiyorsiz tarzda tinimsiz uxlayotgan edi.
3-kundan boshlab yig'lashlar boshlandi. Bir tomondan operatsiyadan keyingi tinimsiz og'riqlar bezovta qilar, yurish ham mushkul edi. Bir tomondan chirillab yig'layotgan bolam. Umumiy palatada yotardim, mendan boshqa yana 2 ona bor edi. Ularga halaqit qilmaslik uchun egilib-bukilib chaqalog'imni ko'tarib koridorga chiqardim. Hidimni olgan bolajonim esa qo'limda ko'tarib yursam indamaygina uxlar edi, xonaga kirib, krovatga yotqizishim bilan yana "eski ashula"sini boshlardi. Qisqasi, roddomda 5 kun yotdim. Qolgan 3 kunni deyarli koridorda o'tkazdim, desam mubolag'a bo'lmaydi.
4-kuni hamma narsa tayyor, video, dekoratsiyalar gaplashilgan edi. Uydagilar ham nevarani intiqlik bilan kutardi(farzandim har ikki tomon uchun ham ilk nabira edi, shu sababdan ham haligacha ko'kka ko'tarishadi).
Ertalabki ko'rikka kirgan vrach qornimdagi chokka qarab, ishib ketganini, suvlanayotganini, yaxshi bitmayotganini aytib, bir hafta qolasan, dedi. Og'ir ko'tarma, ko'p yurma, deb tayinladi.
Yig'ladim, ich-ichimdan xo'rligim kelib yig'ladim. Qanday qilib ko'tarmay bolamni? Axir u yig'layaptiku!
O'zimning shifokorimga qo'ng'iroq qildim. Meni operatsiya qilgan shifokor keldi, chokni ko'rib, hammasi yaxshi ekanligini, ko'rikka kirgan hamkasbi u bilan raqobatchi ekanini, shu sababdan ham ana shunday gap gapirib ketganini tushuntirdi va ertaga ketishim mumkinligini aytdi. Ana o'sha yerda roddomdagi ming bir qabihliklardan biri men bilan ham sodir bo'lganini tushunib, o'sha ko'rikdagi vrachdan juda xafa bo'lgandim. Ustiga ustak tajribasiz yosh onaman, roddomda yolg'iz bolaga qarash qiyin bo'layotgandi. Kechasi 24.00 dan to saxargi soat 5.00 gacha bo'lgan vaqtni koridorda o'tkazardik. Og'riqlar-u, tajribasizligim tufayli qiynayotgam vijdon azobi meni yeb tugatayozgandi. Boyagina ertaga chiqa olmasligimni aytib turmush o'rtog'imni ogoxlantirgan edim. Keyin esa aslida hammasi yolg'on ekanligini ertaga olib ketishlari mumkinligini aytib yana qo'ng'iroq qildim. Shunda xo'jaynim: "Yaxshiyam video, dekoratsyalarning buyurtmasini bekor qilmaganim, bo'lmasa yana boshqatdan boshlarkanman hammasini", dedilar. Men esa "Hech narsa kerakmas, shu yerdan eson-oon chiqib olsam bo'ldi. Video ham, dekoratsiya ham, ortiqcha o'yin kulgu ham kerakmas. Meni bu yerlardan olib keting, iltimos. Uyga ketgim, maza qilib, hotirjam hech bo'lmaganda bir soat uxlasam bo'lgani", deb yig'lagandim..."
Davomini ham taqdim etaylikmi???
Sizga ham bu tuyg'ular tanishmi?
Marhamat, fikringizni qoldiring, bugun sizlar bilan dildan suhbatlashayliiiiik😇
✍@uyqumashguloti
"Assalomu alaykum. Ismimni ochiqlashni xohlamadim.
Hullas 25 yoshimda ona bo'ldim. Kesarcha kesish yo'li bilan farzandimni dunyoga keltirgandim. Juda baxtli edim. Ilk kunlarida bolam juda yaxshi uxlagan edi. Men esa endi doim shunaqa uxlaydi, degan homxayollarga berilgandim. Aslida esa menga berilgan narkoz ta'sirida bo'lgan bola ixtiyorsiz tarzda tinimsiz uxlayotgan edi.
3-kundan boshlab yig'lashlar boshlandi. Bir tomondan operatsiyadan keyingi tinimsiz og'riqlar bezovta qilar, yurish ham mushkul edi. Bir tomondan chirillab yig'layotgan bolam. Umumiy palatada yotardim, mendan boshqa yana 2 ona bor edi. Ularga halaqit qilmaslik uchun egilib-bukilib chaqalog'imni ko'tarib koridorga chiqardim. Hidimni olgan bolajonim esa qo'limda ko'tarib yursam indamaygina uxlar edi, xonaga kirib, krovatga yotqizishim bilan yana "eski ashula"sini boshlardi. Qisqasi, roddomda 5 kun yotdim. Qolgan 3 kunni deyarli koridorda o'tkazdim, desam mubolag'a bo'lmaydi.
4-kuni hamma narsa tayyor, video, dekoratsiyalar gaplashilgan edi. Uydagilar ham nevarani intiqlik bilan kutardi(farzandim har ikki tomon uchun ham ilk nabira edi, shu sababdan ham haligacha ko'kka ko'tarishadi).
Ertalabki ko'rikka kirgan vrach qornimdagi chokka qarab, ishib ketganini, suvlanayotganini, yaxshi bitmayotganini aytib, bir hafta qolasan, dedi. Og'ir ko'tarma, ko'p yurma, deb tayinladi.
Yig'ladim, ich-ichimdan xo'rligim kelib yig'ladim. Qanday qilib ko'tarmay bolamni? Axir u yig'layaptiku!
O'zimning shifokorimga qo'ng'iroq qildim. Meni operatsiya qilgan shifokor keldi, chokni ko'rib, hammasi yaxshi ekanligini, ko'rikka kirgan hamkasbi u bilan raqobatchi ekanini, shu sababdan ham ana shunday gap gapirib ketganini tushuntirdi va ertaga ketishim mumkinligini aytdi. Ana o'sha yerda roddomdagi ming bir qabihliklardan biri men bilan ham sodir bo'lganini tushunib, o'sha ko'rikdagi vrachdan juda xafa bo'lgandim. Ustiga ustak tajribasiz yosh onaman, roddomda yolg'iz bolaga qarash qiyin bo'layotgandi. Kechasi 24.00 dan to saxargi soat 5.00 gacha bo'lgan vaqtni koridorda o'tkazardik. Og'riqlar-u, tajribasizligim tufayli qiynayotgam vijdon azobi meni yeb tugatayozgandi. Boyagina ertaga chiqa olmasligimni aytib turmush o'rtog'imni ogoxlantirgan edim. Keyin esa aslida hammasi yolg'on ekanligini ertaga olib ketishlari mumkinligini aytib yana qo'ng'iroq qildim. Shunda xo'jaynim: "Yaxshiyam video, dekoratsyalarning buyurtmasini bekor qilmaganim, bo'lmasa yana boshqatdan boshlarkanman hammasini", dedilar. Men esa "Hech narsa kerakmas, shu yerdan eson-oon chiqib olsam bo'ldi. Video ham, dekoratsiya ham, ortiqcha o'yin kulgu ham kerakmas. Meni bu yerlardan olib keting, iltimos. Uyga ketgim, maza qilib, hotirjam hech bo'lmaganda bir soat uxlasam bo'lgani", deb yig'lagandim..."
Davomini ham taqdim etaylikmi???
Sizga ham bu tuyg'ular tanishmi?
Marhamat, fikringizni qoldiring, bugun sizlar bilan dildan suhbatlashayliiiiik😇
✍@uyqumashguloti