Kunlar o’tib ketaveradi. Ko’z-ochib yumguncha hayotingning 20-bahori kelayotgan bo’ladi. Kunlar hech ham vafo qilmaydi, hali uyg’onganingni his qilmasingdan keyingisiga o’rnini bo’shatib o’taveradi. Insonlarnikuya, aytmay qo’yaveray. Kunlardan-da vafosiz narsalar - insonlar aslida.

To’ymaysan. Bu yillarning hech biriga to’ymaysan. Insonlarga to’yishing mumkin, insonlardan kechishing mumkin, lekin hayotingdagi yillaringdan kechging kelmaydi.
Yomg’irlar yuvib o’tadi dardlaringni va ba’zan baxtlaringni ham. Quyoshlar yoritadi eng go’zal kunlaringni, oy hamrohlik qiladi ko’zdan oqqan shoda yoshlaringga.
Qorlar bor, qorlar. Eng sho’x paytlaringning guvohi bo’lgan oppoq qorlar - xuddi bolalikdagi qalbing va orzularing kabi oppoq)

Kunlar, haftalar, oylar va yillar qo’l ushlashib o’taveradi. Insonlar kundaligingning qaysidir varoqlarida paydo bo’ladida, qaysidirlarida endi umuman eslanmay qo’yadi.
Hayot bu. Qiziq, ammo judayam tez.

Shamsiyangizdan✨