Залолатга тушиш гуноҳлар ҳақида гапириш демак-дир. Аёлларни, майхўрлик ўтиришларини, фосиқлар-нинг мақомларини, бойларнинг роҳатини, подшоҳлар-нинг зулмларини, жирканч маросимлар ва уларда-ги ёмонликларини сўзлаш каби. Буларнинг барчаси уларга яқинлашиб бўлмайдиган мавзулардир. Буларни англатиш ҳам ҳаромдир. Сенга алоқаси бўлмаган мав-зуларда гапириш, сенга алоқаси бўлган мавзуда эҳти ёждан ортиқча гапириш эса фойдали нарсани тарк этиш саналади. Шунга қарамасдан бу сўзларни айтиш ҳаром эмас. Ҳа, ўзини қизиқтирмаган масалада ортиқ-ча гапирган кишининг охирида залолатга ботмаслиги-га кафолат бериб бўлмайди. Зеро, инсонларнинг кўп-чилигининг суҳбатлари одамларни ёмонотлиқ қилиш, ботилга берилишдан нарига ўтмайди.