Жума намози Қиёмат кунида ўз аҳлларининг йўлини ёритиб туради.

Абу Мусо Ашъарий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: «Бу ўтаётган кунлар Қиёматда ўзининг дунёдаги ҳолатига кўра тирилтирилади, жума куни ҳам чарақлаган нур сочиб турган ҳолида тирилтирилади. Худди гўшанга сари олиб борилаётган келиннинг атрофидагилар сингари жума аҳли ҳам жума теварагида тўпланиб олишади. Жума ўз аҳлига нур таратиб туради. Атрофидагилар унинг шуъласида, нурида юрадилар. Уларнинг ранглари оппоқ қордек, ҳидлари эса мушк-анбардек бўлади. Улар Кофур тоғларига кириб боришади. Инсон ва жинлар – барча уларга қараб туради. Улардан кўзларини юммасдан, кўзларини олиб қочмасдан, (жума аҳлининг кўриниши гўзаллигидан) таажжубланган ҳолда ҳамма томоша қилади. Токи жаннатга киргунларича уларга ҳеч ким қўшила олмайди, фақатгина савоб умидида азон айтган зотлар уларга қўшила олади».

"Энг шарафли уммат" китобидан.

https://t.me/yettichinoruz