Сув париси ташрифи
Ҳаётимда болиб отган воқеа туфайли бу олам сир-синоатларга толалигига яна бир бор ишондим...
Ошанда ҳам айни баҳор кунлари эди. Aтроф ком-кок майсаларга, дарахтлар ҳам яшил либосга бурканган. Қиши билан дам олган деҳқонлар энди дала бошидан бери келмай қойишганди. Деҳқончилик ишлари бошланиб, ҳамма очиқ майдонларга экин экишга киришиб кетганди. Ҳаво исиб кетганидан уйимиз ёнидан оқиб отадиган канал ҳам анча толиб оқадиган болди.
— Сув жуда копайибди. Кузда экилган бугдойларни яхшилаб сугоришимиз керак. Кечаси навбатлашиб қараб, тезроқ сувлашни тугатиб олинглар, - деб топшириқ берди отам.
— Эҳтиёт болинглар, ёш болалар козимизни чалгитиб, кочага чиқиб кетмасин, катта сув яқин... — деб онам ҳам келинларга тинмай эслатиб турарди оша кунлари.
— Икки кундан бери даладасизлар. Нимагадир конглим нотинч, кечаси сув бойига борганда калима қайтариб, дуо оқинглар, сувнинг парилари болади... Қулоқларни тогрилаб қойиб, уйга қайтавер, саҳар туриб хабар оларсан, — деди онам кечки пайт кетаётганимда.
— Ойи, туни билан сиз айтган парини кутдим, келмади. Кун ёришгач, уйга қайтавердим, — дедим эртасига ҳазиллашиб онамга.
— Ҳа, сенга ҳазил болса... — ранжиган болди онам. Икки-уч кун отиб, кечаси кучли момақалдироқ болиб, челаклаб ёмгир қуя бошлади. Бундай пайтда каналдаги сув ҳам копайиб, ёпилган қулоқларни ювиб, экинларни сув босиши ҳеч гап эмас. Икки кун олдин бугдойзорга сув очганим ёдимга тушиб, шошиб бориб сув ёлларини мустаҳкамроқ беркитмоқчи болдим. Уйда ҳамма ухлаб қолгани учун укамни уйготиб отирмадим.
Ташқарига чиқишим билан катта олапар итимиз ёлимни тосиб, тинмай ҳура бошлади.
— Жим ёт, Олапар! Юр, мен билан далага бориб келамиз, — дедим-да, кетмонни олиб ёлга тушдим. Бирпасда устим шалаббо болди. Шошиб қалинроқ кийиниш ҳам эсимга келмабди. Итимиз эса оёгимдан тишлаб орқага тортқилаб, орқамдан эргашиб тинмай ҳурарди.
- Нега мунча ваҳима қилмасанг, ёмгирдан шунча қорқяпсанми?
Канал ёқасига келиб қолгандим. Шу пайт кучли момақалдироқ ва чақмоқ болиб, атроф жудаям ёришиб кетди. Сув билан лиммо-лим канал юзаси ойнадек ялтираб коринди. Беихтиёр оёқларим дала томонга эмас, канал томонга қараб юра бошлади. Aтроф бирдан сув қуйгандек жимжит болиб қолди. Фақат оқаётган сувнинг сокин жилдирашигина эшитиларди. Шу пайт бир тода қизларнинг шох кулгисига охшаш овоз эшитилди. Кимнинг овози экан, деб оша томонга яна илдамроқ юра бошладим. Узоқдан ялтираган инсон шарпаси, аниқроги, узун бойли қизга козим тушди. У мен томонга қараб имо қилгандек болди. Тезроқ бориб, кимлигини билмоқчи болдим. Шунча юрсам ҳам унга эта олмасдим. У эса бир кориниб, бир гойиб болиб, мени ози томонга чорларди. Шу пайт қулогимга яна олапаримизнинг ҳургани эшитилди. Тохтаб, орқамга қарадим. Олапарнинг овози яқинлаша бошлади. Ёмгирни яна сеза бошладим. Бирдан онамнинг гапи ёдимга тушди. Тезда билган дуоларимни оқий бошладим. Шунда узоқдан отамнинг исмимни айтиб чақирганини эшитдим. Олапарнинг мен томонга оқдай учиб келаётганига козим тушди.
Ҳаллослаб этиб келган укам билан отам хавотирланиб, мени сороққа тута бошлашди.
— Нимага бу томонга кетиб қолдинг? Шунча чақирсак ҳам тохтамадинг? Нега ярим кечаси уйдан чиқдинг... шундай ёмгирда?
— Бугдойни сувини хабар олгани чиқувдим.
— Бугдойзоримиз бошқа томонда-ку, сен каналнинг бошланиш жойига келгансан, нима қилмоқчийдинг бу эрда? Яхшиям Олапар бориб бизни уйготди, болмаса бир фалокатга ёлиқишинг аниқ эди. Худо бир асради, - деди отам хавотир билан. Биргалашиб уйга қайтдик. Олапар ҳам индамай ортимиздан эргашди, у тинчиб қолганди. Итлар инсон козига коринмайдиган нарсаларни кора олади, дейишгани рост экан-да. Эртасига кечаси корган нарсаларимни уйдагиларга айтмоқчи болдим. Лекин ишонмасликларини билиб, индамай қоя қолдим. Ошанда итимиз туфайли бир фалокатдан омон қолган бўлсам ажабмас, яна ким билади дейсиз...
Янада қизиқарли маълумотлар бу ерда👇
https://t.me/joinchat/AAAAAFfEsfiW9fT0kjAEZg
Ҳаётимда болиб отган воқеа туфайли бу олам сир-синоатларга толалигига яна бир бор ишондим...
Ошанда ҳам айни баҳор кунлари эди. Aтроф ком-кок майсаларга, дарахтлар ҳам яшил либосга бурканган. Қиши билан дам олган деҳқонлар энди дала бошидан бери келмай қойишганди. Деҳқончилик ишлари бошланиб, ҳамма очиқ майдонларга экин экишга киришиб кетганди. Ҳаво исиб кетганидан уйимиз ёнидан оқиб отадиган канал ҳам анча толиб оқадиган болди.
— Сув жуда копайибди. Кузда экилган бугдойларни яхшилаб сугоришимиз керак. Кечаси навбатлашиб қараб, тезроқ сувлашни тугатиб олинглар, - деб топшириқ берди отам.
— Эҳтиёт болинглар, ёш болалар козимизни чалгитиб, кочага чиқиб кетмасин, катта сув яқин... — деб онам ҳам келинларга тинмай эслатиб турарди оша кунлари.
— Икки кундан бери даладасизлар. Нимагадир конглим нотинч, кечаси сув бойига борганда калима қайтариб, дуо оқинглар, сувнинг парилари болади... Қулоқларни тогрилаб қойиб, уйга қайтавер, саҳар туриб хабар оларсан, — деди онам кечки пайт кетаётганимда.
— Ойи, туни билан сиз айтган парини кутдим, келмади. Кун ёришгач, уйга қайтавердим, — дедим эртасига ҳазиллашиб онамга.
— Ҳа, сенга ҳазил болса... — ранжиган болди онам. Икки-уч кун отиб, кечаси кучли момақалдироқ болиб, челаклаб ёмгир қуя бошлади. Бундай пайтда каналдаги сув ҳам копайиб, ёпилган қулоқларни ювиб, экинларни сув босиши ҳеч гап эмас. Икки кун олдин бугдойзорга сув очганим ёдимга тушиб, шошиб бориб сув ёлларини мустаҳкамроқ беркитмоқчи болдим. Уйда ҳамма ухлаб қолгани учун укамни уйготиб отирмадим.
Ташқарига чиқишим билан катта олапар итимиз ёлимни тосиб, тинмай ҳура бошлади.
— Жим ёт, Олапар! Юр, мен билан далага бориб келамиз, — дедим-да, кетмонни олиб ёлга тушдим. Бирпасда устим шалаббо болди. Шошиб қалинроқ кийиниш ҳам эсимга келмабди. Итимиз эса оёгимдан тишлаб орқага тортқилаб, орқамдан эргашиб тинмай ҳурарди.
- Нега мунча ваҳима қилмасанг, ёмгирдан шунча қорқяпсанми?
Канал ёқасига келиб қолгандим. Шу пайт кучли момақалдироқ ва чақмоқ болиб, атроф жудаям ёришиб кетди. Сув билан лиммо-лим канал юзаси ойнадек ялтираб коринди. Беихтиёр оёқларим дала томонга эмас, канал томонга қараб юра бошлади. Aтроф бирдан сув қуйгандек жимжит болиб қолди. Фақат оқаётган сувнинг сокин жилдирашигина эшитиларди. Шу пайт бир тода қизларнинг шох кулгисига охшаш овоз эшитилди. Кимнинг овози экан, деб оша томонга яна илдамроқ юра бошладим. Узоқдан ялтираган инсон шарпаси, аниқроги, узун бойли қизга козим тушди. У мен томонга қараб имо қилгандек болди. Тезроқ бориб, кимлигини билмоқчи болдим. Шунча юрсам ҳам унга эта олмасдим. У эса бир кориниб, бир гойиб болиб, мени ози томонга чорларди. Шу пайт қулогимга яна олапаримизнинг ҳургани эшитилди. Тохтаб, орқамга қарадим. Олапарнинг овози яқинлаша бошлади. Ёмгирни яна сеза бошладим. Бирдан онамнинг гапи ёдимга тушди. Тезда билган дуоларимни оқий бошладим. Шунда узоқдан отамнинг исмимни айтиб чақирганини эшитдим. Олапарнинг мен томонга оқдай учиб келаётганига козим тушди.
Ҳаллослаб этиб келган укам билан отам хавотирланиб, мени сороққа тута бошлашди.
— Нимага бу томонга кетиб қолдинг? Шунча чақирсак ҳам тохтамадинг? Нега ярим кечаси уйдан чиқдинг... шундай ёмгирда?
— Бугдойни сувини хабар олгани чиқувдим.
— Бугдойзоримиз бошқа томонда-ку, сен каналнинг бошланиш жойига келгансан, нима қилмоқчийдинг бу эрда? Яхшиям Олапар бориб бизни уйготди, болмаса бир фалокатга ёлиқишинг аниқ эди. Худо бир асради, - деди отам хавотир билан. Биргалашиб уйга қайтдик. Олапар ҳам индамай ортимиздан эргашди, у тинчиб қолганди. Итлар инсон козига коринмайдиган нарсаларни кора олади, дейишгани рост экан-да. Эртасига кечаси корган нарсаларимни уйдагиларга айтмоқчи болдим. Лекин ишонмасликларини билиб, индамай қоя қолдим. Ошанда итимиз туфайли бир фалокатдан омон қолган бўлсам ажабмас, яна ким билади дейсиз...
Янада қизиқарли маълумотлар бу ерда👇
https://t.me/joinchat/AAAAAFfEsfiW9fT0kjAEZg