Oradan yillar o‘tdi... Odamlar o‘zgardi. Kuz kelib, barglarni to‘kdi,
Bahor qaytib, yangi kurtaklar ochdi. Necha marta bahor kuzga, kuz bahorga almashdi…

Men o‘zgardim... Sen o‘zgarding...
Munosabatlar sovuqlashdi.
Ko‘zlarimizdagi nurlar so‘ndi,
yuzimizdagi tabassumlar kamaydi,
yo‘llarimiz esa allaqachon boshqa tomonga burildi.

Ammo…
Qalbimdagi sening o‘rning hanuz o‘zgarmadi...

Vaqt ham, masofa ham, o‘tkinchi hayot ham seni mendan tortib ololmadi…
Chunki ayriliq – faqat tanalarga tegishli, ammo yuraklar…
yuraklar hech qachon ajralmaydi!

© Umidjon Nasimov