So what

oylar o’rtanamiz, yetishgach, biroq,
istak qoshida biz lol-u parishon.
biz hayot sha’mini bo’lurmiz yoqmoq,
lek taqdir alanga bergay bir jahon.

🌕 Dunyo jimjit, faqat qorning mayin yog‘ilishi eshitiladi. Har bir qor parchasi xuddi yo‘qolgan fikr kabi sekin tushib, tunning sokin bag‘riga singib ketadi. Tunda yog‘ayotgan qorning o‘ziga xos sehrli sukunati bor — xuddi vaqt bir lahzaga to‘xtab, shu onni his qilgandek.

Ko‘chalar sokin, chiroqlar yorug‘ida oppoq qorga burkangan. Ichkarida esa qalb uyg‘oq, qishning shivir-shiviriga quloq soladi. Balki bunday tunlarning go‘zalligi ularning o‘tkinchiligidandir — bir lahza bo‘lib, keyin faqat xotirada qolishi bilan.

Ba’zi tunlar shovqin va kulgi uchun yaratilgan. Ammo boshqalari… yolg‘izlik, o‘y-fikr va shunchaki sovuq havodan nafas olib, hayotni his qilish uchun.

U yolg‘iz, xuddi Faustning tun zulmatida o‘z ruhini izlagani yoki Hamletning saroy devorlari orasida taqdir bilan olishgani kabi, o‘yga cho‘mgancha o‘tiribdi. Qo‘lida — vaqtning jonsiz guvohi bo‘lib qolgan, sahifalari ohista yuvosh tortgan eski kitob. Bu Faustmi yoki Hamlet? Ehtimol, ikkisi ham. Axir, inson ruhining kurashi, haqiqat va aldov, aql va iroda haqida yozilgan har bir asar bir nuqtada tutashadi.

U har bir satrni go‘yo taqdir ramzlarini o‘qiyotgandek diqqat bilan kuzatadi. “To be, or not to be?” — Hamletning abadiy savoli uning ongida aks-sado beradi. Yoki balki “Zwei Seelen wohnen, ach! in meiner Brust” — Faustning ruhiy ikkilanmasi unga yanada yaqinroqdir. Inson nega ikki ruh orasida bo‘linadi? Hayot sirlarini anglash mumkinmi?

Barmoqlari sahifa chetlariga qoldirilgan eski yozuvlarga tegib o‘tadi, go‘yo ularda o‘tmish izlari, o‘zini anglashga yo‘llovchi kalit yashiringandek. Deraza ortida hayot davom etaveradi — shovqin, shoshqaloqlik, odamlarning beparvo qadam tovushlari. Lekin bu yerda, uning qo‘lidagi kitob ichida, vaqt o‘z hukmronligini yo‘qotgan.

U Hamlet singari shubhalanadi, Faust singari javob izlaydi. Hayot unga chin haqiqatni fosh qiladimi yoki hammasi shunchaki soyalar o‘yini bo‘lib qoladimi? U biladiki, bu kitoblar shunchaki hikoya emas — bu inson ruhining eng chuqur, eng nozik, eng g‘amgin qirralariga ochilgan eshik. Va u bu eshikni asta-sekin, har bir so‘zni his qilib ochmoqda.

Men hargiz yomonlik tilab, yaxshilik qilguvchi kuchning bir qismi...
Faust dan.

she just smiled, said that she loved books more than anything, and started telling him exactly what each of the ones in her lap was about. And he realized that he wanted to hear her talking about things she loved for the rest of his life.

all adults … only water the buds they allow to blooom. they don’t allow the flowers they can’t control to blossom. and soon you notice that all the flowers are identical…

barcha insonlar bir xil, faqat o’zlari hohlagan kurtakni ochilishiga imkon berishadi. boshqacha rangdagi kurtaklar gullashiga yo’l qo’yishmaydi, keyin esa barcha gullar bir xil ekanini ko’rasan

🧍.

xat yozsa, barmog’i hayajonlangan,
go’zal oshiqlarni yo’qotdi dunyo…

shodlik, baxt qidirib topganmi kulfat?

eng go’zal, musaffo, sirli tuyg’ular,
hayot girdobida yanchilar o’lar.
goh ilhom zabt etsa ko’ngillar kunjin,
uchurmiz chulg’ayib moviy tumanga.
lekin yelkamizga osilgan xurjun
darhol olib tushar bizni tubanga

rost, hayot zahmati qiynamas bizni,
o’zimiz to’samiz o’z yo’limizni.
qorin deb o’turmiz foniy dunyodan,
yurak tashnaligin bizga begona.

takror aytamanki, ko’p yozing faqat,
gap ko’p bo’laversin, fikr shart emas.
xaloyiqni hang-mang qilolsangiz bas.
siznikidir obro’, sizniki shuhrat.

2025 da:
Jinoyat va jazo
Urush va Tinchlik
shularni o’qishni xoxlayabman