Uch yil oldin O‘zbekiston eski uslubdagi post-Sovet diktaturasi hukm suradigan yopiq jamiyat bo‘lib, unda jiddiy shafqatsizlik va noaniqlik mavjud edi. Davlat rejimi ta’qibchilarini tiriklayin qaynatar edi, albatta, dalalarda paxta yig‘im-terimi paytida yuzlab erkaklar, ayollar va bolalar majburiy mehnatga jalb qilinardi.

2016-yilda 27 yil davomida hukmronlik qilgan Islom Karimov vafot etganidan so‘ng, uning o‘rniga bosh vazir Shavkat Mirziyoyev keldi. Dastlab, hech narsa o‘zgarmadi. Ammo 2018-yilda xavfsizlik xizmatlari boshlig‘ini ishdan bo‘shatganidan so‘ng, Mirziyoyev islohotlarni boshladi va ular so‘nggi bir yilda tezlashdi. Uning hukumati majburiy mehnatni deyarli tugatgan. Eng mashhur qamoqxona lageri(Jasliq, Qoraqalpogʻiston, Borsakelmas) yopilgan. Tashqi jurnalistlarga kirishga ruxsat berilgan. Byurokratlarga kichik bizneslarga qo‘ng‘iroq qilish, ularni doimiy ravishda pora olish uchun siquvga olish taqiqlangan. Ko‘proq chegara o‘tkazish punktlari ochildi, bu esa O‘rta Osiyoning ajablanarli chegara tizimi bilan ajralgan oilalarni birlashtirishga yordam berdi. Tashqi mutaxassislar davlat tomonidan bostirilgan iqtisodiyotni qayta qurishga yordam berish uchun taklif qilindi.

O‘zbekiston yangi yilgacha parlament saylovlarini o‘tkazadi. Garchi bu hali ham toʻlaqonli demokratiya emas — barcha partiyalar Mirziyoyevni qo‘llab-quvvatlaydi va ba’zi tanqidchilar hibsda qolmoqda. Hozirda esa ba’zi nomzodlar, ilgari mutlaqo o‘ylab ko‘rilmagan tarzda, hukumatni yengil tanqid qiladi. Oddiy o‘zbeklar ham hukumatni kulgi bilan kuzatishlari va siyosiy sinf haqida norozilik bildirishlari mumkin, kechasi olib ketilishdan qo‘rqmagan holda. O‘zbekiston hali ko‘p yo‘l bosishi kerak, ammo 2019-yilda hech qanday boshqa mamlakat bu darajada ijobiy islohotlar qilmagan va rivojlanishga erishmagan.

2019-yil