Мен эримнинг собиқ хотинидан қандай халос бўлдим

Мен жуда узоқ сабр қилдим. Жуда ҳам узоқ.

Эримнинг собиқ хотини бизнинг ҳаётимиздан кетишни хоҳламасди. У доим атрофда эди — худди ўтмишнинг соясидай, биздан узоқлашишни истамасди.

У ўзининг ҳаётимизда қолишини муқаддас бурч сифатида кўрсатарди. Унинг доимий баҳонаси бор эди: уларнинг икки қизи.

“Биз болалар учун бир-биримиз билан гаплашиб туришимиз керак!” – дейишдан чарчамасди.

Бироқ, унинг қилмишлари бошқача ҳақиқатни кўрсатарди:
❌ У болалар ҳақида эмас, балки шахсий ишлари ҳақида ҳам қўнғироқ қиларди.
❌ У сирли равишда эрим билан учрашишга ҳаракат қилар, “тўсатдан” эрим бор ерда пайдо бўларди.
❌ У қизлари орқали эримни манипуляция қиларди, уларни восита қилиб, ўзининг мақсадларига эришишга уриниб кўрарди.

Мен аввал бошида тушунишга ва у билан тинч муносабат ўрнатишга ҳаракат қилдим.
Лекин бир кун келиб ҳақиқатни англадим:

⚠ У болалар учун эмас, эримни қайтариш учун ҳаракат қилаётган эди.
⚠ У ҳеч қачон кетишни хоҳламасди.
⚠ У бизнинг бахтимизни йўқ қилишни мақсад қилган эди.

Бу вақтда мен ўзимни қўлга олдим ва ҳаракат қилишга қарор қилдим.


Давоми қизиқми?