Ситора кўйлагининг йиртилган ёқасини ғижимлаганча пичирлаб, тоғасидан узоқлашди:
- Севмайман, севмайман...
Тоғасининг ҳарсиллаб нафас олиши эшитилиб турарди. Қиз қулоқларини ёпиб олди. Унинг кўз олдидан калтакланган ҳомиладор онаси, ҳокисор бувиси, бувидан кейинги... хўрликлар... ҳаммаси бирма бир ўтарди. Лаблари тинмай пичирлар, ўзи телбавор чайқаларди:
- Севмайман, севмайман.
- Севмайман, севмайман...
Тоғасининг ҳарсиллаб нафас олиши эшитилиб турарди. Қиз қулоқларини ёпиб олди. Унинг кўз олдидан калтакланган ҳомиладор онаси, ҳокисор бувиси, бувидан кейинги... хўрликлар... ҳаммаси бирма бир ўтарди. Лаблари тинмай пичирлар, ўзи телбавор чайқаларди:
- Севмайман, севмайман.