Raziliklarni koʻrib, gʻazablansak profilimizni suratini o'zgartirdik. O'zimizga turtki berib, qamchilash uchun hesh-teglar bilan soʻzlar yozdik, tarmoqqa joyladik. So'ngida yana hech narsa bo'lmagandek innimizga kirib oldik.

Bitta ayol uchun qo'shin tortib olganimizda unutdik…

O'shanda bir muslima ayol “essiz Islom, essiz…” deb baqirgan edi. Musulmonlar halifasi “Labbay… Senga shunday qo'shin jo'natdamanki, boshimening huzurimda bo'lsa, oxiri sening huzuringda bo'ladi” deb uni himoya qilgan edi.

Bir muslima ayol baniy Qayniq’o ( yahudiylar ) qalasiga kirganida bir yahudiy uning boshidagi ro'moldan tortib tushirgan, uning boshi ochilib qolgan edi, shunda muslima ayol “essiz islom, essiz Muhammad…” deb baqirgan edi. Shunda rasululloh sollollohu alayhi vasallam yahudiylarni Madinadan surgin qilgan edilar.

Bugun ko'z o'ngimizda bir ozod ayol xorlansa isterijo aytib o'tiradigan ummatga aylanib qoldik…

Umar roziyallohu anhu o'z voliysi qo'lida bir nasroniyni xorlanganiga rozi bo'lmagan edi.
Musulmonlar islomga amal qilib yashashgan davrda xorlik nimaligini bilishmagan edi. Hatto nasroniylarga qilingan adolatsizlikka qarab turishmagan.
Bizga bugun farqi yo'q…
Atrofimizda musulmonlar azoblanyapti, o'ldirilyapti. Biz esa “menga nima” deb o'tiribmiz!

Bir paytlar bizning xalifamiz Madinada turib: “Iroqdagi qoqilgan tuya uchun qanday javob beraman, Alloh yo'llarni nega tuzatmading, ey Umar desa nima deyman?” deb yig'lagan.
Biz buni unutdik…

Lekin, bir narsaga umidim bor, hali ummatni ichida uygʻoq qalb egalari bor, hali hammasi tugamadi. Bir kun kelib yana Islom g'alaba qilishga ishonaman. O'sha uygʻoq kishilar maktubimizni o'qib turgan siz bo'lishingizga umid qilaman…

© Aliy ibn Vohid