Ayol ijodkorlar

Virjiniya Vulfning "Shaxsiy xona" asarini chala o'qigan bo'lsam-da, undagi bir fikr miyamga o'rnashib qolgandi.

Agarda Shekspirning u kabi talantli opasi bo'lgan bo'lsada u ijodkorga aylana olmas edi, chunki atrofdagi barcha shart-sharoitlar bunga teskari (balki noto'gri iqtibos keltirayotgandirman, lekin kitobni o'qish kerakligiga ishonaman)

Xullas, ma'lum toifalarda ayollarning kamligi ularning tarbiyasiga borib taqalaveradi. Shuningdek, xo'jalik ishlari bilan ham. Ayolda shaxsiy hudud yo'q u to'liqligicha ota-onasiga, eriga, farzandiga, qaynona-qaynotasiga o'zini bag'ishlashga majbur.

U ijodiy faoliyat, karyera qilolmaydi va ayollik/karyera tanlovi kelganda ko'pincha "ayol" bo'lib qolishni tanlaydi.

Balki bu tabiiydir va to'g'ridir, lekin hozirgi qarashlarim bo'yicha bu to'g'ri emas.

Ayollarga shaxsiy hudud kerak. Ular ijod qilishi, rivojlanishi uchun. A erkaklargachi dersiz.

Erkaklarda yetarlicha imkoniyat bor menimcha. Har holda ular o'zlarini kimgadir bag'ishlashga majburmas. (Bag'ishladim deganlar, aldaydi)

Agarda ozgina fikrlasak biz tarixni bekorga o'qimaymiz va xatolarni takrorlamaslik kerakligini bilamiz.

Ayollarga nisbatan zo'ravonlik uzoq tarixga ega va u faqat er tomonidan berilmagan.

Zo'ravonlikka qarshi kurashish va erkinlikni ta'minlash uchun esa ayolda "alohida xona, hudud" bo'lishi kerak.

Mirshakar Fayzulloyev aytganiday, "Kelin tarbiyalash kerakmas".

Uzr.