Odamman-mi?
Soatlar kunlarni quvib umrimni qisqartirmoqda. Olgan har nafasim ajalimga yaqinlashtirmoqda. Alamlisi, yo‘lning boshidamanmi o‘rtasidami yoki oxiridaligim noma'lum. Ruhga quvvat bermaydigan amallar, kitob javonda taxlangan kitoblar faqat zararimga guvohlik bermoqda.
Qalami o‘tkir yozuvchilar, mo‘minlarni yig'lata oladigan voizlar, doimo tabbasum bilan yuradigan so‘filar ham yordam bera olmayotgandek menga.
Munofiqning qalbiga muhr uriladi. Qulflanadi. Jamoatdan uzoqlashadi. Gapi ko‘payib amali kesiladi. O‘zimga boqsam shu sifatdan boshqasini topmayman. Uzun orzular dunyoga hirsimni kuchaytirib oliy vazifamdan uzoqlashtirmoqda.
Allohning rahmatini eslatib shayton ma'siyatni ko‘zimga ziynatlamoqda. Tavba eshigining hamon ochiqligi g'aflatdan uyg'onishimga yordam bera olmayabdi.
O‘zimdan aslo rozi emasman. Ko‘chadagi daydi itning maqomi menikidan ming chandon yuqori. Rizqini yeydi. Allohga hamd aytadi. Qayta tiriladi. Tuproqqa aylanadi. Men-chi? Yoki abadiy rohat yoki abadiy azob meni muhaqqaq kutmoqda.
Taqdirdan norozi emasman. Lekin ba'zan ajiyb orzular qilaman. Saodat asrida tug'ilsam edi... Nurli shaharda. Madinada. Dunyo meni chalg'itganda Rasulim huzuriga bora olsam. Ruhiyatidan zavq olsam. Qalbimni tabibiga topshira olsam..
Sahobalar doim shunday qilishardi. Qiynoq jondan o‘tganda, dinni saqlash qiyin bo‘lib qolganda Rosululloh alayhissalom huzuriga borishardi. Ularni boshini silar edingiz.
Dunyo hayoti bir lahzaligini eslatardingiz. Sabr qiling. Sabr qiling. Sabr qiling. Jannatda bog'lar, qasrlar, xizmatchilar sizlarni kutmoqda deb dalda berardingiz. U yerda ham men bilan birga bo'lasizlar deb ularni ilhomlantirardingiz.
Ashoblaringiz huzuringizga kelganda islom nuridan bahra olardilar. Himmatlari oshib ketardi. Shu holat Hanzala roziyollohu anhu bilan sodir bo‘lgandi. Qabulingizga shikoyat qilib kelgandi.
Sizning huzuringizda qalbi yorishib, dunyodan uzilib, oxiratga intilish hissi kuchayishini, huzuringizdan chiqqach bu holati susayishini aytadi. Shunda bu ayni mo‘minning holi ekanligini aytgandingiz. Agar shu holatni doim saqlab tura olsangizlar farishtalar sizlar bilan qo‘l berib ko‘rishishadi degandiz.
Vallohi bu ulug' ne'mat. Men notavon bir kun mo‘min, boshqa kuni munofiq holidaman. Lekin sizlar yaxshi odamsizlar. Bunga iymonim komil. Siz ayni payg'ambarimiz maqtagan maqomga chiqing. Zikr bilan. Istig'for bilan. Salovat bilan.
Allohumma solli va sallim va barik alayh.
@madinamga_xat
Soatlar kunlarni quvib umrimni qisqartirmoqda. Olgan har nafasim ajalimga yaqinlashtirmoqda. Alamlisi, yo‘lning boshidamanmi o‘rtasidami yoki oxiridaligim noma'lum. Ruhga quvvat bermaydigan amallar, kitob javonda taxlangan kitoblar faqat zararimga guvohlik bermoqda.
Qalami o‘tkir yozuvchilar, mo‘minlarni yig'lata oladigan voizlar, doimo tabbasum bilan yuradigan so‘filar ham yordam bera olmayotgandek menga.
Munofiqning qalbiga muhr uriladi. Qulflanadi. Jamoatdan uzoqlashadi. Gapi ko‘payib amali kesiladi. O‘zimga boqsam shu sifatdan boshqasini topmayman. Uzun orzular dunyoga hirsimni kuchaytirib oliy vazifamdan uzoqlashtirmoqda.
Allohning rahmatini eslatib shayton ma'siyatni ko‘zimga ziynatlamoqda. Tavba eshigining hamon ochiqligi g'aflatdan uyg'onishimga yordam bera olmayabdi.
O‘zimdan aslo rozi emasman. Ko‘chadagi daydi itning maqomi menikidan ming chandon yuqori. Rizqini yeydi. Allohga hamd aytadi. Qayta tiriladi. Tuproqqa aylanadi. Men-chi? Yoki abadiy rohat yoki abadiy azob meni muhaqqaq kutmoqda.
Taqdirdan norozi emasman. Lekin ba'zan ajiyb orzular qilaman. Saodat asrida tug'ilsam edi... Nurli shaharda. Madinada. Dunyo meni chalg'itganda Rasulim huzuriga bora olsam. Ruhiyatidan zavq olsam. Qalbimni tabibiga topshira olsam..
Sahobalar doim shunday qilishardi. Qiynoq jondan o‘tganda, dinni saqlash qiyin bo‘lib qolganda Rosululloh alayhissalom huzuriga borishardi. Ularni boshini silar edingiz.
Dunyo hayoti bir lahzaligini eslatardingiz. Sabr qiling. Sabr qiling. Sabr qiling. Jannatda bog'lar, qasrlar, xizmatchilar sizlarni kutmoqda deb dalda berardingiz. U yerda ham men bilan birga bo'lasizlar deb ularni ilhomlantirardingiz.
Ashoblaringiz huzuringizga kelganda islom nuridan bahra olardilar. Himmatlari oshib ketardi. Shu holat Hanzala roziyollohu anhu bilan sodir bo‘lgandi. Qabulingizga shikoyat qilib kelgandi.
Sizning huzuringizda qalbi yorishib, dunyodan uzilib, oxiratga intilish hissi kuchayishini, huzuringizdan chiqqach bu holati susayishini aytadi. Shunda bu ayni mo‘minning holi ekanligini aytgandingiz. Agar shu holatni doim saqlab tura olsangizlar farishtalar sizlar bilan qo‘l berib ko‘rishishadi degandiz.
Vallohi bu ulug' ne'mat. Men notavon bir kun mo‘min, boshqa kuni munofiq holidaman. Lekin sizlar yaxshi odamsizlar. Bunga iymonim komil. Siz ayni payg'ambarimiz maqtagan maqomga chiqing. Zikr bilan. Istig'for bilan. Salovat bilan.
Allohumma solli va sallim va barik alayh.
@madinamga_xat