Kitob ko‘targan qiz haqida qo‘shiq

Beparvo edim men yoshlikda,
Yuzimda yillarning shitobi.
Bir qizcha meni har ko‘rganda
Qo‘lidan kitobi tushardi.

Men esa beparvo o‘tardim,
Yerdagi kitobga egilmay.
U menga qo‘llarin tutganda,
O‘tgandim qo‘liga tegilmay.

Balki u istagan yerdagi,
Kitobni qo‘liga tutishim.
Alamin keltirgan ehtimol,
Jimgina beparvo o‘tishim.

Yomondir aslida do‘stlarim,
Hijron-u sog‘inchning azobi.
To‘satdan angladim, ul damda,
Bekorga tushmagan kitobi.

Vaqt o‘tdi oradan ko‘p yillar,
O‘sha qiz dilimdan o‘chmaydi.
U endi ohudek qiz bolgan,
Qo‘lidan kitobi tushmaydi.

Ha, uni uchratdim kun kecha,
Kitob yo‘q. Qovog‘im uyildi.
Yonimda o‘tganda poshnalar,
Qadrimdan balandroq tuyildi.

Eslayman, bo‘lardi avvallar,
O‘zgacha qizlarning odobi.
Bir qizcha meni har ko‘rganda,
Qo‘lidan tushardi kitobi.

Men esa baparvo o`tardim…

© Sanjar Mashriqiy