“Hech”ni o’qib chiqdim. Ongda juda katta xaos yaratadi. Hammasi juda chalkash huddi jamiyatdagi qadriyat-u odamlar nimani istash-istamayotganlarini tushunishga urinayotgan mening xayollarimga o’xshab. Fikr, xayol, tush, his - bularning hammasi haqidagi hali oxiriga yetmagan o’ylovlarimni qisman boyitdim.

Fikrda manfaat bor, o'yda ham, xayolda ham, tushda ham...
hisda manfaat yo'q, chunki
uning o'zi so'nggi manzil.

Bilmadim nega “Hech”dagi mana shu qatorlarni o’qiyotib xayolimga birdan Sabohiddin Alidan o’qiganim - mana bu gaplar keldi:

Insonlar bir-biriga faqat ma’lum chegaragacha yaqinlasha olar ekan. Undan ortiq yaqinlashish uchun qo’yilgan har bir odim ularni battar uzoqlashtiradi.

Insonlar bir-biriga ma’lum bir darajada xayol, fikr, o’y yoki tushlarida yaqinlasholadi. Qachonki ular bir-birlarini his qilganida va his qilganidan keyingi qadamlarida ular bir-biridan uzoqlashadi. Chunki endi ularda hech qanday mafaat qolmaydi. Murod Chovush aytganidek bu so’nggi manzil.