#review #taqriz
“Martin Iden” — Jek London
Bu kitobni koʻpchilik oʻqigan, biladi. Balki, eng sevimli asari hamdir. Lekin men kitobning yarmigacha uning ichiga kirib keta olmadim. Qandaydir parishonlik, loyqaydlik bilan oʻqidim . “Qiziq, oʻqirmanlar qayeriga qiziqishdi ekan, nimasi boshqa yoziqlardan ajralib turadi”, - degan savol xayolimda aylanaverdi. Yarmidan oʻtganimda esa barcha savollarimga javob topdim. Asar haroratini his qildim. Qalbim junbushga keldi.
Roman oddiy bir dengizchi Martinning zodagon xonadonga mehmon boʻlib borishi bilan boshlanadi. U yovvoyi tabiatli kishi, aslzodalar davrasida boʻlmagan, ular bilan yaqindan suhbatlashmagan, bunday davralarga mutlaq begona bir inson. Ular oldida oʻzini qanday tutishni, qanday gapirishni, dengizda yurib oʻrganib qolgan oyoqlarida qanday qadam bosishni bilmaydi. Bu jamiyat, bu hayot unga begona. Toʻgʻri-da, tasavvur qiling, eng chekka bir hududda yashardingiz, birdan sizni shaharning qoq oʻrtasiga olib kelib qoʻyishdi, siz qanday ahvolga tushardingiz? Ha bu oqsuyaklar xonadoni, u bir koʻrishda yoqtirib qolgani, maʼbuda darajasiga olib chiqqani Ruflarning xonadoni. Ularning tanishuvi kutilmagan holda boʻldi, yakuni ham...
Bu uchrashuvdan keyin Martin oʻz eski hayotida yashay olmasdi. U endi Ruf nafas olayotgan havodan nafas olgisi, u yurgan yoʻllardan yurgisi, u oʻqigan kitoblarni oʻqishni istardi. Rufni mana shunday pok qalb bilan sevdi. Maʼbuda yangligʻ bildi, hattoki Rufning kasal boʻlishi uni hayratda qoldirdi, axir, maʼbudalar kasal boʻlmaydi.
Martin barini uddaladi. Darajasi zodagonlardan-da yuksak boʻldi. Yozuvchi boʻldi, garchi Ruf uning asarlarini yoqtirmas, siyqasi chiqqan qoʻlyozmalar deb bilsa-da, ular mashhur boʻldi. Yoyildi, xalq uni kunda ham, tunda ham oʻqidi, chet tillariga oʻgirildi. Bir paytlar romanlarini sariq chaqaga ilmagan, hikoyalariga pul toʻlashni istamagan nashriyotlar endi hali yozilmagan asarlariga oldindan pul toʻlashni istadi. Qora xalq oldida, yuqori tabaqa vakillari oldida nufuzi ortdi, lekin u hali ham 3-4 kunlab och qolgan, marka sotib olish uchun bor narsalarini ijaraga qoʻygan Martin edi. U ilk bor jamiyatning qabih, ikkiyuzlamachi insonlariga toʻqnash keldi, lekin u oʻsha-oʻsha holicha, bir paytlar nonga puli yoʻq Martin edi, ortiq emas.
Asar kutganimdek yakunlandi. Balki, hozirgi holiday tugatilmaganda bu darajada sevilmas, qayta-qayta oʻqilmasmidi, bilmadim... Biz oʻquvchilar Martinni sevdik, kimdirlar Rufdan qizgʻonib, kimdirlar hatto oʻzidan qizgʻonib. Muhimi, biz uni har qanday holida sevdik, ilk sahifalaridan tortib, oxirgi nuqtagacha. Sevgimiz oshsa oshdiki, hech kamaymadi.
Chekil lira!
Qoʻshigʻim tamom!
Ifor ✨
@kitob_world
“Martin Iden” — Jek London
Dunyoda muhabbatdan boshqa hamma narsa beqaror.
Bu kitobni koʻpchilik oʻqigan, biladi. Balki, eng sevimli asari hamdir. Lekin men kitobning yarmigacha uning ichiga kirib keta olmadim. Qandaydir parishonlik, loyqaydlik bilan oʻqidim . “Qiziq, oʻqirmanlar qayeriga qiziqishdi ekan, nimasi boshqa yoziqlardan ajralib turadi”, - degan savol xayolimda aylanaverdi. Yarmidan oʻtganimda esa barcha savollarimga javob topdim. Asar haroratini his qildim. Qalbim junbushga keldi.
Roman oddiy bir dengizchi Martinning zodagon xonadonga mehmon boʻlib borishi bilan boshlanadi. U yovvoyi tabiatli kishi, aslzodalar davrasida boʻlmagan, ular bilan yaqindan suhbatlashmagan, bunday davralarga mutlaq begona bir inson. Ular oldida oʻzini qanday tutishni, qanday gapirishni, dengizda yurib oʻrganib qolgan oyoqlarida qanday qadam bosishni bilmaydi. Bu jamiyat, bu hayot unga begona. Toʻgʻri-da, tasavvur qiling, eng chekka bir hududda yashardingiz, birdan sizni shaharning qoq oʻrtasiga olib kelib qoʻyishdi, siz qanday ahvolga tushardingiz? Ha bu oqsuyaklar xonadoni, u bir koʻrishda yoqtirib qolgani, maʼbuda darajasiga olib chiqqani Ruflarning xonadoni. Ularning tanishuvi kutilmagan holda boʻldi, yakuni ham...
Bu uchrashuvdan keyin Martin oʻz eski hayotida yashay olmasdi. U endi Ruf nafas olayotgan havodan nafas olgisi, u yurgan yoʻllardan yurgisi, u oʻqigan kitoblarni oʻqishni istardi. Rufni mana shunday pok qalb bilan sevdi. Maʼbuda yangligʻ bildi, hattoki Rufning kasal boʻlishi uni hayratda qoldirdi, axir, maʼbudalar kasal boʻlmaydi.
Martin barini uddaladi. Darajasi zodagonlardan-da yuksak boʻldi. Yozuvchi boʻldi, garchi Ruf uning asarlarini yoqtirmas, siyqasi chiqqan qoʻlyozmalar deb bilsa-da, ular mashhur boʻldi. Yoyildi, xalq uni kunda ham, tunda ham oʻqidi, chet tillariga oʻgirildi. Bir paytlar romanlarini sariq chaqaga ilmagan, hikoyalariga pul toʻlashni istamagan nashriyotlar endi hali yozilmagan asarlariga oldindan pul toʻlashni istadi. Qora xalq oldida, yuqori tabaqa vakillari oldida nufuzi ortdi, lekin u hali ham 3-4 kunlab och qolgan, marka sotib olish uchun bor narsalarini ijaraga qoʻygan Martin edi. U ilk bor jamiyatning qabih, ikkiyuzlamachi insonlariga toʻqnash keldi, lekin u oʻsha-oʻsha holicha, bir paytlar nonga puli yoʻq Martin edi, ortiq emas.
Asar kutganimdek yakunlandi. Balki, hozirgi holiday tugatilmaganda bu darajada sevilmas, qayta-qayta oʻqilmasmidi, bilmadim... Biz oʻquvchilar Martinni sevdik, kimdirlar Rufdan qizgʻonib, kimdirlar hatto oʻzidan qizgʻonib. Muhimi, biz uni har qanday holida sevdik, ilk sahifalaridan tortib, oxirgi nuqtagacha. Sevgimiz oshsa oshdiki, hech kamaymadi.
Chekil lira!
Qoʻshigʻim tamom!
Ifor ✨
@kitob_world