Kecha nahor oshi tarqatdim, o‘zbegimdan o‘rgilay 😅
Oyog‘im yerdan uzilib 60 daqiqada Qarshidan Toshkentga kelib oldim. Aslida, elchixonaga hujjatlarimni topshirish uchun keldim "toza havoli" poytaxti azim Toshkentga 😢.
Barcha hujjatlarni elchixonaga topshirib bo‘lgach, reysdan qolib ketadigan yo‘lovchidek yugurdim "Kelajak: ilmli qizlar hamjamiyati" ta’lim-almashinuv dasturimda o‘qigan xotin-qizlar bilan uchrashishga. Bookcafeni to‘ldirib, nahor oshiga kelgandek kutib turishgan ekan mani. Rasmlardagi qizlar jamoamizning 10/1 qismi, viloyatdagi hamfikrlarim, kecha kela olmay qolgan qizlarni aytsam o‘rtacha jamoamizda 800-900 nafar qizlar bor.
Qanaqa qizlar ular? - o‘qishga, rivojlanishga, yaxshi joylarda ishlashga katta ishtiyoqi bor bo‘lgan, yuragi katta qizlar. Ha, aytgancha bu qizlar orasida suyukli kelinlar, yosh onalar, talabalar, maktab bitiruvchilari xullas, hamma kategoriyadagi xotin-qizlar bor. 1 soat uchrashib , sekin-sekin qaytamiz uyga deb 3 soat qanday tez o‘tib ketganini bilmabmiz. 2 ta xotin-qiz o‘tirgan davrada g‘iybatdan bo‘lak nima bo‘lardi?! - deganlar, umuman hech kimni va hech narsani muhokama qilishga vaqtimiz bo‘lmadi, rosti. O‘zimizdan ortmadik, o‘qitgan shogird qizlarim biri kelasi oy Yevropaga intershipga ketaman desa, yana biri zo‘r tashkilot proyekt managerlikka taklif qilishdi, a-man xalqaro grantlarga hujjat taxlayapman, Marjon recommendation letter berolasizmi manga? - deb jag‘i-jag‘iga tegmay maqtanishdi. O‘ziga ishongan, ilmni qattiq ushlagan, imkonsizlikdan imkon izlagan qizlar jamoasini shakllantirayotganimdan o‘pkam to‘lib yig‘lagilarim kep-ketdi. Bu kunlar ham tarix deb, do‘stim Zohiddan iltimos qildim, jarayonni kadrlarga muhrlab berdi.
Bu safar nahor oshi mandan bo‘ldi, Dilnoza opa kelasi safar nahor oshini bermasangiz, qizlar qattiq xafa bo‘lishadi mandan.
Qizlar, taklifingizni Opaga yetkazdim. Tez orada oshga:)
Oyog‘im yerdan uzilib 60 daqiqada Qarshidan Toshkentga kelib oldim. Aslida, elchixonaga hujjatlarimni topshirish uchun keldim "toza havoli" poytaxti azim Toshkentga 😢.
Barcha hujjatlarni elchixonaga topshirib bo‘lgach, reysdan qolib ketadigan yo‘lovchidek yugurdim "Kelajak: ilmli qizlar hamjamiyati" ta’lim-almashinuv dasturimda o‘qigan xotin-qizlar bilan uchrashishga. Bookcafeni to‘ldirib, nahor oshiga kelgandek kutib turishgan ekan mani. Rasmlardagi qizlar jamoamizning 10/1 qismi, viloyatdagi hamfikrlarim, kecha kela olmay qolgan qizlarni aytsam o‘rtacha jamoamizda 800-900 nafar qizlar bor.
Qanaqa qizlar ular? - o‘qishga, rivojlanishga, yaxshi joylarda ishlashga katta ishtiyoqi bor bo‘lgan, yuragi katta qizlar. Ha, aytgancha bu qizlar orasida suyukli kelinlar, yosh onalar, talabalar, maktab bitiruvchilari xullas, hamma kategoriyadagi xotin-qizlar bor. 1 soat uchrashib , sekin-sekin qaytamiz uyga deb 3 soat qanday tez o‘tib ketganini bilmabmiz. 2 ta xotin-qiz o‘tirgan davrada g‘iybatdan bo‘lak nima bo‘lardi?! - deganlar, umuman hech kimni va hech narsani muhokama qilishga vaqtimiz bo‘lmadi, rosti. O‘zimizdan ortmadik, o‘qitgan shogird qizlarim biri kelasi oy Yevropaga intershipga ketaman desa, yana biri zo‘r tashkilot proyekt managerlikka taklif qilishdi, a-man xalqaro grantlarga hujjat taxlayapman, Marjon recommendation letter berolasizmi manga? - deb jag‘i-jag‘iga tegmay maqtanishdi. O‘ziga ishongan, ilmni qattiq ushlagan, imkonsizlikdan imkon izlagan qizlar jamoasini shakllantirayotganimdan o‘pkam to‘lib yig‘lagilarim kep-ketdi. Bu kunlar ham tarix deb, do‘stim Zohiddan iltimos qildim, jarayonni kadrlarga muhrlab berdi.
Bu safar nahor oshi mandan bo‘ldi, Dilnoza opa kelasi safar nahor oshini bermasangiz, qizlar qattiq xafa bo‘lishadi mandan.
Qizlar, taklifingizni Opaga yetkazdim. Tez orada oshga:)