Shaharcha oppoq qor bilan qoplandi. Lamponi yuz-qo’llarini yuvib, nonushta qilish uchun o’tirdi. Onasi unga yerto’ladan o’tgan yili baqqol Krego pullagan etikni olib chiqdi.
-Qor yog’ibdi. Etikchangni kiyib ol. Mazza qilib, qorda girt-girt qilib yurasan dedi onasi erkalatib.
Onasi bilan qo’l ushlashib bog’chaga ketayotgan Lamponi judayam xursand edi. Hali qadam izi tushirilmagan oppoq qor yo’lakchadan beg’ubor yurib borardi. Yo’l betidagi archalar qor bilan bezatib qo’yilganday edi go’yo. Bog’cha hovlisidagi o’yingoh oppoq qor bilan qoplangan. Lamponining ko’zi quvnadi. Onasi bilan hayrlashgach, bog’cha tarbiyachisi uni ikkinchi qavat zinasiga yetaklab ketdi. Issiq bog’cha xonasiga kirgach, Lamponi sharf, qo’lqoplarini yechib, isitgich trubalariga yoyib qo’ydi. O’rtoqlari birin-ketin kela boshladi. Bir zumda xona bolalar shovqiniga to’ldi. Qor haqida chug’urlashgan bolalarni oppoq sochli keksa tarbiyachi Rita honim qarshi olib, qo’lidagi ertak kitobni ko’tardi. Bolalar darrovda to’rt burchak shaklda tizib qo’yilgan o’rindiqlariga yoyildilar.
“O’rmondagi sichqoncha” nomli ertakni eshitar ekan, Lamponi devorga osib qo’yilgan, qorda yemish izlayotgan sichqoncha suratini ko’rib, hayolot dengiziga sho’ng’idi…