Yolg'onchi dunyoga aldanib qolma,
Bu majlis tarqalar, devon zavqlanmas,
Ikki eshik orasidir bu dunyo,
Kelgan ketar, mehmon zavqlanmas.

Boqma buning qorasiga, oqiga,
Ko'ngil berma bo'stoniga, bog'iga.
O'xshar hamon bola o'yinchog'iga,
Bunda oqil inson zavqlanmas.

Hidoyat yo'lidan bir bor kechib ko'r,
Osmono'par cho'qqilardan uchib ko'r,
Dunyo - mo'min zindoni, tark et, kechib ko'r
Zindon ahli g'amgin, oson zavqlanmas.

Ey g'ofil, nima deb bilding shamolni?
Ketmas deb bildingmu fasl bahorni?
Yuking yengilladi avvaldan, qara -
Qaytmas yo'lchi ketar, karvon zavqlanmas.

Boringni sarf ayla Alloh yo'lida,
Sen nima izlasang, shuni topasan.
Bir kun safar bo'lsa Qiyomatgacha,
Chodiri yiqilgan sulton zavqlanmas.

Umr ado bo'lar, daftar bekilur,
So'ngra Sirot bilan Mezon tikilur,
So'ngra u dargohga bandalar kelur,
Buyruq bajarilar, farmon zavqlanmas.

Xudoiy, ne bo'ldi shuncha payg'ambar?
Umar, Usmon, Abu Bakr va Haydar?
Buyuk Habibulloh, siddiqi akbar?
Kelgan albat ketar, hech jon zavqlanmas.

"MEN" kitobidan