162-ҚИСМ
Алишер кейинги бир ҳафтасини чақалоқ ва Зебога бағишлади. Бешик тўйи учун бир-икки сўм жамғарай деб елиб-югурди. У-бу қилиб бешик тўйини ҳам ўтказишди. Ана шу ширин ташвишларга ўралашиб юрган кунларида тағин Лайлонинг онаси қўнғироқ қилди.
—Бизникига келиб-кетинг. Маслаҳатли иш бор, — деди кампир тушкун кайфиятда.
Алишернинг ҳам дили хиралашди. Ҳафта-ўн кунни янги оиласининг югур-югури билан ўтказиб, Лайло ҳақида сўрамабди ҳам. Ишнинг ижобий ҳал бўлишига ишонгани учун кўнгли тўқ-да!
“Нима бўлса ҳам тинчлик бўлсин? Нечук қайнонам тағин йўқлаб қолибди. Марат ака чақиртирдимикан, ё? Ёки Лайлони қутқариб олиб келишдимикан? Ҳа-а-а, менимча шундай. Лайлолар келаётган бўлса, садақа-падақа чиқарай дегандир, онаси. Бошидан ташвишлари аригани рост бўлсин”, деб мулла-пулла чақирган бўлса, болаларининг ёнида турсин, деб мени ҳам чақирганми? Лекин кайфиятсиз, эди-ку...”
Алишер қайнонасининг уйига етгунча минг хил хаёлга борди. Дарвозанинг қўнғироғини босганди, Лайлонинг кичик синглиси Ўғилой очди:
—Келинг, Алишер... — бир нафас танаффус қилиб гапини давом эттирди у. — Ака... Киринг...
Алишер Лайлонинг қайтганига чиппа-чин ишонди. Ўғилой бекорга келмаган. Демак, Лайло ва Шаҳлонинг бошидаги қора булутлар тарқабди.
Унинг дилига ёруғлик киргандек бўлди. Сониялар ичида ширин хаёлларга берилишга ҳам улгурди. Хаёлида энди Лайло унга қайишадигандек эди.
“Шу ташвиш баҳона ярашиб кетсаг-а? Қизиқ бўларди, лекин... Зеболарни ҳам ташлаб қўймасдим. Зебо йиғлайди-ю, лекин бу ердаги тўрт боламга ҳам бефарқ бўлолмайман-ку! Айниқса, Лайло ярашамиз деса, нима ҳам дея оламан. Тағин ҳали расман ажрашмаганмиз ҳам. Қонуний эр-хотин бўлсак... Зебо тақдирга тан беради-да, энди...
Алишер ширин хаёлларга шу қадар берилдики, меҳмонхонага мийиғида кулиб кирди. Ҳашамат ва тўкислик акс этиб турган, бир томонида стол-стул, бир томонига хонтахта қўйилган катта, кенг меҳмонхонага кириб, бироз довдиради. Чунки бу ер кимсасиз эди. Ўғилой ҳам негадир ортига қайтиб кетди.
“Лайло ва Шаҳло келган бўлса, нега ҳеч ким йўқ. Қариндошлар келган бўлиши керак-ку! Ёки энг биринчи мени чақиришдимикан? Лайло сюрприз қилмоқчи бўлгандир? Мен билан ҳалиги кинодагига ўхшаб учрашишни ният қилдимикан? “Ўтган кунларда” Отабек ва Кумуш шу тарзда учрашишади-ку! Отабекнинг бир ўзини бир хонага киритишади. Кумуш олдиндан кириб бекиниб олган бўлади. Лайло ҳам бекиниб олдимикан, а?..”
Унинг юраги ҳапиқиб янги куёвлардек уялганча бош кўтарди. Кейин секинлик билан атрофга аланглади. Хонада беркинадиган жойнинг ўзи йўқ. Стол-стул ва хонтахта бор. Парданинг ортига бекинмаган бўлса агар...
Алишер яна пича ёлғиз турса, “Лайло қанисан?” деган бўларди. Афсус, хонада Лайло эмас, қайнонаси пайдо бўлди. Унинг ортидан қайнсинглиси кириб келди.
—Ўтиринг, — деди қайнонаси тил учида сўрашиб олгач.
МУАЛЛИФ: НАРГИЗА УСАНБОЕВА
ДАВОМИ БОР....
https://t.me/ibratlii_xikoyalar
Алишер кейинги бир ҳафтасини чақалоқ ва Зебога бағишлади. Бешик тўйи учун бир-икки сўм жамғарай деб елиб-югурди. У-бу қилиб бешик тўйини ҳам ўтказишди. Ана шу ширин ташвишларга ўралашиб юрган кунларида тағин Лайлонинг онаси қўнғироқ қилди.
—Бизникига келиб-кетинг. Маслаҳатли иш бор, — деди кампир тушкун кайфиятда.
Алишернинг ҳам дили хиралашди. Ҳафта-ўн кунни янги оиласининг югур-югури билан ўтказиб, Лайло ҳақида сўрамабди ҳам. Ишнинг ижобий ҳал бўлишига ишонгани учун кўнгли тўқ-да!
“Нима бўлса ҳам тинчлик бўлсин? Нечук қайнонам тағин йўқлаб қолибди. Марат ака чақиртирдимикан, ё? Ёки Лайлони қутқариб олиб келишдимикан? Ҳа-а-а, менимча шундай. Лайлолар келаётган бўлса, садақа-падақа чиқарай дегандир, онаси. Бошидан ташвишлари аригани рост бўлсин”, деб мулла-пулла чақирган бўлса, болаларининг ёнида турсин, деб мени ҳам чақирганми? Лекин кайфиятсиз, эди-ку...”
Алишер қайнонасининг уйига етгунча минг хил хаёлга борди. Дарвозанинг қўнғироғини босганди, Лайлонинг кичик синглиси Ўғилой очди:
—Келинг, Алишер... — бир нафас танаффус қилиб гапини давом эттирди у. — Ака... Киринг...
Алишер Лайлонинг қайтганига чиппа-чин ишонди. Ўғилой бекорга келмаган. Демак, Лайло ва Шаҳлонинг бошидаги қора булутлар тарқабди.
Унинг дилига ёруғлик киргандек бўлди. Сониялар ичида ширин хаёлларга берилишга ҳам улгурди. Хаёлида энди Лайло унга қайишадигандек эди.
“Шу ташвиш баҳона ярашиб кетсаг-а? Қизиқ бўларди, лекин... Зеболарни ҳам ташлаб қўймасдим. Зебо йиғлайди-ю, лекин бу ердаги тўрт боламга ҳам бефарқ бўлолмайман-ку! Айниқса, Лайло ярашамиз деса, нима ҳам дея оламан. Тағин ҳали расман ажрашмаганмиз ҳам. Қонуний эр-хотин бўлсак... Зебо тақдирга тан беради-да, энди...
Алишер ширин хаёлларга шу қадар берилдики, меҳмонхонага мийиғида кулиб кирди. Ҳашамат ва тўкислик акс этиб турган, бир томонида стол-стул, бир томонига хонтахта қўйилган катта, кенг меҳмонхонага кириб, бироз довдиради. Чунки бу ер кимсасиз эди. Ўғилой ҳам негадир ортига қайтиб кетди.
“Лайло ва Шаҳло келган бўлса, нега ҳеч ким йўқ. Қариндошлар келган бўлиши керак-ку! Ёки энг биринчи мени чақиришдимикан? Лайло сюрприз қилмоқчи бўлгандир? Мен билан ҳалиги кинодагига ўхшаб учрашишни ният қилдимикан? “Ўтган кунларда” Отабек ва Кумуш шу тарзда учрашишади-ку! Отабекнинг бир ўзини бир хонага киритишади. Кумуш олдиндан кириб бекиниб олган бўлади. Лайло ҳам бекиниб олдимикан, а?..”
Унинг юраги ҳапиқиб янги куёвлардек уялганча бош кўтарди. Кейин секинлик билан атрофга аланглади. Хонада беркинадиган жойнинг ўзи йўқ. Стол-стул ва хонтахта бор. Парданинг ортига бекинмаган бўлса агар...
Алишер яна пича ёлғиз турса, “Лайло қанисан?” деган бўларди. Афсус, хонада Лайло эмас, қайнонаси пайдо бўлди. Унинг ортидан қайнсинглиси кириб келди.
—Ўтиринг, — деди қайнонаси тил учида сўрашиб олгач.
МУАЛЛИФ: НАРГИЗА УСАНБОЕВА
ДАВОМИ БОР....
https://t.me/ibratlii_xikoyalar