Худди келасола базм столига чиқадигандай келинчакларнинг оппоқ либосини кийиб, устидан пальто ташлаб олган, бошига фата кийишни ҳам унутмаган Саодатни янгаси қўлидан ушлаганча шу олов атрофида айлантира бошлади. Яъни “келин салом” удуми адо этила бошланди.
Сўзга чечан янгалардан бири тоб ташлаган доирани пақиллатиб чалганча ора-сира “Фалончига салом... пистончига салом” деб турди. Саодат эгилиб, салом бериб турди.
Мана шунда мен чалғиган эканманми ё кўзим бошқа ёқда эдими, ишқилиб, кейинчалик менга айтиб беришларига қараганда фожиа бундай содир бўлган. Саодатнинг оёғи музга тойиб кетганми ё ўзи кескинроқ ҳаракат қилганми, ишқилиб, келинчакнинг ҳарир либоси оловга жуда-жуда яқин бориб қолгану, бирдан повиллаб ўт олган!.. То жон-пони чиқиб кетган янгаю томошабинлар ўзларига келиб олгунларига қадар келинчак улкан олов оғушида қолган...
Шифокорларга раҳмат, Саодатнинг жонини сақлаб қолишди. Фақат унинг кўкрак, бўйин териси ва юзининг бир қисми буришиб-тиришиб қолди...
Ғамдан, пушаймонликдан адойи тамом бўлган, ҳар кун, ҳар соатда севгилиси Нигинанинг “Иккаловингниям бир умр қарғаб ўтаман...” деган машъум сўзлари ёдига тушаверганидан ақлдан озгудай аҳволга тушган Омон барибир Саодатга уйланди.
Орадан икки ойдан сал кўпроқ вақт ўтди...
Нигина ўқишни ташлаб, олис Қорақалпоғистондаги қишлоғига жўнаб кетди.
Омон хотинини шаҳарга кўчириб келди. Улар ижара уйда яшай бошлашди.
Шундай кунларнинг бирида Омоннинг ўқишдан чиқиш вақтини кўзлаб бораётган Саодатни катта кўчада машина туртиб ўтиб кетибди.
Айтишларича, Саодат энди узоқ вақт шифохонада даволаниши керак экан...
Сўзга чечан янгалардан бири тоб ташлаган доирани пақиллатиб чалганча ора-сира “Фалончига салом... пистончига салом” деб турди. Саодат эгилиб, салом бериб турди.
Мана шунда мен чалғиган эканманми ё кўзим бошқа ёқда эдими, ишқилиб, кейинчалик менга айтиб беришларига қараганда фожиа бундай содир бўлган. Саодатнинг оёғи музга тойиб кетганми ё ўзи кескинроқ ҳаракат қилганми, ишқилиб, келинчакнинг ҳарир либоси оловга жуда-жуда яқин бориб қолгану, бирдан повиллаб ўт олган!.. То жон-пони чиқиб кетган янгаю томошабинлар ўзларига келиб олгунларига қадар келинчак улкан олов оғушида қолган...
Шифокорларга раҳмат, Саодатнинг жонини сақлаб қолишди. Фақат унинг кўкрак, бўйин териси ва юзининг бир қисми буришиб-тиришиб қолди...
Ғамдан, пушаймонликдан адойи тамом бўлган, ҳар кун, ҳар соатда севгилиси Нигинанинг “Иккаловингниям бир умр қарғаб ўтаман...” деган машъум сўзлари ёдига тушаверганидан ақлдан озгудай аҳволга тушган Омон барибир Саодатга уйланди.
Орадан икки ойдан сал кўпроқ вақт ўтди...
Нигина ўқишни ташлаб, олис Қорақалпоғистондаги қишлоғига жўнаб кетди.
Омон хотинини шаҳарга кўчириб келди. Улар ижара уйда яшай бошлашди.
Шундай кунларнинг бирида Омоннинг ўқишдан чиқиш вақтини кўзлаб бораётган Саодатни катта кўчада машина туртиб ўтиб кетибди.
Айтишларича, Саодат энди узоқ вақт шифохонада даволаниши керак экан...