Аммо тўртинчи фарзанд Бахтигул бало эди. Бир амаллаб вилоят марказидаги пединститутга ўқишга кириб олганди. Бахтини ўқишидан топди қизи тушмагур. Ўзи билан ўқийдиган бир йигит билан суйишиб қолибди.
Бахтигулни икки марта сўраб келишди. Ота-она рози бўлайлик деса, бу ёқда икки қиз мўлтираб ўтирибди. Ўғил бўлсаям билинмасди. Аммо қиз боланинг иши оғир бўларкан...
Охири Носир ота тенг-тўшларига, хеш-уруғларига, қишлоқ оқсоқоларига маслаҳат солди. Раҳима хола қишлоқнинг кайвони аёллари уйига чопди.
Хуллас бир қарорга келинди: “Тенги чиқса текинга бериб юбориш керак қиз болани... Катталарининг ҳам пешонасига ёзилгани бордир...”
Бахтигул-ку, бахтини топиб кетди. Аммо икки опанинг пешонасига ёзилгани ҳадеганда чиқавермади. Бу ёқда тўнғич Ўғилой қизчаси билан шу ерда...
Тор уй жанжалхонага айланди-қолди. Қизлар асабий...
Бешинчи фарзанд Фариданинг ёши ҳам йигирма иккига бораяпти. Лекин... Шундай бир пайтда олтинчи қиз Саодат уйида тинчгина ўтирса ҳам бўларди. Ахир у бор-йўғи йигирма ёшга қадам қўйганди.
Қишлоқда “қизвечер” деган маросим бор. Ўзимизча айтсак, “қизлар мажлиси” бўлар. Лекин буни “қизлар мажлиси” деб аташга тил бормайди. Чунки турмушга чиқаётган қизнинг ҳовлисида камида юз кишига мўлжалланган стол-стул ўрнатилади. Дастурхон ажойиб қилиб безатилади. Шу стол-стулларга қизга синфдош йигит-қизлар, яқин қариндош-уруғларнинг бўйи етган йигит-қизлари келиб ўтиришади. Ҳатто қишлоқда бемаза қовуннинг уруғидай кўпайиб кетган биронта отарчилар гуруҳи ҳам буларнинг хизматида бўлади. ****-ичиш рисоладаги тўйдан қолишмайди.
Кейинги пайтларда бу “қизвечер”ларга куёв ҳам уч-тўртта ўртоғи билан келиб қатнашадиган бўлди. Ишқилиб, тўй ўз номи билан тўй-да. Ичкилик дарё бўлиб оққан, ўртада бир гала йигит-қиз ер тепиниб, осмонга чанг кўтариб рақсга тушган, чекка-чеккада маст бўлиб қолган йигитлар бир-бири билан ёқалашган, бола-бақра дастурхондан гоҳ оғзи очилган ичимликни, гоҳ қаттиқ печеньени олиб қочган...
Бахтигулни икки марта сўраб келишди. Ота-она рози бўлайлик деса, бу ёқда икки қиз мўлтираб ўтирибди. Ўғил бўлсаям билинмасди. Аммо қиз боланинг иши оғир бўларкан...
Охири Носир ота тенг-тўшларига, хеш-уруғларига, қишлоқ оқсоқоларига маслаҳат солди. Раҳима хола қишлоқнинг кайвони аёллари уйига чопди.
Хуллас бир қарорга келинди: “Тенги чиқса текинга бериб юбориш керак қиз болани... Катталарининг ҳам пешонасига ёзилгани бордир...”
Бахтигул-ку, бахтини топиб кетди. Аммо икки опанинг пешонасига ёзилгани ҳадеганда чиқавермади. Бу ёқда тўнғич Ўғилой қизчаси билан шу ерда...
Тор уй жанжалхонага айланди-қолди. Қизлар асабий...
Бешинчи фарзанд Фариданинг ёши ҳам йигирма иккига бораяпти. Лекин... Шундай бир пайтда олтинчи қиз Саодат уйида тинчгина ўтирса ҳам бўларди. Ахир у бор-йўғи йигирма ёшга қадам қўйганди.
Қишлоқда “қизвечер” деган маросим бор. Ўзимизча айтсак, “қизлар мажлиси” бўлар. Лекин буни “қизлар мажлиси” деб аташга тил бормайди. Чунки турмушга чиқаётган қизнинг ҳовлисида камида юз кишига мўлжалланган стол-стул ўрнатилади. Дастурхон ажойиб қилиб безатилади. Шу стол-стулларга қизга синфдош йигит-қизлар, яқин қариндош-уруғларнинг бўйи етган йигит-қизлари келиб ўтиришади. Ҳатто қишлоқда бемаза қовуннинг уруғидай кўпайиб кетган биронта отарчилар гуруҳи ҳам буларнинг хизматида бўлади. ****-ичиш рисоладаги тўйдан қолишмайди.
Кейинги пайтларда бу “қизвечер”ларга куёв ҳам уч-тўртта ўртоғи билан келиб қатнашадиган бўлди. Ишқилиб, тўй ўз номи билан тўй-да. Ичкилик дарё бўлиб оққан, ўртада бир гала йигит-қиз ер тепиниб, осмонга чанг кўтариб рақсга тушган, чекка-чеккада маст бўлиб қолган йигитлар бир-бири билан ёқалашган, бола-бақра дастурхондан гоҳ оғзи очилган ичимликни, гоҳ қаттиқ печеньени олиб қочган...