69-қисм
__Жим! Жим дедим.
__Доим "жим" деб охиригача гапиришимга йўл қўймайсиз.
__Бўлди Ниҳол. Кечир, кечир мени. Сени росдан кўп қийнадим. Кечир ягонам.
__Ҳеч қачон. Ҳеч қачон кечирмайман! Лаънат бўлсин ҳаммасига. Жавобимни беринг. Фарзанд ҳадя этадиган аёл билан умр йўлларизи давом эттиринг. Бир-биримизни умримизни емайлик.
__Йўқ ўлсанг ҳам қўлимда ўласан. Жавобингни икки дунёда ҳам бермайман.
__Мен ҳаммасига кўз юмиб кетаверишим керакми? Ҳиёнатингизга ҳам. Онангизни қилиқларига ҳам.
__Ниҳол ҳаддингни бил. Қайнона зуғмини кўрмаган бўлсанг. Онам сенга нима қилди?
__Тўғри қайнона зуғмини кўрмадим. Аммо анави суюқаёқни қўйнингизга солишга уриняптику. Орқадан иш қилмай, ўзимга айтса кетардимку.
Ниҳол асабий қўлига кирган нарсани ота бошлади. Алиёр асабий тишини-тишига қўйиб пешонасию-юзини қўли билан ишқарди.
Ниҳол ётоқни тўзғитар экан. Тош қотди.
Чуқур-чуқур нафас олиб чиқарарди. Жудаян секинлик билан кўзи қотган нуқта томон юра бошлади.
"Буларни сиз учун олдим"
"Вой мени ҳижолат қилманг"
"Нега ҳижолат бўласиз, буларни матоси табиий юмшоқ матолар"
"Опа анави тунги кўйлагингизда ишқим қолдида"
__Бу-бу-лар,....ахир.. мен...
Гулниҳол қўлига ўша куни Зиннатга "юмшоқ матодан" деб олиб берган, ички...., ва...ва ўзини оловранг тунги кўйлагини қўллари титраганча олди.
Тунги кийими бироз сиртилган...
У кетаётганда, шакафга таҳлаб қўйганди, бус-бутун эди.
Қандай ётоқда ўралашиб ётибди?
Бу ҳам майли, Зиннатга ўзи олиб берган....ички....учи? У Алиёр иккисини ётоғида нима қиляпти?
Наҳотки?
Бари шубҳалари рост бўлса?
Ичидаги бор гапини айтиб, Алиёр билан уришгани билан.
Ич-ичидан гумонлари нотўғри бўлишини. Алиёр барини йўқ қилувчи икки оғиз гап айтишини ҳамон кутаётган эди.
Энди эса....
Ҳеч нарса керакмас.
На исбот, на ўша кутган икки оғиз гапи ҳам.
Бари тамом!
Энди бунисига кўз юмиб бўлмайди.
Тўғри Алиёр ҳам фарзандли бўлишни истайди.
Аммо Гулниҳолда нима айб?
Аллоҳ бермаса, ўзи ясаб ололмайдику.
У бўлишишни хоҳламайди.
Бунга чидолмайди.
Ундан кўра кетгани авзал. Баридан кечиб, барини ортга ташлаб. Шунда ҳаммага яхши бўлади.
Алиёр фарзандсиз. Қайнонаси набирасиз қолмайди.
Бу ерда ортиқча инсон. Бу Гулниҳол!
__Булар....булардан кейин ҳам баҳона топасизми? Гапиринг. -Гулниҳол Алиёрни ёнига келар экан. Ҳам гапириб, ҳам йиғлаб етиб келди. -Булар сизларни кеча нима қилганингизни исботи.
Қўлидагиларни Алиёрни юзига отиб юборди. Алиёр тили айланмасди. Юзига тегиб, сўнг ерга тушган нарсаларга қараб қотиб турарди.
__Енди сизни асло кечирмайман. Ҳеч қачон! -деди Гулниҳол ғазаб билан.
Бомдоддан кейин, йўлга чиқишдан олдин қилган енгилгина тамаддиси билан юргани учунми? Асаблари тушлик пайтидан буён, емирилганиданми? Қалб оғриқлари туфайлими?
Ҳолсизланиб ер чўккалаб қолди.
__Кечирмайман! Ҳеч қачон кечирмайман -охиргисида, жуда заиф чиқди овози
__Жим! Жим дедим.
__Доим "жим" деб охиригача гапиришимга йўл қўймайсиз.
__Бўлди Ниҳол. Кечир, кечир мени. Сени росдан кўп қийнадим. Кечир ягонам.
__Ҳеч қачон. Ҳеч қачон кечирмайман! Лаънат бўлсин ҳаммасига. Жавобимни беринг. Фарзанд ҳадя этадиган аёл билан умр йўлларизи давом эттиринг. Бир-биримизни умримизни емайлик.
__Йўқ ўлсанг ҳам қўлимда ўласан. Жавобингни икки дунёда ҳам бермайман.
__Мен ҳаммасига кўз юмиб кетаверишим керакми? Ҳиёнатингизга ҳам. Онангизни қилиқларига ҳам.
__Ниҳол ҳаддингни бил. Қайнона зуғмини кўрмаган бўлсанг. Онам сенга нима қилди?
__Тўғри қайнона зуғмини кўрмадим. Аммо анави суюқаёқни қўйнингизга солишга уриняптику. Орқадан иш қилмай, ўзимга айтса кетардимку.
Ниҳол асабий қўлига кирган нарсани ота бошлади. Алиёр асабий тишини-тишига қўйиб пешонасию-юзини қўли билан ишқарди.
Ниҳол ётоқни тўзғитар экан. Тош қотди.
Чуқур-чуқур нафас олиб чиқарарди. Жудаян секинлик билан кўзи қотган нуқта томон юра бошлади.
"Буларни сиз учун олдим"
"Вой мени ҳижолат қилманг"
"Нега ҳижолат бўласиз, буларни матоси табиий юмшоқ матолар"
"Опа анави тунги кўйлагингизда ишқим қолдида"
__Бу-бу-лар,....ахир.. мен...
Гулниҳол қўлига ўша куни Зиннатга "юмшоқ матодан" деб олиб берган, ички...., ва...ва ўзини оловранг тунги кўйлагини қўллари титраганча олди.
Тунги кийими бироз сиртилган...
У кетаётганда, шакафга таҳлаб қўйганди, бус-бутун эди.
Қандай ётоқда ўралашиб ётибди?
Бу ҳам майли, Зиннатга ўзи олиб берган....ички....учи? У Алиёр иккисини ётоғида нима қиляпти?
Наҳотки?
Бари шубҳалари рост бўлса?
Ичидаги бор гапини айтиб, Алиёр билан уришгани билан.
Ич-ичидан гумонлари нотўғри бўлишини. Алиёр барини йўқ қилувчи икки оғиз гап айтишини ҳамон кутаётган эди.
Энди эса....
Ҳеч нарса керакмас.
На исбот, на ўша кутган икки оғиз гапи ҳам.
Бари тамом!
Энди бунисига кўз юмиб бўлмайди.
Тўғри Алиёр ҳам фарзандли бўлишни истайди.
Аммо Гулниҳолда нима айб?
Аллоҳ бермаса, ўзи ясаб ололмайдику.
У бўлишишни хоҳламайди.
Бунга чидолмайди.
Ундан кўра кетгани авзал. Баридан кечиб, барини ортга ташлаб. Шунда ҳаммага яхши бўлади.
Алиёр фарзандсиз. Қайнонаси набирасиз қолмайди.
Бу ерда ортиқча инсон. Бу Гулниҳол!
__Булар....булардан кейин ҳам баҳона топасизми? Гапиринг. -Гулниҳол Алиёрни ёнига келар экан. Ҳам гапириб, ҳам йиғлаб етиб келди. -Булар сизларни кеча нима қилганингизни исботи.
Қўлидагиларни Алиёрни юзига отиб юборди. Алиёр тили айланмасди. Юзига тегиб, сўнг ерга тушган нарсаларга қараб қотиб турарди.
__Енди сизни асло кечирмайман. Ҳеч қачон! -деди Гулниҳол ғазаб билан.
Бомдоддан кейин, йўлга чиқишдан олдин қилган енгилгина тамаддиси билан юргани учунми? Асаблари тушлик пайтидан буён, емирилганиданми? Қалб оғриқлари туфайлими?
Ҳолсизланиб ер чўккалаб қолди.
__Кечирмайман! Ҳеч қачон кечирмайман -охиргисида, жуда заиф чиқди овози