Zahar qilib oshingni,
Pirim yedi boshingni!
Zebi, Zebi Zebonam!
Qayda qolding, Dilbarim?
Choʻlponning “Kecha va kunduz” oltin romanini uch xil yoshimda oʻqidim, uchalasida uch xil nimarsalarni uqdim. Uchinchisida uni koʻproq tushundim, his qildim, sezdim, oʻyga toldim. Shunday haqiqatlarni tushundimki, ularni hozir yozsam ham qoʻrqinchilidir. Hozir ham Zebiga taqdirdosh qizlar, Razzoq soʻfiga oʻxshash “otalar”, Akbaralidek nafsi chirigan tabdirsiz amaldorlar, eng qoʻrqinchlisi nomigada dindor, topshiriq asosida vaz oʻqiydigan “Eshon bobo”larimiz, zakunchilarimiz bor. Davr deysizmi? U davrda ham, bu davrda ham buzilmagan “an’analar”, tadbirlar borki, shakli oʻzgarib, mohiyati saqlanib qolgan. Buyogʻini ichimga yutganim ma’qul, zamon tinch boʻlgani bilan, ehtiyot shart ziyon qilmaydi. Undan koʻra asarni oʻzingiz oʻqing, qayta uqing, solishtiring, tafakkur qiling. Shunisi durust.
Pirim yedi boshingni!
Zebi, Zebi Zebonam!
Qayda qolding, Dilbarim?
Choʻlponning “Kecha va kunduz” oltin romanini uch xil yoshimda oʻqidim, uchalasida uch xil nimarsalarni uqdim. Uchinchisida uni koʻproq tushundim, his qildim, sezdim, oʻyga toldim. Shunday haqiqatlarni tushundimki, ularni hozir yozsam ham qoʻrqinchilidir. Hozir ham Zebiga taqdirdosh qizlar, Razzoq soʻfiga oʻxshash “otalar”, Akbaralidek nafsi chirigan tabdirsiz amaldorlar, eng qoʻrqinchlisi nomigada dindor, topshiriq asosida vaz oʻqiydigan “Eshon bobo”larimiz, zakunchilarimiz bor. Davr deysizmi? U davrda ham, bu davrda ham buzilmagan “an’analar”, tadbirlar borki, shakli oʻzgarib, mohiyati saqlanib qolgan. Buyogʻini ichimga yutganim ma’qul, zamon tinch boʻlgani bilan, ehtiyot shart ziyon qilmaydi. Undan koʻra asarni oʻzingiz oʻqing, qayta uqing, solishtiring, tafakkur qiling. Shunisi durust.