Menga eng alam qiladigani universitet kutubxonasiga har kuni ham kira olmaslik. Hech vaqt bunchalik tez oʻtib ketadi deb oʻylamagandim . Agar ortga qaytarishni imkoni boʻlganda 1- kursdan kutubxonadan chiqmasdan yashardim. Dars qilish uchun haqiqiy komfort.

Hozirgi paytda kutubxonada 1-kurs talabalarini koʻrsam ham havas ham hasad qilaman. Atmosferani koʻrgandan keyin odamni oʻz-oʻzidan oʻqigisi kelib ketadi. Har holda behuda vaqt oʻtkazmaydi.

Ozmi koʻpmi bu imkoniyatlardan foydalandik. Kutubxonadan doimiy joy ham egallashga ham ulgurdim. Toʻgʻrisi bitta partada bitta oʻzim, yarmida kitoblarim turadi, yarmida dars qilaman. (Baʼzida vijdon qiynab turadi shu jihatdan 😁)

Har bir davr oʻzgacha boʻlarkan. Maktab davri, abituriyentlik davri va talabalik davri bularni bir-biri bilan solishtirib boʻlmas ekan, har birining oʻziga xosligi bor. Faqat birgina katta farq yosh katta boʻlgani sari masʼuliyat yuki ham ortib borishida.

Hozir aynan shu masʼuliyat haqida oʻylab, hech adogʻiga yeta olmayapman. Bir ustoz aytgandi: "Hammaning miyyasida oʻy koʻpayadigan(overthinking) davr boʻladi. Xohlaysanmi yoʻqmi ming oʻylaganing bilan hamma narsa sen oʻylaganingdek boʻlmaydi. Undan koʻra kamroq oʻylab, kamroq siqilib harakatingni qil."

Nima boʻlgan taqdirda ham universitet davri boshqacha baribir...😎