Qamoqda uni hamma yaxshi koʻrardi. U hamma vaqt xushchaqchaq, xushmuomala boʻlibgina qolmay, halol ishlar, oʻzini osoyishta va sokin tutar, garchi aristonlar turmushida tez-tez uchrab turadigan ablahlik va iflosliklarga jirkanib qarasa ham, oʻgʻirlik, firibgarlik, ichkilikbozlik hamda umuman nimaiki adolatsizlik boʻlsa, oʻsha narsadan gʻazablanar, janjal-toʻpolonlarga aralashmasdi; mabodo ustidan chiqib qolsa, norozi ohangda teskari oʻgirilib olardi. Uning oʻzi qamoqdagi uzoq umri davomida birovning narsasiga koʻz olaytirmagan, biron-bir beodobgarchilik qilmagan. U oʻta xudojoʻy edi. Ibodatlarga hurmat-ehtirom bilan munosabatda boʻlardi; roʻza tutar, kechalari qoyim turib namoz oʻqirdi. Hamma uni yaxshi koʻrish bilan birga halolligiga zarracha shubha qilmasdi. “Nurra-arslon” deyishardi mahbuslar; shu-shu uning nomiga arslonni qoʻshib aytish, urf boʻlib qolgan edi.

“O‘lik uydan maktublar”

@dostoyevskiydan_qaydlar