G‘alati suhbat
Bugun avtobusga chiqdim va taxminan 15 daqiqa yurishini kutdim. Oxirgi qatorda o‘tirib, yonimdagi yoshi katta kishilar bilan beixtiyor suhbatlashib qoldim.
Suhbat avvaliga oddiy boshlanganday tuyuldi, ammo gapdan gap chiqib, ular avvalgi davrlarni maqtay boshlashdi.
"SSR davrida hamma narsa bor edi, hamma arzon edi, yo‘lkira atigi 45 tiyin edi," — deya o‘sha zamonni sog‘ingan holda gapirishdi. Ularning hozirgi hayotidan norozi ekani sezilib turardi. Ichimda kulib qo‘ydim, lekin sukut saqladim.
To‘g‘ri, o‘sha davrda ko‘pchilik uchun iqtisodiy jihatdan imkoniyatlar bo‘lgandir.
Ammo asl haqiqat shuki, bobolarimiz o‘sha davrda haqiqiy erkinlikdan mahrum edi. Ular xizmatkordan boshqa narsa emas edi, dalalarda mehnat qilib, mustamlakachi tuzumga xizmat qilgan.
Qachon SSR davrini maqtagan odam bilan gaplashmay, u "hamma narsa zo‘r edi, kamchilik yo‘q edi," deydi.
Biroq biz mustaqillikka erishish yo‘lida qancha jadidlarimizni, olimlarimizni yo‘qotdik? Axir, ozodlikning narxi shuncha baland bo‘lgan bo‘lsa, qanday qilib o‘sha davrni sog‘inish mumkin?
Shu o'rinda savol tug'iladi,
bugun suhbatlashgan amakilar hozirgi hayotlaridan anchagina norozi edi.
Ichimda o‘yladim: agar kimdir o‘z yashayotgan yurtidan norozi bo‘lsa, nega u yerda yashashda davom etadi?
Axir, hozir hech kim hech kimni majburlayotgani yo‘q-ku…
Bugun avtobusga chiqdim va taxminan 15 daqiqa yurishini kutdim. Oxirgi qatorda o‘tirib, yonimdagi yoshi katta kishilar bilan beixtiyor suhbatlashib qoldim.
Suhbat avvaliga oddiy boshlanganday tuyuldi, ammo gapdan gap chiqib, ular avvalgi davrlarni maqtay boshlashdi.
"SSR davrida hamma narsa bor edi, hamma arzon edi, yo‘lkira atigi 45 tiyin edi," — deya o‘sha zamonni sog‘ingan holda gapirishdi. Ularning hozirgi hayotidan norozi ekani sezilib turardi. Ichimda kulib qo‘ydim, lekin sukut saqladim.
To‘g‘ri, o‘sha davrda ko‘pchilik uchun iqtisodiy jihatdan imkoniyatlar bo‘lgandir.
Ammo asl haqiqat shuki, bobolarimiz o‘sha davrda haqiqiy erkinlikdan mahrum edi. Ular xizmatkordan boshqa narsa emas edi, dalalarda mehnat qilib, mustamlakachi tuzumga xizmat qilgan.
Qachon SSR davrini maqtagan odam bilan gaplashmay, u "hamma narsa zo‘r edi, kamchilik yo‘q edi," deydi.
Biroq biz mustaqillikka erishish yo‘lida qancha jadidlarimizni, olimlarimizni yo‘qotdik? Axir, ozodlikning narxi shuncha baland bo‘lgan bo‘lsa, qanday qilib o‘sha davrni sog‘inish mumkin?
Shu o'rinda savol tug'iladi,
bugun suhbatlashgan amakilar hozirgi hayotlaridan anchagina norozi edi.
Ichimda o‘yladim: agar kimdir o‘z yashayotgan yurtidan norozi bo‘lsa, nega u yerda yashashda davom etadi?
Axir, hozir hech kim hech kimni majburlayotgani yo‘q-ku…