Postlar filtri




Whattt?
Bir kunda 100+??
Nima qildinglar odamlar))? Sezmabman ham. Kecha 444 turgandi, hozir qarasam 557!!!

Wow! I am in shock!!


I want 555

We will be there some day


Imtixonlar bir yon, terma jamoa bir yon!

O'smirlarimiz maydonda literally qon tupurib o'ynashyapti. Bu o'yinni ko'rmayotganlar nimadan qolib ketayotganini bilishganda edi!

Hech qaysi terma jamoamiz bunaqa o'ynaganini oldin ko'rmaganman. Game of the year.


Video oldindan ko‘rish uchun mavjud emas
Telegram'da ko‘rish


Mana vanihoyat hozirgi kunlarda, bahor chindan kelganini his qilish mumkin: gullab ochilgan daraxtlar, qushlarning ovozi, atrofdagi yam-yashillik, quyoshning nurlari yuzni erkalatib silashi, lolalar, aprel.


We always wish we would be there now. There exists an urge to do whatever we can to be physically present in places we badly want to be.

However, we simply can't. Things we are carrying right now put responsibility and obligations on our shoulders. Life sometimes becomes a Boolean game of "I want to" and "I have to". Yes, it is the compilation of daily life choices that defines where we will go, and who we will become.

Also, it is just that we cannot be everywhere, and we cannot be good at everything. Our lives are not meant to get us whatever we wish to possess. Rather, us creating something meaningfully consistent with what we have and are capable of adds up so much into our tiny existence in this big big universe.

#chaostic_thoughts


Javlon Jovliyev dan repost
#yozuvchilik

Hech kim yozuvchining hayotni bunday ko‘rmaslikka va bunday his qilmaslikka, balki boshqacha his qilib, boshqacha yozmoqlikka majbur qilolmaydi. O‘qish va yozishni o‘rganib olgandan so‘ng u boshqalardan faqat bir narsani - qanday yozmaslik kerakligini o‘rganmog‘i mumkin. Yozuvchining haqiqiy murabbiyi hayotning o‘zidir.

Jon Golsuorsining "Olti adibning qiyofasiga chizgilar" maqolasidan.

@javlonjovliyev


Hello dear friends!
Don’t pay attention to this post. It is just my first ever scheduled message. Feels so epic).

Love you all. Especiallly, you!


Literature says, we are meant to be together.

Science says, we are neutrons and protons in an infinite chain of atoms.

#humour


Muhabbat

O'zligin yo'qotar barcha qarshingda,
Keyin oldingidek bo'lolmasmiz hech.
Baxtimiz yoyilib cheksiz arshinda,
Muhabbatdan kecholmasmiz endi juda kech.

Na eshitish xohladik, na bir ko'rishni,
Quloqlar kar bo'ldi, ko'zlarimiz ko'r.
Borligin his qilish o'zi yetarli,
Muhabbat — shunchalar qudratli va zo'r.

Senda shakl yo'qdir, senda yo'q makon
Ko'ngil diydor istaydi har lahza, har on.
Dengiz bo'lsang, to'lqinlarda cho'ktirgin bizni,
Gulxanmisan? Yondirginda, qoldirma izni.

Muhabbat, muhabbat, qanday tuyg'u bu?
Hech qaysi ohangga tushmas cholg'u u.
Do'stim, senda bor bo'lsa qo'yvorma hech ham,
Muhabbatsiz umrimiz tuyulur bir kam.

Ilohiy kuchdirsan, dardlarga malham,
Zulmatni yoritgan misoli bir sham.
Baxtdan kuldirursan, baxtdan yig'latur,
Yaxshiyam borsan sen, Xudoga shukr.

#poetry
#avtorskiy


Ora-orada yaxshi ishlamay qolishidan noliydigan traktor kompyutering qadrini, umuman ishlamay qolganda bilasan)

#humour


Bu yerda menga o'xshagan talabalar yoki umuman olganda asosiy vaqtini o'rganish o'qishga sarflaydiganlar ko'p, bilaman.
Hozir bizni hayotimizning ayni shunday davridamiz: risk, qo'shimcha yuklamalar, ish va o'qish balansi, ijtimoiy faol bo'lish, nimalarnidir yaratish, yangi skillar o'rganish.

Ko'pincha burnout bo'lganda nolib qo'yamiz. Tugallashimiz kerak bo'lgan tasklarga bizdagi bor energiya yetmay qolganda, hammasini tashlab ketvorgimiz keladi. Xuddiki, bir o'zimiz, majburlikdan, og'ir aravani qayerligi noma'lum manzillarga tortib ketayotgandek his qilamiz. Qisqasi, umumiy kayfiyat har doim ham ko'tarinki emas.

Endi, biroz oldinga nazar tashlaylik. Aytaylik 5-10 yildan keyin kelajakda o'zimizni tasavvur qilaylik. Qayerdadir ishlayapmiz, yoki o'zimizning ishimizni yurgizyapmiz. Yangi oila qurganmiz (turmush o'rtoq va farzandlar) va ota onamizga g'amxo'rmiz. Hayot bir tekisda ketmoqda. Yelkamizda mas'uliyat yetarlicha.

Katta ehtimol, o'sha nuqtada 20 yoshli o'zimizni sog'inamiz. Mas'uliyat yelkada yo'q bo'lgan, yangi bilimlarni o'rganishga yetarlicha resurs va vaqtimiz bo'lgan vaqtlarni qumsab sog'inamiz. Qaytib borib qolsam, yanada ko'p ishlarni sinab ko'rgan, o'rganib tashlagan bo'lardim deb qo'yamiz.

Ayni hozirgi paytda yashab turgan kunimiz, undan nolishlarimiz, vaqt o'tib biz uchun qanchalar kerakli bo'lganini tushinib yetamiz. Kun kelib, bu stresslar va qiyinchiliklarni sog'inamiz. Negaki, bizni biz qilgan ham shu hayotiy tajribalar va o'rganishlar edida.

Qisqasi, hozir o'qish bilan band bo'lsangiz, va bu sizga juda "qiyinlik" qilayotgan bo'lsa, shukr qiling. Siz dalada ketmon chopayotgan yoki bozorda sut sotayotgan bo'lishingiz ham mumkin edi (No offense for those). Ilm o'rganish farz. Ilm o'rgana olish imkoniyati bu baxt. Ota onalarimiz sog' bo'lishsin.

#mustread


Baʼzida o'z hayot tarzing ko'zingga shunaqanki yomon ko'rinib ketadiki, Konstaning "Ertasi yoʻq bu bollarni" ashulasi ham senga taalluqlidek tuyilaveradi.


The past is always little unsatisfying. You miss more who you could have become than who you actually were.


What did they say about Shahzod before:

The man. The legend. The myth.

And that is absolutely correct! Such a humbling and considerate person to talk with (@shakhzodnotes).

I am truly happy that my first Yonsei visit didn’t only limit to witnessing its aesthetic architecture and beautiful campus. Meaningful conversations, connections built upon trust and respect, and friends we made along the way are what makes the journey, in general, our life worthwhile.

#korea_diary


#month_summary #march #year_2025

Mart


Hey, 2025-yilning 25% foizi ortda qolib ulgirdi, uyg'on!

Mart oyida o'zi nimalar sodir bo'ldi? Bu oy to'liq Ramazon edi. 2-mart kuni boshlandi. 31-mart Hayit bo'ldi. Birinchi bor o'zga yurtda bu ayyomni o'tkazganim biroz g'alati tuyildi. Like I didn't really feel the vibe. Ammo, men buning uchun ma'lum bir joyni bahona qilib ko'rsatmagan bo'lardim. Asosiy narsa mendagi faith bilan bog'liq. Ramazon paytlari ko'p shu fikr hayolimdan o'tdi: "Faqatgina kun bo'yi bo'yi ovqat yemasdan yurib, nimaga erishmoqchisan. O'zi ro'zasiz ham sen kuniga 1 yoki 2 mahal ovqatlanarding xolos. Yana nimadir ichingda bormi?"

Ayam kecha aytgandi. "Shayximizning kitoblarini o'qigin. Faqat bestseller, qiziqarli romanlar, mashhur yozuvchilar, she'riyat bilan cheklanma. Qalbing qotib qolishi mumkin." To'g'risi, bunaqa fikrlar o'zimning ham hayolimdan ko'p o'tadi. Ayniqsa, Ramazon vaqtida mening qalbimdagi bu bo'shliq kuchliroq qiynadi. Qachondir ruhiyatimni o'z dinim bilan chambarchas bog'lagan inson bo'laman deb umid qilaman.

Mart oyidan universitetdagi darslarga ham start berdik. Bahorgi semester juda stressli boshlandi, ochig'i. Birinchi haftaning o'zidan course'lardagi kontentni ko'rib vahimaga tushib ketdim. 2 ta programming darsi, bitta matematika, bitta fizikadan kurs. Va koreys tili. Add-drop va withdrawal period'larida sal epaqaga keltirib oldim jadvalimni. O'zimga eng yoqqan writing class'ni qo'shib oldim, oldin ham bir aytganimdek. Qiyin kurslarni almashtirdim, tashladim. Haliyam juda qiyin, lekin. Uxlash, ovqatlanish, va ishdan tashqari bor fokusimni darslarga qaratishga harakat qilyapman. Shuning orqasidan yugurish, kitob o'qish, va yozish qolib ketyapti. Ammo, shunga majburman. Bir gap bo'lar xay.

Mart oyida jadvalim juda tig'iz va qiladigan ishlar ko'p bo'lganiga qaramay, yozgi amaliyotlar va yangi ish pozitsiyalariga topshirish uchun vaqt topdim orada. Juda zo'r research projectlari, summer camps, amaliyotlarga topshirdim. Ammo, hammasi rad etildi. 30 dan ortiq joylarga ishga topshirib ko'rdim. Faqatgina bittasi javob qaytarib intervyuga chaqirdi. O'sha bitta imkoniyat ham o'xshamadi. Lekin, shuncha muvaffaqqiyatsizliklarga uchragan bo'lsamda, meni bir yangilik juda xursand qildi: do'stimiz Ozodbek dunyoning eng top universitetlaridan biri Amherst'ga to'liq grant asosida qabul qilindi. Hamma joydan reject olish va gap year atrofidagi his tuyg'ularni ichimdan o'tkazib ko'rganman. Biror kimning shunaqa yutug'ini eshitsam ich-ichimdan suyinaman. O'zim uchun ham turtki bo'ladi, "See, it is possible" deb qo'yaman. Ozod bilan endi Amerikada ko'rishish kerak :).

Yana nima deyishim mumkin mart oyi haqida? Ha, Dono iftorlikka chaqirdi, bollar bilan fikr va xotiralar almashib maza qildim. Koreyadagi eng katta masjidga borish nasib etdi. Undan tashqari, Habsida networking event'iga ham bordim uzoqroqda bo'lsada. Ikki odamdan bittasi "Aytishnikman" deydi, yokida dasturlashni o'rganadi. Program bilan tanishib chiqdim. Lekin, menimcha, o'zimni hozir ketayotgan yo'lim yomon emas. Tashqi ta'sirlar ortiqcha. Free pizza and snacks, va merch futbolka uchun rahmat. "O'zi borishdan maqsad o'sha edi" deb qolaymi)?

So'zim oxirida shuni aytaman: do'stlaringiz bilan munosabatlaringiz mustahkam bo'lsin. Manfaatlar ustida emas, ishonch va muhabbat o'rtasida qurilsin. Bo'lmasa u do'stlik emas, hamkorlik bo'ladi. Semester boshlanishida Zarina degan qizni kutib oldim, mendan boshqa tanishi yo'q edi. Kelganidan so'ng boshqa shaharga jo'natib yuborishim kerak edi. Agar mening do'stlarim bo'lmaganida, Zarinani bir kecha qolishi, va ertasiga o'sha boradigan shaharida navigation qilishi ancha qiyin bo'lardi. Do'stlarimga alohida rahmat!

Shunaqa qilib mart oyi allaqachon o'tib ketdi. Tez. Keskin. Charchatadigan. Bu haqida ancha kech yozyapman. Yagona xursand qiladigan narsa, eng sevimli, men doim kutadigan aprelim kelgani va shu oyda yashayotganim.

@bornleader_community


Doimo baqiradigan, asabi buzilib, kayfiyati jig’i biyron bo’lib yuradigan odamlarga balki aytarmiz, ular o’z umrlarini qisqartirib, barcha saodatni yo’qotishyotganini?

#deep


Qorong’udan qo’rqadigan ashaddiy Garri Potter kitobi/kinosi muhlislarini, do’stlari “ana hozir qorong’udan Dementor chiqadi” deb qo’rqitarkan)

#hayotiy


Ko’zlaringdagi dard meni qiladi tamom,
Ko’ksimga igna sanchilgani yaxshi edi undan.
Tezroq sog’ayib ket, ne bo’lsa qilaman tayyor,
Sen yaxshi bo’lib ketsang bo’ldi-da bundan.

#poetry
#avtorskiy

20 ta oxirgi post ko‘rsatilgan.