Men yo‘qman. Yolg‘onlar meni yo‘qotdi... Men yo‘qman. Yolg‘onlar meni yo‘qotdi. Chin gaplar sevgimga qilmadi karam. Nega chorrahada tosh kabi qotding,— Endi sayr qilgin izg‘irin bilan. Qo‘ng‘iroq chalmagin. Ochmaydi hech kim, Eshik na jilmayar, na u so‘z bilsin. Azizlik taxtidan tushgan, azizim, Paltongni sukunat qoziqqa ilsin. O‘t jonidan o‘tar — bo‘zlaydi choynak, Deraza yig‘laydi — tashqari tuman. Teleekraningning og‘zini poylab, Endi qahva ichgin yolg‘izlik bilan. Soat bong uradi. Tun yarim... Yarim... Dil yarim — g‘ussadan to‘lmas hech qachon... Zulmatgoh xonaning ichida, yorim, Endi sezavergin o‘zingni tobon. Uxlaysan. Ne uchun titraydi nafas? Yana "kel" deysanmi?... Chorlama. Men yo‘q. Men yo‘q. Endi mening ko‘ksimga emas. Yostiqning yuziga yoshlaringni to‘k. Yo‘q, yo‘q, ishonmagin! Bu she’rdan tondim, Bu mening o‘zimga otganim — o‘qdir. Axir, bu dunyoda men sensiz qoldim, Hatto dardlashmoqqa yolg‘izlik yo‘qdir...
Usmon Azim
@bookonomika
Usmon Azim
@bookonomika