Mudhish YTHda omon qolgan, “Boyvachcha”dan keyin boyib ketgan va sobiq hokimdan qimmatbaho sovg‘a olgan Jahongir Poziljonov 47 yoshda
“Bojalar” guruhi solisti Jahongir Poziljonov 4-mart kuni 47 yoshni qarshi oldi. Shu munosabat bilan oddiy oilada voyaga yetgan hamda muvaffaqiyatga erishish yo‘lida ko‘plab qiyinchiliklarni boshdan kechirgan ijodkorning hayot yo‘llariga nazar tashlaymiz.
“Xonam yo‘qligi uchun yo‘lakda uxlardim”
Jahongir Poziljonov san’atdan butunlay yiroq, oshpazlar oilasida dunyoga kelgan. Otasi o‘z davrining mashhur oshpazi bo‘lib, davlat tadbirlarida ham katta qozonlarda osh damlagan. Shunday bo‘lsa-da, oila nihoyatda kamtarona kun kechirgani va moddiy jihatdan qiynalgan. Bu haqda xonanda intervyularida so‘zlab bergan.
— Esimni taniganimdan boshlab dadam bilan to‘y-hashamlarga birga borardim. Tong sahardan borib, katta qozonlarga ovqat solardik. Men o‘choq yoqishga mas’ul edim. Oshpazlarning mehnati og‘ir bo‘lsa-da, ular mehnatini pulga baholashmasdi. Odamlar ko‘nglidan chiqarib, ozgina pul yoki qand-qurs solingan paket berishardi. Dadam biror marta to‘y egasidan falon pul berasiz, deganini eshitmaganman. Shukrki, qornimiz hamisha to‘q edi, ammo hayot bundan iborat emasligini keyinchalik tushunganman. Besh farzand va ota-onam bilan uch xonali “dom”da turardik. Alohida xonam bo‘lmagani uchun yo‘lakda uxlashimga to‘g‘ri kelardi. Dadam buni ko‘rib, yuragi siqilishini istamasdim. Shuning uchun bomdod namoziga turishidan avvalroq uyg‘onib, ichkari xonaga kirib ketardim, — deydi xonanda.
“14 yoshimdan ishlaganman”
Bolaligida sho‘x va nihoyatda urishqoq bo‘lgan Jahongir Poziljonovning kun kelib mashhur xonanda bo‘lishiga ko‘pchilik ishonmasdi. Jahongir bir necha bor janjallar sabab jazolangan, hatto uni maktabdan haydamoqchi bo‘lishgan.
— Bir so‘z bilan aytganda xira bola bo‘lganman. Shoshqaloqligim va gap ko‘tarolmasligimdan ko‘p pand yeganman. Shunda ham oxirigacha olishardim. Maktabni bitirgunga qadar 5-6 marta militsiyaxonaga olib borishgan. Maktabdan haydash bo‘yicha ham ko‘p ogohlantirishgan. Fe’lim yomonligini bilgani uchun ham dadam hamisha tergab, tanbeh berib, eng og‘ir ishlarni menga buyurardi. Keyinchalik buning sababini tushundim. Daraxtning shohi kichikligida to‘g‘ri yo‘lga solish oson ekan, egri o‘sgandan keyin uni qayirmoqchi bo‘lsangiz sinarkan.
14 yoshimdan mustaqil pul topishga intilganman. Yozda tarvuz-qovunlarni vagonga joylash bilan, boshqa payt esa vulkanizatsiyada ishlardim. Arzimagan pul olsam-da, tengdoshlarim orasida obro‘m baland edi, — deydi xonanda.
“Dadam oshpaz bo‘lishimni istagandi”
Oshpazlar oilasida tug‘ilgan uch o‘g‘ilning bari bolaligidan mustaqil taom tayyorlashga o‘rgangan. Jahongir Poziljonov ham otasining maslahati bilan 1992-yili oshpazlik kollejiga o‘qishga kiradi.
— Qo‘shiqlarim kimgadir yoqmasligi mumkin, ammo tayyorlagan taomlarim haqida biror marta yomon gap eshitmaganman. Oshpaz bo‘lishimni mendan ko‘ra, dadam ko‘proq istagan. Ammo o‘zi istamagan ishni qilish baribir odamni bezdirar ekan. Dadam rahmatlining bir odati bor edi, har yakshanba o‘zi bozorlik qilib, lag‘mon tayyorlab berardi. Bir kuni “San’atkor bo‘lging kelyaptimi? Senga bir oy vaqt agar uydan to Chorsu bozoriga borgunga qadar seni 3 ta odam tanisa, san’atkor bo‘lishingga qarshi bo‘lmayman”, degan. Ana shu gapdan keyin bor imkoniyatdan foydalanganman. Bir oydan keyin Shifokorlar shaharchasidan Chorsuga ketayotganimizda yo‘lda bir gala qizlar kelib, dastxat so‘rashgan. Ana shu voqeadan keyin O‘zbekiston davlat san’at va madaniyat institutiga hujjat topshirganman, — deydi xonanda.
“Bojalar” guruhi solisti Jahongir Poziljonov 4-mart kuni 47 yoshni qarshi oldi. Shu munosabat bilan oddiy oilada voyaga yetgan hamda muvaffaqiyatga erishish yo‘lida ko‘plab qiyinchiliklarni boshdan kechirgan ijodkorning hayot yo‘llariga nazar tashlaymiz.
“Xonam yo‘qligi uchun yo‘lakda uxlardim”
Jahongir Poziljonov san’atdan butunlay yiroq, oshpazlar oilasida dunyoga kelgan. Otasi o‘z davrining mashhur oshpazi bo‘lib, davlat tadbirlarida ham katta qozonlarda osh damlagan. Shunday bo‘lsa-da, oila nihoyatda kamtarona kun kechirgani va moddiy jihatdan qiynalgan. Bu haqda xonanda intervyularida so‘zlab bergan.
— Esimni taniganimdan boshlab dadam bilan to‘y-hashamlarga birga borardim. Tong sahardan borib, katta qozonlarga ovqat solardik. Men o‘choq yoqishga mas’ul edim. Oshpazlarning mehnati og‘ir bo‘lsa-da, ular mehnatini pulga baholashmasdi. Odamlar ko‘nglidan chiqarib, ozgina pul yoki qand-qurs solingan paket berishardi. Dadam biror marta to‘y egasidan falon pul berasiz, deganini eshitmaganman. Shukrki, qornimiz hamisha to‘q edi, ammo hayot bundan iborat emasligini keyinchalik tushunganman. Besh farzand va ota-onam bilan uch xonali “dom”da turardik. Alohida xonam bo‘lmagani uchun yo‘lakda uxlashimga to‘g‘ri kelardi. Dadam buni ko‘rib, yuragi siqilishini istamasdim. Shuning uchun bomdod namoziga turishidan avvalroq uyg‘onib, ichkari xonaga kirib ketardim, — deydi xonanda.
“14 yoshimdan ishlaganman”
Bolaligida sho‘x va nihoyatda urishqoq bo‘lgan Jahongir Poziljonovning kun kelib mashhur xonanda bo‘lishiga ko‘pchilik ishonmasdi. Jahongir bir necha bor janjallar sabab jazolangan, hatto uni maktabdan haydamoqchi bo‘lishgan.
— Bir so‘z bilan aytganda xira bola bo‘lganman. Shoshqaloqligim va gap ko‘tarolmasligimdan ko‘p pand yeganman. Shunda ham oxirigacha olishardim. Maktabni bitirgunga qadar 5-6 marta militsiyaxonaga olib borishgan. Maktabdan haydash bo‘yicha ham ko‘p ogohlantirishgan. Fe’lim yomonligini bilgani uchun ham dadam hamisha tergab, tanbeh berib, eng og‘ir ishlarni menga buyurardi. Keyinchalik buning sababini tushundim. Daraxtning shohi kichikligida to‘g‘ri yo‘lga solish oson ekan, egri o‘sgandan keyin uni qayirmoqchi bo‘lsangiz sinarkan.
14 yoshimdan mustaqil pul topishga intilganman. Yozda tarvuz-qovunlarni vagonga joylash bilan, boshqa payt esa vulkanizatsiyada ishlardim. Arzimagan pul olsam-da, tengdoshlarim orasida obro‘m baland edi, — deydi xonanda.
“Dadam oshpaz bo‘lishimni istagandi”
Oshpazlar oilasida tug‘ilgan uch o‘g‘ilning bari bolaligidan mustaqil taom tayyorlashga o‘rgangan. Jahongir Poziljonov ham otasining maslahati bilan 1992-yili oshpazlik kollejiga o‘qishga kiradi.
— Qo‘shiqlarim kimgadir yoqmasligi mumkin, ammo tayyorlagan taomlarim haqida biror marta yomon gap eshitmaganman. Oshpaz bo‘lishimni mendan ko‘ra, dadam ko‘proq istagan. Ammo o‘zi istamagan ishni qilish baribir odamni bezdirar ekan. Dadam rahmatlining bir odati bor edi, har yakshanba o‘zi bozorlik qilib, lag‘mon tayyorlab berardi. Bir kuni “San’atkor bo‘lging kelyaptimi? Senga bir oy vaqt agar uydan to Chorsu bozoriga borgunga qadar seni 3 ta odam tanisa, san’atkor bo‘lishingga qarshi bo‘lmayman”, degan. Ana shu gapdan keyin bor imkoniyatdan foydalanganman. Bir oydan keyin Shifokorlar shaharchasidan Chorsuga ketayotganimizda yo‘lda bir gala qizlar kelib, dastxat so‘rashgan. Ana shu voqeadan keyin O‘zbekiston davlat san’at va madaniyat institutiga hujjat topshirganman, — deydi xonanda.