Ba'zan o'zingdan qochib ketging keladi qayerlargadir.
Bir so'z og'ir kelib qoladi goho...
Bir nafas ham tiqilaveradi tomog'ingga...
Dod solib yig'laging keladi-yu, lekin hayo qiladi g'ururing...
Vujudingda butun boshli bo'ron bo'lsa ham, "qilt" etmaydi chehrang.
Hammaning nazdida xotirjam, baxtdan yal-yal yonayotganga o'xshaysan.
Lekin ichkaringda horg'inlik hukumron.

Nimanidir isbotlaging keladi, bir xas bahona bo'lsa-yu, yiqilib, alamidan chiqquncha toshadigan ruhing bor-u, lekin ichkaringda "sabr" degan bir sadoga quloq solasan.
"Yo'q" deydi, "yengilma" deydi...
"Bizni manzilimiz baxt, nihoyamiz jannat, shiorimiz sabr" deydi.

Mana shu ichingdagi "inson bo'l" degan ovozga quloq solishdan chekinma...