Nega Jannatni sog'inadi kishi?!
Chunki u yerda inson nafsi bilan kurashmaydi, sinovlar bilan sinalmaydi, ko'ngli hotirjamlikka yetishadi, har kungi bu ishim to'g'rimi, qaysi qarorim to'g'ri, nimani xato qilyapman, noto'g'ri yo'ldan yurib qo'ymay, nafsim xohlayaptimi, qalbimmi buni, bu ishim riyo bo'lib qolmaydimi, bunday qilsam ko'nglini og'ritib qo'ymaymanmi, kimgadir kulsam-u, kun kelib o'zim ham shunday holga tushsamchi, nimadir deb kishilarga o'rgatsam-u, lekin vaqti kelib o'zim amal qilolmay qolsamchi, rostini aytsam-u ular noto'g'ri tushunishsachi, yomon gap gapirib qo'ysam, ertaga og'zim menga qarshi guvohlik bersachi, mumkinmas narsani ko'rib qo'ysam, ko'zlarim guvohlik bersachi? Hech kim ko'rmasa-da, yomon ishga qo'lim aralashib qolsachi? Qo'lim menga qarshi guvohlik bersa nima qilaman, yolg'on gapirsam, har yolg'onim meni yoqamdan tutsachi, U vaqt kelganda, vaqtimni to'g'ri sarflay olyapmanmi, har bir berilgan soniyani nimaga sarflaganim haqida bemalol ayta olamanmi? Kimnidir nimadadir quyi daraja deb hisoblasam, ertaga meni undan-da pas darajaga tushirib qo'ysachi, yoki ana o'shalar Jannatga eng birinchilardan bΓ²lib kirsa-chi? Nimadandir noshukr bo'lib qolsam, u narsani butunlay mendan olib qo'ysachi?
Degan savollar qiynalmaydi insonni... Gunohsiz hayot kechiradi.
Jannat - eng go'zal orzudir