Asadbek

"Kamchiliklarimiz ko'p.

Biz semirishdan qo'rqamiz, biz abadiy yosh bo'lib qolishni xohlaymiz, oq tishli tabassum, sportcha jussa egasi, muvaffaqiyatli, boy, chiroyli bo'lishni xohlaymiz. Hozirgi holatimizga hech qachon qoniqmaymiz. Jamiyat bizni to'xtash o’limga teng ekanligiga ishontirgan. Maktab o'qituvchilari, universitet domlalari, ota-onalar, murabbiylar, boshliqlar, biznes va sport murabbiylari biz erishgan muvaffaqiyatlar bilan to'xtab qolmasligimizni va biz butun umr o'zimiz bilan doimiy kurashda bo’lishimiz zarurligini bizga hadeb takrorlayveradilar. Sport zallariga borish , bioorganik mahsulotlarni iste’mol qilish, kiyim-kechak, electric avtomobillar, uylar, gadjetlar, kurslar, kitoblar, ta'tillar, o'yin-kulgilar va tevaragimizdagi yaqin odamlar ... aslida, biz qilayotgan hamma amallar va bizni o'rab turgan narsalar, avvalambor, bizni o'zimiz bilan qoniqishimiz uchun hizmat qilishi kerak edi . Aksincha, ayni paytda bizni o'rab turgan hamma narsa va kimsalar har lahza bizni o'zimizdan norozi bo’lish sari yo’naltirishdan to'xtatmayapti.

Jamiyat va biznes bizning ishonchsizligimizdan shafqatsizlarcha foydalanadi, o'zimizdan norozilik va fobiyalarimizni baralla ekspluatatsiya qiladi va shu negativ tuyg’gularni bizga maksimal singdiradi. Chunki bu ular uchun foyda manbai. Bizning “kamchiliklarimiz” bizdan pul, vaqt va energiya chiqarib, bizdan shafqatsizlarcha foydalanish uchun ularning dastagidir.
Shuning uchun deyarli hech kim bizga qoniqish va, Xudo asrasin, o'zimizni sevish lahzalarini qo'lga kiritishimizga imkon bermaydi. Deyarli barcha madaniyatlarda ijtimoiy ahloq inson o'zini sevishini oqlamaydi. Butun mafkuraviy ta’limotlar insonning o‘ziga bo‘lgan hurmatini, o‘ziga bo‘lgan ishonchini, o‘ziga bo’lgan muhabbatini o’ldirishga bag‘ishlangan. Deyarli butun umrimiz davomida biz o'zimiz bilan gaplashganda ham, doimo o'zimizni qoralaymiz, kamchiliklarimizni, dangasaligimizni, zaif tomonlarimizni va boshqa barcha kamchiliklarimizni yuzimizga solib o'tiraveramiz. Biz buni tavba tazarrulik, hokisorlik va o’zimizga nisbatan rostgo’ylik deb ataymiz. Aslida, bu haqiqiy o'zimiz ustimizdan zo'ravonlik, shafqatsiz va doimiy o'z-o'zini kamsitish va o'z-o'zini qoralashdan boshqa narsa emas. Barchasi bizga tashqaridan singdirilgan. Barchasi bizni manipulyatsiya qilishni osonlashtiradi.

Bunday dunyoda o'z-o'zini hurmat qilish isyon kabi ko'rinishi ajablanarli emas.

Axir, bu bizning taqdirimiz, bizning tanamiz va bizning ruhimiz emasmi?!... Bizda bu dunyoda boshqa o’zlik va hayot yo'q va hech qachon bo'lmaydi. Biz Allohning noyob mahluqi, ijodimiz va kim yaxshiroq va kim yomonligini hech bir bandasi U singari bila olmaydi. Shunday ekan, juda kech bo'lmasidan, o'zimizni sevib ulguraylik. Biz o’zimiz bilan sodir bo'lishi mumkin bo'lgan eng yaxshi mavjudodmiz va eng go’zal mo’jizamiz.