7. Al-Mumin.
ал-Муьмин- иймон ва омонлик берувчи.Факат Аллох барча тирик мавжудотлар учун тулиқ химоя бериши мумкин У нажот излайотган қўллаб қуватлаб, қулларининг қальига иймонни сингдиради,У уларга тинчлик беради,Ўз қуллари билан тузган ахдига содиқ қолади ва Содиқ қулларини азобдан Қутқарувчи зотдир.Хавсизлик ва осойишталик,қўрқув ва зарар йўлларини тўсиб қуяди.Фақат у хавсизликни беради ва тинчлик унинг инояти ила келади ва биз унинг рахим шавқати билан унга ишондик,чунки фақат у барча мавжудотларнинг хавсизлигини сақлайди ва уларнинг хаммаси унинг йордами ва химоясига мухтождир
Ал-Мўмин сўзи Қуръони каримнинг фақат битта жойида, яъни “Ҳашр” сурасининг 23-оятида келган.
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ
Ал-Мўминнинг яна бир маъноси, мазлумни паноҳига олиб, ҳомийлик қилишини англатади.
Бунга қуйидаги оят далилдир.
قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
Сен: «Агар билсангиз (айтинг-чи), ҳар бир нарсанинг мулки қўлида бўлмиш, Ўзи ҳимоя қиладиган ва Ундан ҳимоя қилинмайдиган зот ким?!» деб айт.
Аслида мўмин калимасининг маъноси тасдиқловчи деган сўзни англатади. Бунга “Юсуф” сурасининг қуйидаги 17-ояти далилдир. “Энди рост гапирсак ҳам, сен бизларга асло ишонмайсан”. Демак мўмин тасдиқловчи деган маънодадир. Мўмин киши тасдиқлайди, итоат қилади, амалий татбиқ қилади. Эшитган заҳоти амалга ўтади. Масалан, боғда бир илонни кўриб қолдинг. Уни сезиб қолганингни аломати қаттиқ ҳаяжонга тушиб, қўрқиб, бақиришингдир. Демак, идрок қилганингни аломати ҳаяжондир. Ҳаяжоннинг аломати ё ўша илонни ўлдириш ёки ундан қочиб кетишингдир. Ҳаракатсиз ҳаяжон ёлғон ҳаяжондир. Ҳаяжонсиз идрок ҳам ёлғон идрокдир. Идрок қилдингми, албатта, ҳаяжонга тушиб, ҳаракатланасан. Агар биздан бирортамиз Қиёматнинг ҳақиқатини билса, албатта ҳар бир қилган амалига ҳисоб-китоб қилинишини билади. Билганидан кейин Аллоҳга итоат қилишдан ўзга чораси қолмайди. Лекин бизнинг идрокимизда заифлик борлиги учун ҳаяжонда ҳам заифлик содир бўлади ва оқибатда татбиқда ҳам заифлик юзага келади.
ал-Муьмин- иймон ва омонлик берувчи.Факат Аллох барча тирик мавжудотлар учун тулиқ химоя бериши мумкин У нажот излайотган қўллаб қуватлаб, қулларининг қальига иймонни сингдиради,У уларга тинчлик беради,Ўз қуллари билан тузган ахдига содиқ қолади ва Содиқ қулларини азобдан Қутқарувчи зотдир.Хавсизлик ва осойишталик,қўрқув ва зарар йўлларини тўсиб қуяди.Фақат у хавсизликни беради ва тинчлик унинг инояти ила келади ва биз унинг рахим шавқати билан унга ишондик,чунки фақат у барча мавжудотларнинг хавсизлигини сақлайди ва уларнинг хаммаси унинг йордами ва химоясига мухтождир
Ал-Мўмин сўзи Қуръони каримнинг фақат битта жойида, яъни “Ҳашр” сурасининг 23-оятида келган.
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ
Ал-Мўминнинг яна бир маъноси, мазлумни паноҳига олиб, ҳомийлик қилишини англатади.
Бунга қуйидаги оят далилдир.
قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
Сен: «Агар билсангиз (айтинг-чи), ҳар бир нарсанинг мулки қўлида бўлмиш, Ўзи ҳимоя қиладиган ва Ундан ҳимоя қилинмайдиган зот ким?!» деб айт.
Аслида мўмин калимасининг маъноси тасдиқловчи деган сўзни англатади. Бунга “Юсуф” сурасининг қуйидаги 17-ояти далилдир. “Энди рост гапирсак ҳам, сен бизларга асло ишонмайсан”. Демак мўмин тасдиқловчи деган маънодадир. Мўмин киши тасдиқлайди, итоат қилади, амалий татбиқ қилади. Эшитган заҳоти амалга ўтади. Масалан, боғда бир илонни кўриб қолдинг. Уни сезиб қолганингни аломати қаттиқ ҳаяжонга тушиб, қўрқиб, бақиришингдир. Демак, идрок қилганингни аломати ҳаяжондир. Ҳаяжоннинг аломати ё ўша илонни ўлдириш ёки ундан қочиб кетишингдир. Ҳаракатсиз ҳаяжон ёлғон ҳаяжондир. Ҳаяжонсиз идрок ҳам ёлғон идрокдир. Идрок қилдингми, албатта, ҳаяжонга тушиб, ҳаракатланасан. Агар биздан бирортамиз Қиёматнинг ҳақиқатини билса, албатта ҳар бир қилган амалига ҳисоб-китоб қилинишини билади. Билганидан кейин Аллоҳга итоат қилишдан ўзга чораси қолмайди. Лекин бизнинг идрокимизда заифлик борлиги учун ҳаяжонда ҳам заифлик содир бўлади ва оқибатда татбиқда ҳам заифлик юзага келади.