Чарли Чаплин шундай хикоя қилади:
Болалигимда отам билан цирк кўргани боргандик. Билет олишга навбатга турдик.
Олдимизда эр-хотин ва олти болалик бир оила турарди. Кийимлари эскириб кетган,
лекин озода эди. Болалар жуда хурсанд, цирк хакида гаплашишарди. Навбатлари келгач,
ота билет сотиш ойнаси ёнига бориб, билет нархини сўради. Билет сотувчи нархни айтган эди, бироз ўйланиб, хотинига пичирлаб
нимадир деди. Юзида безовталик аломатлари
кўриниб турарди.
Шу пайт отам чўнтагидан 20 долларни олиб, ерга отди ва эгилиб уни олди-да, пулни халиги кишининг кафтига қўйиб, пулингиз
тушиб кетди, деди.
Халиги одам кўзларида ёш билан «рахмат, жаноб» деди.
Улар кириб кетганидан кейин отам қўлимдан
тортди ва биз қатордан чиқиб кетдик. Чунки отамнинг 20 доллардан бошка пули йўқ эди.
Ўша кундан буён отам билан фахрланаман.
Бутун хаётимдаги энг гўзал манзара мана шу
бўлганди. У ўша кўролмай қолганим циркдан хам чиройлирок, эди.
Тарбия назорат билан эмас, ибрат билан бошқарилишига кўпрок амин бўлганман
@abzalhusanov