Oʻzbegim

(Xalqim uchun)

Ikki asrdirki, uyquga choʻmgan,
Ruslar ham uni yerlarga urgan.
Ne qilayotganin hech ham bilmagan,
Mudrab qolgan oʻsha mening oʻzbegim.


Bu mavzuni eslasam, dillarim xira,
Qalbim tubida yotar tuzalmas yara.
Ular orasida odatga aylandi pora,
Mudrab qolgan oʻsha mening oʻzbegim.


Behbudiysin, Avloniysin yoʻqotgan u,
Fitrati va Choʻlponini oʻldirgan u.
Usmonini uyalmasdan sotgan ham u,
Mudrab qolgan oʻsha mening oʻzbegim.


Oʻz elidan boshqa elga xizmat qilgan,
Temur qolib, Stalinlar bobo boʻlgan.
Madaniyatin jarga tashlab keyin oʻlgan,
Mudrab qolgan oʻsha mening oʻzbegim.


Ozodlik ham foyda bermas bu xalqimga,
Dardlarni ham bitay endi sheʼrlarimga.
Bu xalq qachon qaytar ekan oʻzligiga,
Mudrab qolgan oʻsha mening oʻzbegim.

Qoʻshnilarin qolib gʻarbga intilar,
Gʻarb boʻlmasa deb, sharqqa intilar.
Shimol ham shu yerda intizor kutar,
Doimgidek qardoshlar bir chetda qolar.

Ey oʻzbek xalqi mudrashni toʻxtat,
Doʻst va dushmanni yaxshilab ajrat.
Doʻst-yor tanlashda adashma faqat,
Kelajaging uchun eʼtibor qarat.

Oʻzingni ham oʻylagin bir bora xalqim,
Senga qalbimda joʻsh urar mehrim.
Tingla shoirning ogʻir dardlarin,
Mudrab qolgan oʻsha mening oʻzbegim.