Bu odamning kenja o'g'li otasiga dedi:
-Dada, siz Qur'on o'qiysiz, lekin hech qachon yod ololmaysiz, bundan sizga nima foyda?

Ota o'g'liga dedi:
-Bolam senga sababini aytaman, lekin avval anavi to'qilgan savat bilan ariqdan suvga to'ldirib olib kel.
(To'qilgan savat ko'mir tashish uchun ishlatilardi)

O'g'il aytdi:
- Dada, lekin bu mumkin emas!

Ota:
- Sen avval sinab ko'r va nima bo'lishini ko'rasan.

Bu so'zlardan keyin o'g'li to'qilgan savatni olib, soyga borib, suv bilan to'ldirdi va ko'tara boshladi. Yo'lning yarmi tugaguniga qadar barcha suv oqib ketdi.

O'g'il otasiga o'girilib dedi:
-Dada, ko'rdingizmi, bu mumkin emas!
Ota:
- Mayli, yana urinib ko'r bolam.

O‘g‘li qayta-qayta urinib ko‘rdi, beshinchi urinishda ham o‘g‘li charchab, otasiga aytdi:
-Dada, buning iloji yo'qligini siz ham bilasiz, nega meni takrorlashga majbur qilasiz?
U shunday deganda, otasi:
-O'g'lim, savatda hech narsani sezmadingmi? Bu gapni o‘g‘li tushunib: “Ha, ota savat top toza bo’libdi”, dedi.
Ota:
-Bo'pti, o'g'lim, bu savat hech narsani sig'dirolmasada, suvga qayta-qayta tegsa, pok bo'lib qolganidek, inson qalbi ham dunyodan, uning ishlaridan kirlanadi.
Qur'on o'qish bilan yod olmasa ham, suv to'qilgan savatni tozalaganidek qalbi ham pok bo'ladi.