Jayrona uning yonidan jilmas, o‘z jigaridek unga mehribonchiliklar qilardi. Kirini yuvadi, o‘zini yuvintiradi. Uyini yig'ishtirib, ko‘zi sal ilinishi bilan xalta ko‘tarib bozorga yuguradi.
Og‘ziga yoqadigan narsalar topib kelib, yediradi.
Tolibjon darmonga kirib o‘ziga kela boshlaganda Jayronaga qandoq qilib minnatdorchilik bildirishini bilolmay qiynalardi.
Bir kuni ikkovi balkonda choy ichib o'tirishganda Tolibjon dilidagi gapini aytdi:
— Jayrona, hech kim o‘zga yurtda dardga chalinmasin ekan.
O‘z yurtingda og'risang, yurtingni havosi ham dori bo‘ladi. Ammo musofirlikda juda g‘arib bo‘lib qolarkansan. Yaxshiyam siz bor
ekansiz. Ming rahmat. Bo'lmasam, kim biladi, nima bo'lardim.
Hech qachon yaxshiligingizni unutmayman. O‘lmasam, sizga bu yaxshiligingizni o‘n chandon ortiq qilib qaytaraman.
Jayrona kuldi. Bu yaxshilikni sizga qarzga berayotganim yo‘q, axir odammiz-ku, nahotki picha yaxshilikka ham minnat qilsak, shu tuzalib ketganingiz — qilgan yaxshiligingiz, — dedi.
— Bir gap aytsam xafa bo‘lmaysizmi?
Tolibjon, mayli, ayting, dedi.
— Tolibjon aka, siz kurashga yaramaydigan, irodasi bo‘sh odam ekansiz. Siz Lev Tolstoy nazariyasiga amal qiladigan kishilardansiz. Bilasizmi, Tolstoy zulmga qarshi bosh ko‘tarma, degan aqidani oldinga suradi. Men sizga qoyil emasman. Siz nima qilyapsiz, e-e... — Jayrona hafsalasi pir bo‘lib, qo‘l siltab qo‘ydi.
Yer yorilmadi-yu, Tolibjon yerga kirib ketmadi. Bir hisobda uning gaplari chin edi. Tolibjon taqdirga tan berib yashayotganini sezmasdi. Shu topda sezdi. Buni unga Jayrona aytdi.
— Bu yerga kelib nima ish qilyapsiz? Hozirgi qilayotgan ishingizni shu yerdagilar ham bem alol qila olishadi. Bir mamlakatdan ikkinchi mamlakatga kelib qiladigan ish emas bu.
Sizni mutaxassis sifatida yuborishgan emas. Quvg‘in qilishgan. To‘g‘rimi?
Tolibjon bosh irg‘ab uning gapini tasdiqladi.
— Ana, buni o‘zingiz ham bilasiz. Nega indamaysiz? Nega bosh ko‘tarib, haqligingizni isbot qilolmaysiz? Nega Moskvaga yozmaysiz? Nega Politbyuroga xat yubormaysiz?
Tolibjon bir xo‘rsinib oldi.
— Kimlar bilan olishganimni bilmaysiz-da, singlim. Bu ishga Brejnevning kuyovi aralashgan. Endi bu chigal ishni uzoqdan turib yechib bo‘lmaydi.
Jayrona, e-e, qo‘ying-e, deya o‘rnidan turib ketdi.
Said Ahmad. "Jimjitlik" romanidan
👉 Telegram kanalımızǵa qosılıń hám doslarıńızǵa da tarqatıń.
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
T.me/Tariyxtan_sabaqlar
Og‘ziga yoqadigan narsalar topib kelib, yediradi.
Tolibjon darmonga kirib o‘ziga kela boshlaganda Jayronaga qandoq qilib minnatdorchilik bildirishini bilolmay qiynalardi.
Bir kuni ikkovi balkonda choy ichib o'tirishganda Tolibjon dilidagi gapini aytdi:
— Jayrona, hech kim o‘zga yurtda dardga chalinmasin ekan.
O‘z yurtingda og'risang, yurtingni havosi ham dori bo‘ladi. Ammo musofirlikda juda g‘arib bo‘lib qolarkansan. Yaxshiyam siz bor
ekansiz. Ming rahmat. Bo'lmasam, kim biladi, nima bo'lardim.
Hech qachon yaxshiligingizni unutmayman. O‘lmasam, sizga bu yaxshiligingizni o‘n chandon ortiq qilib qaytaraman.
Jayrona kuldi. Bu yaxshilikni sizga qarzga berayotganim yo‘q, axir odammiz-ku, nahotki picha yaxshilikka ham minnat qilsak, shu tuzalib ketganingiz — qilgan yaxshiligingiz, — dedi.
— Bir gap aytsam xafa bo‘lmaysizmi?
Tolibjon, mayli, ayting, dedi.
— Tolibjon aka, siz kurashga yaramaydigan, irodasi bo‘sh odam ekansiz. Siz Lev Tolstoy nazariyasiga amal qiladigan kishilardansiz. Bilasizmi, Tolstoy zulmga qarshi bosh ko‘tarma, degan aqidani oldinga suradi. Men sizga qoyil emasman. Siz nima qilyapsiz, e-e... — Jayrona hafsalasi pir bo‘lib, qo‘l siltab qo‘ydi.
Yer yorilmadi-yu, Tolibjon yerga kirib ketmadi. Bir hisobda uning gaplari chin edi. Tolibjon taqdirga tan berib yashayotganini sezmasdi. Shu topda sezdi. Buni unga Jayrona aytdi.
— Bu yerga kelib nima ish qilyapsiz? Hozirgi qilayotgan ishingizni shu yerdagilar ham bem alol qila olishadi. Bir mamlakatdan ikkinchi mamlakatga kelib qiladigan ish emas bu.
Sizni mutaxassis sifatida yuborishgan emas. Quvg‘in qilishgan. To‘g‘rimi?
Tolibjon bosh irg‘ab uning gapini tasdiqladi.
— Ana, buni o‘zingiz ham bilasiz. Nega indamaysiz? Nega bosh ko‘tarib, haqligingizni isbot qilolmaysiz? Nega Moskvaga yozmaysiz? Nega Politbyuroga xat yubormaysiz?
Tolibjon bir xo‘rsinib oldi.
— Kimlar bilan olishganimni bilmaysiz-da, singlim. Bu ishga Brejnevning kuyovi aralashgan. Endi bu chigal ishni uzoqdan turib yechib bo‘lmaydi.
Jayrona, e-e, qo‘ying-e, deya o‘rnidan turib ketdi.
Said Ahmad. "Jimjitlik" romanidan
👉 Telegram kanalımızǵa qosılıń hám doslarıńızǵa da tarqatıń.
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
T.me/Tariyxtan_sabaqlar