Baxt yo‘lidagi sinovlar
2-QISM
Shamol yana derazalarni chertib, yolg‘izlikni eslatardi. Sabrina jimjit xonada o‘tirib, buvisining so‘nggi so‘zlarini eslardi. U endi butunlay yolg‘iz edi.
Janozadan keyin qo‘shnilar unga hamdardlik bildirdi, biroq hamma asta-sekin o‘z hayotiga qaytdi. Kimdir unga bir-ikki kunlik ovqat olib keldi, kimdir daldali so‘zlar aytdi, lekin hech kim uning dardini to‘liq his qila olmasdi.
Sabrina esa har kecha yostiqqa boshi tegishi bilan ko‘z yoshlarini tiya olmasdi. Har safar tushida buvisini ko‘rardi. Ammo uyg‘onganda faqat sukunat va bo‘m-bo‘sh xona uni kutib turardi.
U endi bir qarorga kelishi kerak edi – taslim bo‘lish yoki kurashish.
O‘zgarish boshlanadi
Kunlarning birida u oynaga qarab, o‘ziga tikildi. Ko‘zlarida mung, ammo ichida so‘nmagan umid bor edi. U bu yerda qolib, hayotini bekorga o‘tkaza olmasdi.
Sabrina maktabni tugatishi, universitetga kirishi va o‘z hayotini o‘zgartirishi kerak edi. Ammo bunga qanday erishish mumkin? Pul yo‘q, hech qanday yordam yo‘q...
Buvi bilan yashagan uy endi unga tegishli bo‘lsa-da, soliqlar va kundalik xarajatlar bor edi. Ish topishi kerak edi.
Sabrina shahar markaziga bordi. U yerda bir nechta do‘konlarga kirdi, ammo hamma joyda bir xil javob eshitdi:
— Kechirasiz, lekin tajribasiz odamni ishga ololmaymiz...
U holdan toygan holda bir eski kitob do‘koni oldida to‘xtadi. Ichkariga kirsa, javonlar qator terilgan, havo esa qog‘oz va eski kitoblarning hidiga to‘la edi.
— Salom, sizga yordamchi kerak emasmi? – deya ishonchsiz ohangda so‘radi u.
Do‘kon egasi, o‘rta yoshli ayol, uni sinchiklab kuzatdi.
— Nega ish izlayapsan? – deb so‘radi mehribon ohangda.
— Menga pul kerak... o‘qishni davom ettirish uchun, – dedi Sabrina samimiy.
Ayol jilmaydi.
— Kitoblarni yaxshi ko‘rasanmi?
— Ha, – dedi u darhol.
— Unda men seni sinab ko‘raman. Kechqurunlari kelib ishlaysan.
Sabrina quvonchini yashira olmadi. Bu – birinchi qadam edi.
Haqoratlar va sinovlar
U maktab va ish o‘rtasida yugurib yurdi. Kechalari charchab uxlab qolardi, ammo taslim bo‘lishni o‘ylamasdi.
Ammo hayot unga doim sinov tayyorlab turardi.
Bir kuni do‘kondan qaytayotganda, bolalikdan uni masxara qilib kelgan yigitlar bilan duch keldi.
— Oho, qashshoq qiz! Hali ham eski kiyimda yuribsanmi? – dedi ulardan biri kulib.
Sabrina ularga e’tibor bermay yo‘lida davom etdi.
— Balki sadaqa berarmiz? – deb kinoya qildi boshqa biri.
Sabrina o‘girildi va qat’iyat bilan dedi:
— Men sendan sadaqa so‘ramayman. Bir kun kelib, sen mendan yordam so‘raysan!
U yo‘lida davom etdi. Yuragi tez urardi, lekin u bir narsani tushundi: odamlar uni qanday atamasin, u o‘z yo‘lidan qaytmaydi.
Imkoniyat eshigi
Kunlarning birida maktab direktori uni chaqirdi.
— Sabrina, – dedi u mehr bilan, – sen oxirgi paytlarda juda ko‘p mehnat qilyapsan. O‘qituvchilaring seni maqtashyapti. Orzularing qanday?
— Men shifokor bo‘lishni xohlayman, – dedi Sabrina.
Direktor jilmaydi.
— Senga yaxshi yangiligim bor. Universitetning grant dasturiga tavsiyanoma beraman. Agar yaxshi o‘qib, imtihonlardan o‘tsang, bepul o‘qish imkoniyating bo‘ladi.
Sabrina ko‘zlariga ishonmadi. Bu – uning hayotini o‘zgartiradigan imkoniyat edi!
U endi faqat bir narsani bilardi: Orzular sari yo‘l har doim qiyin bo‘ladi, lekin imkonsiz emas!
(3-qism davom etadi...!)
2-QISM
Shamol yana derazalarni chertib, yolg‘izlikni eslatardi. Sabrina jimjit xonada o‘tirib, buvisining so‘nggi so‘zlarini eslardi. U endi butunlay yolg‘iz edi.
Janozadan keyin qo‘shnilar unga hamdardlik bildirdi, biroq hamma asta-sekin o‘z hayotiga qaytdi. Kimdir unga bir-ikki kunlik ovqat olib keldi, kimdir daldali so‘zlar aytdi, lekin hech kim uning dardini to‘liq his qila olmasdi.
Sabrina esa har kecha yostiqqa boshi tegishi bilan ko‘z yoshlarini tiya olmasdi. Har safar tushida buvisini ko‘rardi. Ammo uyg‘onganda faqat sukunat va bo‘m-bo‘sh xona uni kutib turardi.
U endi bir qarorga kelishi kerak edi – taslim bo‘lish yoki kurashish.
O‘zgarish boshlanadi
Kunlarning birida u oynaga qarab, o‘ziga tikildi. Ko‘zlarida mung, ammo ichida so‘nmagan umid bor edi. U bu yerda qolib, hayotini bekorga o‘tkaza olmasdi.
Sabrina maktabni tugatishi, universitetga kirishi va o‘z hayotini o‘zgartirishi kerak edi. Ammo bunga qanday erishish mumkin? Pul yo‘q, hech qanday yordam yo‘q...
Buvi bilan yashagan uy endi unga tegishli bo‘lsa-da, soliqlar va kundalik xarajatlar bor edi. Ish topishi kerak edi.
Sabrina shahar markaziga bordi. U yerda bir nechta do‘konlarga kirdi, ammo hamma joyda bir xil javob eshitdi:
— Kechirasiz, lekin tajribasiz odamni ishga ololmaymiz...
U holdan toygan holda bir eski kitob do‘koni oldida to‘xtadi. Ichkariga kirsa, javonlar qator terilgan, havo esa qog‘oz va eski kitoblarning hidiga to‘la edi.
— Salom, sizga yordamchi kerak emasmi? – deya ishonchsiz ohangda so‘radi u.
Do‘kon egasi, o‘rta yoshli ayol, uni sinchiklab kuzatdi.
— Nega ish izlayapsan? – deb so‘radi mehribon ohangda.
— Menga pul kerak... o‘qishni davom ettirish uchun, – dedi Sabrina samimiy.
Ayol jilmaydi.
— Kitoblarni yaxshi ko‘rasanmi?
— Ha, – dedi u darhol.
— Unda men seni sinab ko‘raman. Kechqurunlari kelib ishlaysan.
Sabrina quvonchini yashira olmadi. Bu – birinchi qadam edi.
Haqoratlar va sinovlar
U maktab va ish o‘rtasida yugurib yurdi. Kechalari charchab uxlab qolardi, ammo taslim bo‘lishni o‘ylamasdi.
Ammo hayot unga doim sinov tayyorlab turardi.
Bir kuni do‘kondan qaytayotganda, bolalikdan uni masxara qilib kelgan yigitlar bilan duch keldi.
— Oho, qashshoq qiz! Hali ham eski kiyimda yuribsanmi? – dedi ulardan biri kulib.
Sabrina ularga e’tibor bermay yo‘lida davom etdi.
— Balki sadaqa berarmiz? – deb kinoya qildi boshqa biri.
Sabrina o‘girildi va qat’iyat bilan dedi:
— Men sendan sadaqa so‘ramayman. Bir kun kelib, sen mendan yordam so‘raysan!
U yo‘lida davom etdi. Yuragi tez urardi, lekin u bir narsani tushundi: odamlar uni qanday atamasin, u o‘z yo‘lidan qaytmaydi.
Imkoniyat eshigi
Kunlarning birida maktab direktori uni chaqirdi.
— Sabrina, – dedi u mehr bilan, – sen oxirgi paytlarda juda ko‘p mehnat qilyapsan. O‘qituvchilaring seni maqtashyapti. Orzularing qanday?
— Men shifokor bo‘lishni xohlayman, – dedi Sabrina.
Direktor jilmaydi.
— Senga yaxshi yangiligim bor. Universitetning grant dasturiga tavsiyanoma beraman. Agar yaxshi o‘qib, imtihonlardan o‘tsang, bepul o‘qish imkoniyating bo‘ladi.
Sabrina ko‘zlariga ishonmadi. Bu – uning hayotini o‘zgartiradigan imkoniyat edi!
U endi faqat bir narsani bilardi: Orzular sari yo‘l har doim qiyin bo‘ladi, lekin imkonsiz emas!
(3-qism davom etadi...!)