"Tabib" romanida shunday iqtibos bor: "Kishilarni tuyg‘ular bog‘lab turadi. Lekin kimnidir chin yurakdan yaxshi ko‘rib qolsang, taqdir bu sevgingni tortib olib, o‘rnini g‘am, anduh bilan to‘ldiradi..."

Ha, hayot sizni siz yaxshi koʻrgan insonlar bilan sinashiga koʻp marta guvoh boʻlgan boʻlsangiz kerak. Bu normal holat. Men eng hazm qila olmaydigan narsam — ikkiyuzlamachi insonlar bilan sinalishimda. Toʻgʻri, aslida hammamiz ikkiyuzlamachi insonlarmiz. Ota-onamiz, umr yoʻldoshimizdan tortib eng yaqin doʻstimiz ham bilmaydigan asl qiyofamiz mavjud. Bu qiyofa siz va Tangri oʻrtasidagi sir.

Men sinaladigan, lekin xulosa chiqara olmaydigan ikkiyuzlamachi insonlar boshqacha — ular har qadamda uchraydi. Samimiy suhbat quradi, koʻngil yoradi, fikr almashadi, bir-birimizga yordam beramiz. Va keyin koʻpchilik oldida chohga itarib, chiqa olmayotganimni koʻrib boshqalarga qoʻshilib maslahat bera boshlaydi, qanday chiqishni kinoya bilan oʻrgata boshlaydi. Manqurtga tushuntirgandek tushuntira boshlaydi. Gaplaringa shunchaki yelka uchirib qoʻyadi ermak qilgandek. Maqsad yer bilan bitta qilish. Shu bilan ham qutila olmaysan. Holi topib olib shunaqangi artistliklar koʻrsata boshlaydiki, beixtiyor ishonasan kishi. Yoki shunchalik ahmoqman. Hammasi qaytadan boshlanadi ♾️ shaklida. Siz bilan boshqacha muomala qiladigan, koʻpchilik oldida oʻzgaradigan insonlardan osonlikcha qutila olmaysiz.

Endi yuqoridagi iqtibosga boshqacha nuqtai nazar bilan izoh beraman oʻzimdan kelib chiqib — insonlarni qanchalik sevishga harakat qilmayin ikkiyuzlamachi insonlar bunga izn bermaydi... Sovuqqon boʻlish oʻzimga erish tuyuladi. Hayotni manipulyatsiyasiz — hech bir taʼmasiz sevishni xohlayman. Hayotga pirpiragan hayojon koʻzi bilan qarashga ham qoʻymaydi, isqirtlar...

Nima demoqchi ekanligimni tushuntira olmadim oʻzim xohlagandek baribir... Xullas, zanglagan pichoq bilan soʻyib, zangi bilan tanangizni zaharlab boʻlgach oʻsha yarqiragan pichoqni sizga hadya qiladigan insonlardan uzoq yuring — hech kimga ishonmang.

@Sohibjon_Saydullayev