"Odamlar goʻzal soʻzini shu qadar beparvo talaffuz etadilarki, natijada bu soʻz oʻz maʼnosini yoʻqotadi-da, fikr yuritilayotgan narsa goʻzalligi va ulugʻligidan mahrum boʻladi. Bir soʻz bilan aytganda, odamlar koʻylak, it, nasihatni goʻzal, deb tasvirlashadi, haqiqiy goʻzalikka duch kelishganda, uni ifodalashga soʻz topolmay qoladilar. Ular oʻzlarining mayda va arzimas fikrlarini yasama pafosga oʻrab bera boshlaydilar, bu holat ularning taʼsirchanligini oʻtmaslashtiradi. Xuddi tovlamachi odam yasama koʻtarinkilik bilan oʻz fikrlarini yashirishga uringanday holat roʻy beradi. Samimiy hazilkash va qalbi toza Struve sanʼatni chin dildan sevar va yaxshi idrok etardi. Sanʼat uning uchun muqaddas narsa edi. Haqiqiy sanʼat asarini koʻrganda qoʻrqib titrab ketardi".

✍Somerset Moem
📚"Oy va sariq chaqa" romanidan

🍃@Sohibjon_Saydullayev