Убайдулла Хўжаев – ҳарбий вазир, Бутунроссия мусулмонлар кенгаши марказий қўмитаси аъзоси, ҳуқуқшунос, миллати ўзбек;
Ҳидоятбек Юрғули Оғаев – ер ва сув бойликлари вазири, агроном, миллати ўзбек;
Обиджон Маҳмудов – озиқ-овқат вазири, Қўқон шаҳри думаси раиси ўринбосари, жамоат арбоби, миллати ўзбек;
Абдураҳмон Ўрозаев – ички ишлар вазирининг ўринбосари, ҳуқуқшунос, миллати қозоқ;
Соломон Абрамович Герцфельд – молия вазири, ҳуқуқшунос, миллати яҳудий;
Маҳди Чанишев – қуролли кучлар қўмондони, миллати татар;
Ҳожи Муҳаммад Иброҳим Ҳожиев (кичик Эргаш) – уезд милицияси бошлиғи, кейинчалик Маҳди Чанишев ўрнига мухторият қуролли кучлари қўмондони бўлган, миллати ўзбек.
Муваққат ҳукумат таркибига кириши лозим бўлган қолган тўрт ўрин европалик аҳоли вакиллари орасидан номзодлар кўрсатилиши учун уларга ажратилди.
Ҳукумат вакиллари жойларда мухторият тузилмаларини тузиш ҳаракатларини бошлади. Таниқли ҳуқуқшунослар жалб этилиб, конституция тайёрлаш ишлари бошлаб юборилди. Мухторият томонидан ўзбек, қозоқ ва рус тилларида ҳукумат газеталари нашр этила бошланди.
Ҳукумат миллий қўшинларни ташкил этишга жиддий киришди. Мухторият ҳарбий кучлари вазири Убайдулла Хўжаев оз вақтда 2 мингдан ошиқ аскарларга эга армия тузди. Бундан ташқари, Қўқон шаҳрида милиция отрядлари бошлиғи бўлган Эргаш қўл остида яна шунча миршаб ҳам бор эди.
1918 йил январида кунларида Тошкентда Туркистон ўлкаси ишчи, солдат ва деҳқон депутатларининг фавқулодда IV съезди бўлиб ўтди. Съезд ишида большевиклар томонидан Туркистон мухторияти тўғрисида резолюция таклиф этилди ва у бир овоздан қабул қилинди. Резолюцияда мухторият ноқонуний тузилма деб эълон қилинди. Қўқонга ҳарбий юриш қилиб, мухториятни ағдариб ташлашга қарор қилинди.
Большевиклар Туркистон ўлкасига мухторият бериш ниятида эмаслиги ойдинлашди. Уларнинг мақсади нима қилиб бўлса ҳам ўлкани Россия таркибида мустамлака тарзида сақлаб қолиш эди.
Улар Туркистон мухториятини йиқитишни бирламчи вазифаси ўлароқ қабул қилди. Тошкент большевиклар раҳбари бўлган Колесов Марказдан ёрдам кучларини сўради. Марказ минтақага 11 та эшелонда 10 мингдан ошиқ аскар жўнатди. Уларга арман дашноқлари ҳам қўшилди. Аскарлар Тошкентга етиб келганидан Қўқонга сафарбар этилди.
1918 йил 30 январда Туркистон халқ комиссарлари совети мухторият ҳукуматини тугатиш учун ҳарбий ҳаракатлар бошлади. Большевиклар мухторият раҳбариятига сўзсиз таслим бўлиш ва ихтиёридаги қўшинларни тарқатиб юбориш талабини қўйди. Мухторият раҳбарияти бу талабга кўнмагач, 31 январь куни ҳужум бошланди.
Қарийб уч ҳафта давом этган жанглардан сўнг 19 февраль куни Туркистон Мухторияти қўшинлари батамом мағлубиятга учради, ҳукумат большевиклар томонидан ағдариб ташланди.
Бўлиб ўтган жангларда мухториятнинг айрим вазирлари ҳалок бўлди, айримлари қўлга олинди. Муҳаммаджон Тинишбоевнинг истеъфосидан сўнг раҳбар бўлган Мустафо Чўқай Қўқонни тарк этиб, яширинишга мажбур бўлди.
Жангда қизил аскарлар ва уларга ёрдам берган арман дашноқлари ҳеч кимни аямади. Мухторият армияси аскарларидан ташқари, Қўқон шаҳри аҳолисидан 10 минг киши ўлдирди. Бу воқеалардан кейин дашноқ тўдалари бутун Фарғонага тарқалиб, Чуст, Бозорқўрғон, Марғилон ва бошқа ҳудудларда қирғин уюштирди.
Қизил аскарлар Қўқонда амалга оширган хунрезликларини кўрган маҳаллий аҳоли мухторият йиқитилганидан сўнг большевикларга қарши озодлик урушига отланди. Миллий истиқлол учун бўлиб ўтган бу кураш қаҳрамонлари большевиклар томонидан «босмачилик ҳаракати» деб аталди. Озодлик уруши Туркистоннинг турли ҳудудларида турли йилларгача давом этди.
Туркистон мухторияти мағлубиятга учрагач, ўлка батамом Россия қўл остида қолди. Большевиклар Туркистон АССРни тузган бўлса-да, у қўғирчоқ республика эди ва амалда ҳеч қандай мухтор ҳуқуқлари йўқ эди. ТАССР 1924 йилда Ўзбекистон ССР тузилгунига қадар яшади.
Ҳидоятбек Юрғули Оғаев – ер ва сув бойликлари вазири, агроном, миллати ўзбек;
Обиджон Маҳмудов – озиқ-овқат вазири, Қўқон шаҳри думаси раиси ўринбосари, жамоат арбоби, миллати ўзбек;
Абдураҳмон Ўрозаев – ички ишлар вазирининг ўринбосари, ҳуқуқшунос, миллати қозоқ;
Соломон Абрамович Герцфельд – молия вазири, ҳуқуқшунос, миллати яҳудий;
Маҳди Чанишев – қуролли кучлар қўмондони, миллати татар;
Ҳожи Муҳаммад Иброҳим Ҳожиев (кичик Эргаш) – уезд милицияси бошлиғи, кейинчалик Маҳди Чанишев ўрнига мухторият қуролли кучлари қўмондони бўлган, миллати ўзбек.
Муваққат ҳукумат таркибига кириши лозим бўлган қолган тўрт ўрин европалик аҳоли вакиллари орасидан номзодлар кўрсатилиши учун уларга ажратилди.
Ҳукумат вакиллари жойларда мухторият тузилмаларини тузиш ҳаракатларини бошлади. Таниқли ҳуқуқшунослар жалб этилиб, конституция тайёрлаш ишлари бошлаб юборилди. Мухторият томонидан ўзбек, қозоқ ва рус тилларида ҳукумат газеталари нашр этила бошланди.
Ҳукумат миллий қўшинларни ташкил этишга жиддий киришди. Мухторият ҳарбий кучлари вазири Убайдулла Хўжаев оз вақтда 2 мингдан ошиқ аскарларга эга армия тузди. Бундан ташқари, Қўқон шаҳрида милиция отрядлари бошлиғи бўлган Эргаш қўл остида яна шунча миршаб ҳам бор эди.
1918 йил январида кунларида Тошкентда Туркистон ўлкаси ишчи, солдат ва деҳқон депутатларининг фавқулодда IV съезди бўлиб ўтди. Съезд ишида большевиклар томонидан Туркистон мухторияти тўғрисида резолюция таклиф этилди ва у бир овоздан қабул қилинди. Резолюцияда мухторият ноқонуний тузилма деб эълон қилинди. Қўқонга ҳарбий юриш қилиб, мухториятни ағдариб ташлашга қарор қилинди.
Большевиклар Туркистон ўлкасига мухторият бериш ниятида эмаслиги ойдинлашди. Уларнинг мақсади нима қилиб бўлса ҳам ўлкани Россия таркибида мустамлака тарзида сақлаб қолиш эди.
Улар Туркистон мухториятини йиқитишни бирламчи вазифаси ўлароқ қабул қилди. Тошкент большевиклар раҳбари бўлган Колесов Марказдан ёрдам кучларини сўради. Марказ минтақага 11 та эшелонда 10 мингдан ошиқ аскар жўнатди. Уларга арман дашноқлари ҳам қўшилди. Аскарлар Тошкентга етиб келганидан Қўқонга сафарбар этилди.
1918 йил 30 январда Туркистон халқ комиссарлари совети мухторият ҳукуматини тугатиш учун ҳарбий ҳаракатлар бошлади. Большевиклар мухторият раҳбариятига сўзсиз таслим бўлиш ва ихтиёридаги қўшинларни тарқатиб юбориш талабини қўйди. Мухторият раҳбарияти бу талабга кўнмагач, 31 январь куни ҳужум бошланди.
Қарийб уч ҳафта давом этган жанглардан сўнг 19 февраль куни Туркистон Мухторияти қўшинлари батамом мағлубиятга учради, ҳукумат большевиклар томонидан ағдариб ташланди.
Бўлиб ўтган жангларда мухториятнинг айрим вазирлари ҳалок бўлди, айримлари қўлга олинди. Муҳаммаджон Тинишбоевнинг истеъфосидан сўнг раҳбар бўлган Мустафо Чўқай Қўқонни тарк этиб, яширинишга мажбур бўлди.
Жангда қизил аскарлар ва уларга ёрдам берган арман дашноқлари ҳеч кимни аямади. Мухторият армияси аскарларидан ташқари, Қўқон шаҳри аҳолисидан 10 минг киши ўлдирди. Бу воқеалардан кейин дашноқ тўдалари бутун Фарғонага тарқалиб, Чуст, Бозорқўрғон, Марғилон ва бошқа ҳудудларда қирғин уюштирди.
Қизил аскарлар Қўқонда амалга оширган хунрезликларини кўрган маҳаллий аҳоли мухторият йиқитилганидан сўнг большевикларга қарши озодлик урушига отланди. Миллий истиқлол учун бўлиб ўтган бу кураш қаҳрамонлари большевиклар томонидан «босмачилик ҳаракати» деб аталди. Озодлик уруши Туркистоннинг турли ҳудудларида турли йилларгача давом этди.
Туркистон мухторияти мағлубиятга учрагач, ўлка батамом Россия қўл остида қолди. Большевиклар Туркистон АССРни тузган бўлса-да, у қўғирчоқ республика эди ва амалда ҳеч қандай мухтор ҳуқуқлари йўқ эди. ТАССР 1924 йилда Ўзбекистон ССР тузилгунига қадар яшади.